You and I, Collide. :> [ON HOLD]

Chapter 50

[AUTHOR'S NOTE:]

HAPPY ANNIVERSARY YOU AND I, COLLIDE! ♥

I can't believe it, 1 year na ang story na ito. 1 year na, hindi ko padin tapos! HAHAHA.

Yan, that's the reason kung bakit nag update ako ngayon.

Okay. Nawala na nga ung iba kong readers. Tanggap ko na. T.T

Hahahaha. Drama effect. So, eto na lang. 50 votes before Chapter 51! =)))

Don't hate me after this.

Let me tell you one thing first...

This is not yet the climax of You and I, Collide. ♥

==============================================

Xanina's POV

"Finally, you're awake Wifey."

"Xavier?"

Nag pout sya sakin.

"Nawala lang ako ng isang buwan, di na husby ang tawag mo sakin? :("

"Husby..." Ngumiti sya tapos bigla nya akong niyakap.

"God. I missed you Xanina." Sabi nya.

**

Tinawag nya ang doctor ko. Chineck ako at kung ano ano pa. Maya maya, lumabas muna sila nung doctor. May pag uusapan daw.

Alam na kaya nya kung ano ang sakit ko?

Malamang Xanina! Katanga mo din kasi, di ka uminom ng gamot. Paano pag alam na nga nya? Paano pag iniwan nya ako?

Nasa gitna na ako ng mga imagination ko sa pwedeng mangyari ng bigla syang bumalik.

"Uy." Umupo sya sa katabing upuan ng hospital bed. "Bakit ganyan mukha mo? May masakit ba? Wait, tatawagin ko si Doc." Tatayo na ulit dapat sya.

"Xavier..."

"Oh?"

"Okay lang ako. Dyan ka lang. Mag usap tayo." Sabi ko.

"Teka, parang dapat ako mag sabi nyan ah?" Sagot nya.

"A-alam mo na?" Paninimula ko.

"..." Di sya sumagot. Tumingin lang sya sakin.

"So alam mo na nga?"

"Xanina.. Bakit di mo sinabe sakin?" Kita sa mga mata nya na malungkot sya.

Sorry Xavier. :(

"Lapit ka dito." Tinuro ko ung side nung kama, umipod ako at pinapaupo ko sya sa mismong tabi ko.

Sinunod naman nya ako. Katabi ko na talaga sya..

Bigla ko syang niyakap.

"Sorry. Xavier, gusto ko naman sabihin sayo e. Kaso, kaso natatakot ako." Pumatak na lang bigla ang mga luha ko.

"Shh." Niyakap na nya din ako. "Bakit ka naman natatakot?"

"Kasi... Kasi baka iwan mo ako pag nalaman mong may sakit ako tsaka ayoko din mag alala ka." Paliwanag ko.

"Ayaw mo akong mag alala? Di mo ba alam na halos ako naman ang atakihin ng malaman ko? Di ba dapat sa 17 pa ang uwi ko. Pero umuwi kagad ako nung nalaman ko." Sabi nya.

"Ha?" Kumalas ako sa hug namin. "Ano na bang date ngayon?" Nagtataka kong tanong.

"Wifey, October 15 na." Sagot nya.