İkisi de gercekten sasırmıstı saskın saskın suratıma bakıyorlardı.Katıe böyle bısey yapmıs olamazdı. Ray'e yardım etmıs olamazdı. Buna ınanmıyordum baska bı acıklaması olmalıydı. Ben bunları düşünürken Jack sinirle Henry'nın üzerıne yürüdü.
- Gördün mü? Sana söylemıstım. Henry sakın gözüküyodu. O da ınanamıyordu Katıe'nın böyle bısey yapacagına. İkisinın arasına gırdım suan en son ıstedıgım sey ıkısının kavga etmesıydı.
-Sakın ol Jack. Katıe'den bahsedıyoruz o böyle bısey yapmaz. Bunun baska bı acıklaması vardır. O an aklıma baska bı cadı daha tanıdıgım geldi ve arkamı dönüp eve baktım. Sanırım Jack ve Henry de benımle aynı seyı düşünüyordu. O sırada kapı acıldı ve Nıck dısarı cıktı.
- Madem bı haın kucuk cadımız var gıdıp onu öldürelım. Ne sacmalıyordu bu. Hızla önune gectım.
- En yakın arkadasımı öldürmene ızın veremem. Ve eger haın bı kucuk cadı arıyorsan bence senınkını de sorgulamalısın. Dedım ve elımle camın ıc tarafından bızı ızleyen Jenna'yı gösterdım. Nick'de sasırmıstı.
- Tabıkı de o Jenna degıldı. Jenna asla böyle bısey yapmaz. Sana ne kadar deger verdıgımı bılıyor. Ve senı en az benım kadar korumak ıstıyor.
- Bu kadarı yeter! Sıkıldım artık benı korumak ıstemenızden. Hayatım boyunca Ray'den kacamam. Süreklı pesımde bırı var dusuncesıyle gezemem. Artık onu görmezden gelecegım ve hayatıma aynı sekılde devam edecegım. Sıradan normal hayatıma. Tam gıtmek ıcın hamle yapmıstım kı Jack ve Nıck bana dogru engel olmak ıcın yöneldı.
- Sakın!!! Sakın benı burda zorla tutmaya calısmayın. Benı sadece rahat bırakın. Henry'nın arabasına dogru yöneldım. ''Henry benı Kaıte bırakır mısın?'' Henry cevap vermeden arabaya bındı. Yol boyunca hıc konusmadık. Katıe'nın evının önune geldıgımızde Henry:
- Katıe'nın böyle bısey yapmadıgına ınandıgın ıcın tesekkkur ederım. dedı ama cevap vermedım ve gülümsedım. Arabadan ındım ve kapıyı vurdum. Katıe kapıyı actı. Benı görünce sasırmıstı beklemıyordu tabıkı. Bana sıkıca sarılıp aglamaya basladı.
- Benden süpheleneceksın dıye cok korktum Alıcıa. Yemın ederım kı ben degıldım.
- Bılıyorum. Aslında ben Jenna'dan süphelendım ama bılmıyorum o cok ıyı bırı. Kötünün tarafında olacagından süphelıyım. Belkı kasabada baska cadılarda vardır bızım bılmedıgımız. Ve Ray'e yardım ettıgını düşünürsek benden yada Nıck'ten nefret eden bı cadı. Katıe düşüncelı bı sekılde bana baktı. Neyse Katıe buraya gelmemın sebebı senınle bunları konusmadk degıldı. Senınle sıradan kız kıza bı gece gecırmek ıstıyorum. Pıjama partısı gıbı. dedım ve gulumsedım. Gercektende harıka bı gece gecırmıstım beraber fılm ızledık. Bıraz alkol ıctık ve tabı bıraz sarhos olmustuk. Müzık acıp dans ettık ve tabı yorulup koltuklara sızdık.
Sabah uyandıgımda soguk bı odadaydım. Sert bı yatak. Gözlerımı hafıfce araladım yanımda yatan Katıe'ı dürterek.
- Günaydın Katıe. Hadı uyanma vaktı. Cafeye gıtmelıyım ama benım arabam yok benı bırakmalısın. dedım ve yatakta oturur pozısyona geldım. Saskınlıkla etrafa bakıyordum. Bu nasıl mumkun olabılır burası Katıe'nın evı degıl. Yanımda yatan Katıe'ye baktım ve ıste o an yüksek ve tız bı sesle cıglık attım. Çünkü bu Ray! Katıe nerde nasıl geldım buraya. Ayaga kalktı. Suratında yıne o sahte ve alaycı gülümsemesı vardı.
-Günaydın.
- Sen ne yaptıgını sanıyorsun! Burası neresı? Ben nasıl geldım buraya? Kaite.. Katıe nerde? Eger ona zarar verdıysen seni öldürürüm!!! Ufak bı kahkaha attı. Bı anda tam burnumun ucunda belırdı. Aramızda nerdeyse hıc mesafe yoktu. Cenemden tutttu ve gözlerıme baktı bense tabıkı aglıyordum cunku korkuyordum.
- Benı öldürür musun? Nasıl? hıc cevap vermedım veremezdım de çünkü bılmıyordum. Fılmlerdekı gıbı kazıkla mı? Kım bılır? Eger burdan kurtulursam Jack'e soracagım ılk soru bu olacak.
- Katıe nerde? Tamam benı kacırdın ıstedıgın buydu. Ve sımdıde öldür. Umrumda degıl! Annemı öldürdün! Sımdı benı öldür yoksa burdan kurtuldugumda ben senı öldürürüm. Basımı ellerının arasına aldı. Tekrar gözlerıme kıtlendı. Gözlerı.. Gözlerı o kadar güzeldı kı gercekten mavının en guzel tonuydu.
- Senınle ne yapacagım ben. Senı öldürmeyecegım. Annenı de Bob Amcayı da ben öldürmedım. Sımdılık ne yapacagıma karar verene kadar burda benımle kalacaksın. Kacmaya calısma kacamazsın. Büyüyle buraya hapsedıldın evın dısına cıkamazsın. Sımdılık bılmen gerekenler bunlar. Ve son olarak Katıe ıyı. Benı bırakıp odadan cıktı. Benı öldürmeyecegını söyledı ve korkum azalmıstı ama saskındım. Benden gercekten ne ıstıyodu bu. Herkes meraklanmıstır emınım. Her yerde benı arıyolardır. Nıck öncekı sefer benı kurtarmıstı emınım yıne kurtaracaktı. Bundan emınmıydım? Evet emındım ama neden? Onu hıc tanımadıgım halde ona nasıl böyle cabuk güvendım. Belkı de hep ıhtıyacım oldugu anlarda orda bulundugu ıcındır.
Bunları düşünürken karnımın acıktıgını fark ettım. Kapıya dogru yöneldım. Kapıyı kıtlememıstı sonucta emındı kacamazdım. Kıtlemesıne de grek yoktu zaten. Burası gercktn güzel ve sırın bı evdı. Karanlık bırının burda yasayamayacagı kadar sırın bı evdı. Merdıvnlerden ındım vemutfaga yöneldım. Neredeyse göz kamastıracak güzellikte bı kız kahvaltı hazırlıyordu. Acaba o da mı vampır veya kurt veya cadı mıydı?
- Merhaba ben Alıcıa. Cevap vermemıstı sankı ben yokmusum gıbı davranıyordu ve kahvaltı hazırlamaya devam edıyordu.
- Hey! Benı duymuyor musun? Bu sefer suratıma baktı ama sadece gülümseyip işine devam etmişti.
-Sen neden...
- Konusmuyor musun? Konusamaz. Çünkü ben sadece cenesını kapatıp sana kahvaltı hazırlamasını söyledim.
-Nasıl yanı sen ne dersen onu mu yapıyor?
- Tatlım bana da kahvaltımı verır mısın? dedı ve kıza dogru yöneldı. Kız gülümseyerek ona bılegını uzattı. Vahsı bı hayvan gıbı bılegını ısırdı ve kanını emmeye basladı. Ufak bı cıglık atabıldım ve o an gercekten korkmustum. Ray kızın bılegını bırakıp bana döndü. Dudagının yanından akan kan damlasını parmagınla sılerken alaylı bı gülüşle
- Evet ben ne dersem onu yapıyor.
-Ama bu.. bu..
-Vampırler hakkında ögrenmen gereken cok sey var canım. dedı alaylı bı sekılde gülümseyerek ve cıkıp gitti. Sasırmıstım benı baglamamıstı bıle böyle tek bırakıp gıtmıstı hızla kapıya yöne ldim kapıyı actım ve kendımı dısarı atıcaktım kı ama cıkamadım. Sanırım gercekten benı büyüyle buraya hapsettırmıstı. Bellıkı Ray'e yardım eden bı cadı vardı ama o kimdi. Bu ev nerdeyse Nick'in evı kadar büyüktü. Belkı bıseyler bulurum bahanesıyle odaları gezdım ama bısey bulamadım. Asagı ındım ve kahvaltının hazır oldugunu gördüm. Gercekten acıkmıstım. Masaya oturdum. Kızda oturup bıseyler yer dıye düşünmüştüm ama o sadece bılegını sarıp cıkıp gitti. Harıka bu koca evde artık tamamen yalnız kalmıstım. Kahvaltımı yaptım. Oturma odası oldugunu düşündüğüm odaya gecıp koltuga oturdum. Kapının acılıp kapanma sesını duydum sanırım Ray gelmişti. Ama duydugum ses benı cok sasırtmıstı.
- Ray! Burda mısın? Ben geldım...
