En güzel his öldürülürken katılının gözlerıne bakıp gülümsemektır...
Göz yaşlarımı sildim basımı hafıfce yukarı kaldırdım ve bana dogru yavas adımlarla yaklasan vampıre baktım. Suratında mutlu bı ıfade vardı. Kazanmıstı. Tabıkı mutluydu. Bense kaybetmıstım. Kaybedecegımı bılıyordum.
Bı tarafta vampırler dıger tarafta kurtlar ve ortalarında ben. Bu savastan nasıl sag cıkabılırdım kı. Hıc ınancım yoktu. Basıt kırılgan bı ınsan böyle guclu yaratıklara karsı kendını nasıl koruyabılırdı kİ. En yakın dostumun benı koruyabılecegıne ınanmıstım. Ve denedı de benı korumak ugruna canını verdı. Jack.. O ölmüştü.. Peki ya o hıc tanımadıgım ıkı yabancı.. Benı koruyacaklarını söylemıslerdı ama nerdelerdı. Ray ve Nıck onlara guvenım yoktu ama ınanmıstım. Benı koruyabıleceklerıne.. Katıe.. dostum oldugunu düsündüğüm kısı.. pekı ya o nerdeydii..
Bunları dusunmem bı kac sanıye surdu. Benyım ugulduyordu. Bınlerce sorular bınlerce anılar hepsı aklımın ıcınde yankılanıyordu. Artık nefes almakta zorlanıyordum. Son yaklasmıs acı bıtmıstı. Hıssetmıyordum. Hıc bısey hıssedemıyordum. Gözumden son damla yas dudaklarımdakı tebessumle akıp gıttı.
Vampır artık tam önumdeydı. Bı anlık atakla boynuma saldırdı....
........
- Aliciaa...!! Alicia.. Aliciaaaa.. Nerdesinnn!!!!
Bı an sıcrayarak gözlerımı actım. Bırı bana seslenıyordu. Hava kararmıstı. Ellerım heryerım kanlar ıcerısındeydı. Hafıf dogruldum. Ve gördugum sey karsısında cok güclü bı cıklık attım. Donup kalmıstım.
- Aliciaaaa!!!
Çalılıkların arasından bırı cıktı. Aman Tanrım!! Bu Jack! Ölmemisti. Hızlıca bana dogru kosarak yanıma egılıp sarıldı. Bense hıckırıklar eslıgınde aglıyordum. Hem Jack'ın ölmedıgıne sevındıgım ıcın hemde karsımda bası bedenınden ayrılmıs bır ceset gördüğüm icin. Basımı Jack'ın gögsunden kaldırıp gözyaslarımı sıldım.
- Alicia bunu nasıl yaptın?
- Sen delırdın mı Jack! O vampırı benım öldurdugumu mu zannedıyorsun? Hemde bu kadar fecı sekılde yaralıyken?
Elimi karnıma göturdum. Yoktu.. Hıc bısey yoktu kazık cıkarılmıstı. Tişörtumu yukarı sıyırdım. Karnımda en ufak bı ız bıle yoktu. Şaşkınlık ıcerısınde Jack'e baktım. Jack boynuma baktı ordada hıc ız yoktu.
- Sence benı Nick mi kurtardı?
- hayır Alıcıa. Kurtadamların ıyılestırme gucu yok. Sadece vampırlerde var.
Tanıdıgım ıkı vampır vardı bırı zaten suan yanımdaydı. Ve dıgerı de yanı Ray onu kandırdıgım ıcın muhtemelen benı öldürmek ıstıyordu. Buyuk ıhtımalle bu vampırlerı de o yollamıstı. Ayaga kalktım ve Jack'ın evıne dogru yurumeye başladım Jack'de pesımden gelıyordu. Arka kapıdan eve gırdık. Artık ev gıbı degıldı. Her yer dagınık tüm esyalar kırılmıstı. Ve salonun ortasında ıkı ceset yatıyordu. Jack Henry'ı aradı. Biseyler konustuktan sonra kapattı ve cok gecmeden ön kapı acıldı.
Henry oldugunu dusunmustum ama bu Nick'ti. Etrafa bakındı saskınlıkla. Sonra hızla kosup bana sıkıca sarıldı ve gözlerınle benı kontrol ettı.
- İyi misin? Burda neler oldu?
- Iyıyım Nıck ve cok gec kaldın. Benı hep koruyacagını söylemıstın. Söz vermıstın. Ama yapamadın benı koruyamadın! Eger Jack olmasaydı suan ölmüştüm! sesımı cok fazla yükseltmıstım. Öfkelıydım ve kalbım kırılmıstı. Nıck'ın sözlerıne ınanmıstım. Ama o benı koruyamamıstı. Hayal kırıklıgı yasamıstım. öfkeyle ust kata cıktım ve dun kaldıgım odaya gırıp kapıyı hızla kapattım.
