"Hayir. Hayir. Hayir. Olamaz! Bu gercek olamaz."
Dehsete kapilmis bi sekilde soyleniyordum. Ray öfkeyle yanindaki agaca yumruk atti. Ve bagirdi.
"Gercekten mi Jenna?!! Simdi mi? "
Jack onu sakinlestirmek amaciyla elini omzuna koydu.
"Ray!sakinles."
" Nasil sakinlesebilirim. Tam da herseyi geride birakmisken, tam da Alicia' ya normal bi hayat vermisken. Jenna nasil simdi ortaya cikabilir. Yuzune bak onun. Gozlerindeki hayal kirikligina,korkuya,endiseye bak.."
Ray eliyle beni gosterdi. Yerde hareketsizce oturuyordum. Nate bana kanindan vermisti iyiydim ama sadece fiziksel olarak. Ray hakli. Hayal kirikligina ugradim. Korkuyorum ve dostlarim icin endiseleniyorum.
Ben nasil bi aptallik yaptim boyle. Nasil Jenna'nin gelmicegine inandim. Ve herkesi buna ikna ettim. Jenna'nin da tam istedigi buydu. Hic beklemedigimiz bi anda saldirdi bize ve tam da mutlulugu hisdettigimiz anda onu elimizden almaya geldi. Ayaga kalktim. Ve Katie'yi de elinden tutup kaldirdim.
"Ray. Sen Alicia'yi eve gotur. Ben kasabada biraz dolasacagim. Bakalim Jenna kasabada mi?."
Bunu soyleyen Jack'ti.
"Yer bulma buyusu yapmayi denerdim ama daha oncede defalarca denedim. Jenna kendine koruma buyusu yapmis. Eve gidip neler yapabilecegime bakacagim." Katie bunlari soyledi ve yurumeye basladi. Nate de pesinden gitti.
"Ben de seninle gelim. Yardimci olurum."
"Hadi Jack bizde kasabaya bakinalim." Jack basiyla Joe'yi onayladi ve arkasindan yurudu.
Bense sadece saskinlikla arkalarindan bakiyordum. Birden öfkeyle bagirdim. Ve peslerinden bi kac adim attim.
"Hey!. Buraya geri dönun!. Hic birsey yapmayacaksiniz. Sizden bunu istemedim. Aslinda tum bunlarin hic birini istemedim. Hepinizin iyi ve mutlu olmasini istedim. Ve suan tam da bu durumdasiniz. Hayatinizi benim yuzumden bi kez daha mahfetmenize ve tehlikeye atmaniza izin veremem. Hic birinizin yardimini istemiyorum!"
"Istemene gerek yok Alicia." bunu soyleyen Jack'ti. Yanima kadar yurudu beni omuzlarimdan tuttu ve konusmasina devam etti.
"Sen bizim dostumuzsun. Basin belada oldugunda bizden yardim istemene gerek yok bizi aramana da gerek yok cunku biz zaten orada olucaz. Bu sadece senin meselen degil. Bu hepimizin meselesi. Biz her zaman senin yaninda olucaz."
Gözumdeki yasi eliyle sildi ve Jack bana sikica sarildi. Daha sonra arkasini dönup Katie, Nate ve Joe'ye bakti.
" Evet bunlar benim dusuncem. Aksini dusunen veya bu isin icinde olmak istemeyen varsa. Gidebilir." Jack yurumeye devam etti. Joe de pesinden gitti.
Katie de bana gulumsedi ve o da yurumeye devam etti. Nate vampir hiziyla yanima geldi. Tam karsimda durdu.
"Bak Alicia. Sen benim dostum degilsin. Ama sana yaptiklarimdan sonra sana borcluyum. Yani ben de varim." Nate bunlari soyledi ve Katie'nin pesinden gitti.
Sadece Ray ve ben kaldik. Ray elimden tuttu.
"Hadi. Gidelim burdan." dedi ve arabaya dogru yuruduk.
Yol boyunca konusmadik. Ray cok öfkeliydi. Bense darmadagin bi durumdaydimm. Evin önune geldigimizde arabanin kapisini actim. Tam inecekken Ray kolumu tuttu.
"Burda kalmak istemezsen baska yere gidebiliriz."
" Sorun degil Ray. Burda kalmak istiyorum."
Arabadan indik ve eve girdik. Hersey biraktigimiz gibiydi. Hic bisey demeden merdivenlere yoneldim ve ust kata ciktim. Annemin odasina girdim. Annemin cansiz bedenini yerde bir kez daha gordum. Anilar gozumde canlaniyordu. Gozumden akan bi damla yasi sildim ve hizla odadan ciktim. Bi anda Ray önumde belirdi. Bende dogal olarak sicradim. Buna hala alisamadim. Ofkeyle soylendim.
"Bunu yapmaktan vazgecmelisin Ray."
"Ama ofkelenince daha cekici oluyorsun." Ray yuzune o umursamaz gulusunu yerlestirdi ve beni belimden kavrayarak kendine cekti ve yanagima bi opucuk kondurdu.
"Hadi ama Alicia. O salak cadinin seni etkilemesine izin verme. Sana hic bisey yapamicak. Onun kellesini kendi elimle koparacagim. Neselen biraz. Hadi git bi dus al. Sen boyle kanlar icerisindeyken. Seni opmek zor geliyor. Kaninin kokusu cok tahrik edici."
Yine ayni sekilde gulumsedi ve benimde gulumsememi sagladi. Hakliydi ustum kan icindeydi. Odama dogru yurudum.
....
Birkac saat gecti. Ray ile oturma odasinda ellerimizde bardaklar oturuyorduk. Ben kahvemi Ray de bardagindaki kani yudumluyordu.
Bakislarim Ray' de sabitlendi. Her ne kadar benden gizlemeye calissa da o da endiseliydi. Kendisi icin degil bu endisesi. Sonucta o ölumsuz ve Jenna ona ne yapabilir ki. Belki bi kac kez duvardan duvara firlatabilir. Ama bu onu öldurmez. Endisesi Jenna'nin beni öldurebilecegi yonunde de degil. Ray tabiki buna izin vermez. Sadece Ray de degil. Digerleri de izin vermez. Ray' in endisesi Jenna'nin bana vericegi psikolojik zarardi. Beni boyle uzuntulu ve mutsuz gormek onu deli ediyordu. Ayni sekilde onu boyle gormek de beni deli ediyor.
Kapinin kirilmis gibi acilmasiyla ikimizde sicradik. Ve ayaga kalktik. Ray beni koruma icgudusuyle beni arkasina aldi. Gelen Jack'ti. Iceri bi kac adim atti ve yere yigildi.
Ray vampir hiziyla disari cikti. Bende Jack'in yanina kostum.
"Olamaz! Jack! Ac gözlerini! Jack iyimisin? "
Jack hareketsizce yerde yatiyordu. Bense basini dizlerime koymus caresizce agliyordum.
" Hayir. Hayir. Jack ölemezsin. Hayir.."
"O ölmedi. Hadi izin ver onu koltuga tasim. Etraf sakin kimse yok. Jack buraya yalniz gelmis." Ray Jack'i koltuga tasiyip yatirdi.
Jack'in her yeri kanlar icerisindeydi. Kolu, karni vucudunun cesitli yerlerinde yaralari vardi. Kiyafeti parcalanmisti. Bunu ona Jenna mi yapmisti? Ray Jack'in yaralarina bakti. O sirada Jack gözlerini acti. Dogrulmaya calisirken soylendi.
"Lanet olasica kurtadamlar."
