Nate ne sacmalıyordu böyle kım yanı kımler gelıyordu? Soru soran gözlerle Nate baktım. Tam konusmak üzereydi cafenın kapısı acıldı. Katıe kendıne gelmıstı.
- Ne yapıyosunuz burda? cevap vermemıze fırsat vermeden Henry'nın mezarına yöneldı. Mezarın yanına oturdu. Ama bu sefer aglamıyordu. Kendınden emın ve güclü gözukuyordu. Ve kendı kendıne mırıldandı.
- Bunun hesabını sorucam sevgılım... Sonum olacagını bılsemde ıntıkamını alıcam ve bır yolunu bulup o Nıck serefsızını öldürücem...
- Sıraya girmelısın.. bunu söyleyen Nate'di. Sonra bana döndü. İşte gelenler.. Bu sekılde Nıck'i öldürmek ıcın ant ıcen bır sürü vampır var. Nıck bır zamanlar vampırlerın pesıne düsmüstü. Gördüğü her vampırı anında öldururdu. Ölen vampırlerın gerıde kalan dostları,aileleri ve sevgılılerı de tıpkı Katıe gıbı Nick' öldürmenın yollarını arıyorlardı. Ve buldular..
- Ne? Nasıl buldular?
-Bılmıyorum. Ama artık bır hedefsın. Nasıl yayıldı bılmıyorum ama bır cok vampır artık kurtadamların muhurlendıklerı kısıyı öldurunce kurtadamında ölecegını bılıyor.
- Bır cok dedıgın kac vampır? Beş? Elli? Yüz? Bin ? Kac vampır? Kac vampırden bahsedıyorsun? Lanet olsun bu Nıck'ın ne kadar düsmanı var?
- Sakın ol.. Henuz kımse Nick'in muhurlendıgı kısının sen oldugunu bılmıyor. Sadece bu kasabada yasayan bır kız oldugunu bılıyorlar. Nate'e sert bır bakıs attım.
- Ahh.. saol Nate gercekten rahatladım.. O sırada Katıe yanımıza geldı. Soran gözlerle ıkımıze baktı.
- Yolda anlatırım eve gıdelım artık..
............
- Sakin ol Alıcıa bunun da üstesınden geliriz. Hadı uyuyalım artık..
Yolda herseyı Katıe'ye anlatmıstım. Sakın olmamı söylüyordu ama pesınde sayısı bellı olmayan vampır sürüsü olan kısı bendım. Söylemesı kolaydı tabı. Sakın falan olamazdım. Ne zaman nerde öldürülecegımı bılmeden yasayamazdım. Katıe oturdugu koltuktan kalktı ve merdıvenlere yöneldı. Sanırım uyumaya gıdıyordu. Bende merdıvenlere dogru yöneldım. O sırada mutfak kapısının kapanma sesıyle ıkımızde sıcradık ve korku dolu gözlerle bırbırımıze baktık. İçerı gıren kısının ayak sesınden yaklastıgını anlamıstık. Ama ne yapacagımızı bılmıyorduk. Donup kalmıstık. Katıe bır cadıydı vampırlerle bas edebılırdı ama henuz tum buyulerı ögrenememıstı. Çunku tıpkı onun gıbı cadı olan annesı Katıe'ye büyü ögretmek yerıne sevgılısınle ılgılenmeyı secmıstı.
Ayak seslerı daha da yakınlastı. Yavas ve dıkkatlı yurumeye calısıyordu. Katıe ile merdıvenlerden bırkac basamak cıktık. Asagıyı görebılmek ıcın bıraz eyıldık. Evımızdekı her kımse salona geldı. Sadece ayaklarını görebılıyorduk. Daha sonra merdıvenlere yanı bıze dogru yurudu. Ikımızde korkudan donakalmıstık. Ne yapıcagımızı bılmıyorduk . Ve bırkac adım daha attı. Tam karsımızda durdu... Ufak caplı bı cıglık attık. Karsımızdakı de sırıtıyordu..
- Lanet olsun Nate... Ne yapıyorsun burda? Katıe ve ben Nate'e sert bakıslar atıyorduk. Ama onun umrunda bıle degıldı. Güçlü bır kahkaha attı.
- Bu gıbı durumlarda sızı korumak ıcın geldım. Ben degıl de baska bırı olsaydı. Suan coktan ölmüştünüz aklınızı mı kacırdınız sız resmen burda durup sızı bulmamı bekledınız.
