"Uyan bakalim uykucu."
"Tamam uyandim cek su ellerini yüzümden." Ray'in ellerini burnumdan ve yuzumden uzaklastirmaya calisiyordum. Burnumu ve yanaklarimi sıkıyordu. O kadar neseliydi ki kizmaya kiyamadim ve bende gülmeye basladim. Ve firene basti.
''İste geldik..Hazir misin?''
"Dostlarimi görmeye mi? Elbette hazirim." dedim ve arabadan indim. Ray de indi. Bi kac adim atti ve arkasina dönup bana bakti. Hadi dercesine yuzume bakiyordu. Bense bakislarimi ondan cevirip cafeme baktim. Bircok seyin baslangici ve bitisi olan yere. Yasananlar gözlerimde canlanmaya basladi. Bob amcanin ölumu kacirilisim.. Annem.. Gecmiste birakip unutmaya calistigim hersey bir bir gözumun onunde belirdi. Sanirim Ray hazirmisin diye sorarken bunu kasdediyordu.
Joe, Jenna'nin gelecegini soylediginde hepimiz gelecegini dusunmustuk. Aylarca hazirlikta bekledik. Katie nerdeyse hic dinlenmeden eski buyu kitaplarini okuyor yeni buyuler uzerinde calisiyordu. Nate de ona yardim ediyordu. Ray geceleri benimle kaliyordu beni koruma icgudusu kizginligini yok etmisti. Gunduzleri cafede Jack beni bi saniye bile yalniz birakmiyordu. Geceleri ise Joe ile ilgileniyordu. Ona vampirlikle ilgili seyler ogretiyordu.
Joe.. Annemle yasadigim sehirden en iyi arkadasimdi. Onu kasabaya Nick getirmis. Ona karsi geldigimde sevdiklerimi birer birer öldurecegini ispatlamak icin Joe'yi öldurmeye calismis. Ama Nate Joe' ye kanindan vererek ölmesini engellemis. Joe Barbara isimli bi vampirin ona beyin gucu seyini yaptigini ve beni bulup Jenna'nin gelecegini soylemesini istemis. Joe bunu yapamadan Ray onu öldurmustu ve o da vampir olmustu.
Aylarca bu sekilde surekli tetikte yasamistik. Surekli Jenna ne zaman gelicek diye dusunuyorduk ve herkese supheyle yaklasiyorduk. Ama Jenna gelmedi. Ve bi sure sonra bizde gelmicegine inandik ve bu sekilde yasamaya son verdik. Nick ve Jenna artik tamamen yoksayilmisti. Artik hepimiz tamamen normal icinde hic bi tehlike hic bi aksiyon olmayan bi hayatin icindeydik ve mutluyduk.
Ray ve ben kasabadan ilk ayrilanlar olduk. Ray bana dunyayi gostermek istiyordu. Bizden sonra Joe ailesinin yanina donmek istedi ordaki hayatini duzene sokmak icin. Jack onu yalniz birakmak istemedi ve onunla gitti. Her ne kadar inkar etselerde aralarinda biseyler vardi. Birtek Katie kasabadan ayrilmadi. Buyulerini gelistirmeye devam etti. Henry'i kaybetmek onu cok etkilemisti ve bir kez daha birini kaybetmemek icin guclu bi cadi olmaya calisiyordu. Ve Nate ona yardimci oluyordu. Katie gormezden gelmeye calissa da Nate ona asik olmustu ama Katie henuz bi iliskiye hazir degildi.
Cafenin kapisinin acilmasiyla dusuncelerimden siyrildim. Bu Jack'ti. Önce Ray' e sarildi. Bende ona dogru kostum ve Ray'i biraktigi an boynuna atladim. Onu cok ozlemistim.
''Jack. Harika görunuyorsun. Seni cok ozledim.."
"Bende seni cok özledim." Jack bana birkez daha sikica sarildi. Ve hep beraber cafeye girdik. Katie, Nate, joe herkes burdaydi. Birbirimize sirayla sarildik. Nerdeyse bir yil olmustu. Birbirimizi cok özlemistik. Ickilerimizi yudumlarken ayri kaldigimiz zamanda neler yaptiklarimizi anlatiyorduk birbirimize.
Yuzumde bi gulumseme olustu. Herseye ragmen iste burdaydik. Ve mutluyduk. Basarmistik. Hayatta kalmistik. Her ne kadar hala vicdan azabi cekiyor olsamda Nick'i cehenneme yolladik. Asla kazanamicaz dedigim bi savasi kazanmistik. Ray'e baktim yuzunde yine o yaramaz cocuk gulumsemesi vardi. Ve biseyler anlatiyordu. Ve bakislarimi Jack'e cevirdim. O an goz goze geldik. Onunda yuzunde benimle ayni bi gulumseme vardi. Eminim o da benimle ayni seyleri dusunuyordu. Ve Katie.. Onun oturdugu yone baktigimda yerinde olmadigini gordum. Cafenin arka kapisindan disari cikiyordu.Ben be pesinden gittim. Henry'nin mezarinin basinda oturuyordu. Beni fark ettiginde gözundeki yaslari silmeye calisti.
"O da vurda olmaliydi Alicia."
"Evet. Henry ölmeyi hak etmemisti. O da burda olmaliydi. Ama degil. Katie bunu kabullenmelisin artik. Henry senin mutlu olmani isterdi."
Katie biliyorum dercesine basini salladi.
"Biraz yalniz kalabilir miyim? "
" Tabiki Katie."
Cafenin kapisina dogru yöneldim. Ama bi anda kulaklarimda buyulu sozcukler yankilandi. O an beynimde inanilmaz bi aci hissettim ve dizlerimin uzerine dustum.
"Katie!!.. Napiyorsun sen durdur sunu lutfen!.." Adeta ciglik atiyordum. Beynimde inanilmaz bi aci vardi. Tum beyin damarlarim teker teker parcalara ayriliyormuscasina. Katie hemen yanima kostu.
"Sen neden bahsediyosun Alicia."
"Ahh!!!" sadece ciglik atiyordum ve konusamiyordum. Jack ve Ray bi anda yanimizda belirdi. Digerleri de disari cikmisti. Ray dehsete kapilmis bi sekilde Katie'yi kollarindan tutarak sarsti.
"Neler oluyor? Biseyler yap ne oluyor?" Katie kekeleyerek konusabildi.
"Ben..ben bilmiyorum."
Jack beni tutmaya calisip beni sakinlestirmeye calisiyordu.
Kac dakika gecti bilmiyorum ama beynimdeki aci bi anda gecti. Göz yaslari icinde yerimden dogruldum. Ray beni belimden kavrayarak kalkmama yardim etti. Yuzune baktigimda o masmavi gozlerinin icinin yasla dolu oldugunu fark ettim.
"Iyimisin Alicia? "
"Ben.." konusmama firsat olmadan agzimdan kanlar fiskirdi. Öksuruklerle tekrar yere yigildim. Bu kez karnimda inanilmaz bi aci hissettim.
"Ahh! Durdurun sunu ne olur. Canim yaniyo." tekrar ciglik atmistim. Kimse ne yapacagini bilmiyordu. Ray beni kollarinda tutuyordu. Jack Ray'i itti ve yanima eyildi. Uzerimdeki gomlek kan icindeydi. Kimse bisey yapamiyordu. Kimse ne yapacagini bilmiyordu. Jack gomlegimin dugmelerini acti. Ve gördugumuz sey tamamen beklemedigimiz biseydi. Karnim kanlar icerisindeydi ve kesiklerle karnimda bi kelime yaziyordu...
J E N N A
