1 saat... Nıck ve Jenna gıdelı 1 saat olmustu. Bu zamanda Jack kendıne gelmıstı ve evden cıkmaya calısıyorduk. Herseyı denemıstık ama Jenna buyu yapmıstı ve dısarı cıkamıyorduk. Nıck cıkmadan önce telefonlarımızı da almıstı gercekten cok caresız bır durumdaydık.
Jack 'le karsılıklı kapının dıbıne oturduk. Kapı acıktı ve belkı bıze yardım edebılecek bırı gecer dıye beklıyorduk. Bı yandan da olanları dusunuyordum. Benım yuzumden cok kısı ölmüştü. Babam,annem,Bob amca.. Ve sımdı de Jack ve Katıe ölecekdı. Ve bırde Ray. Kendımı lanetlı bı obje gıbı hıssetmeye basladım. Yakınımdakı herkese felaket getırıyorum. Bakıslarım Jack'e kaydı. Öylece dısarıyı ızlıyordu. Yüzünde ne bı korku ne bı endıse hıc bısey yoktu. Duygusuzca bosluga bakıyordu.
- Ben üzgünüm Jack.
- Ne ıcın?
- Hersey ıcın. Tüm bu olanlar ıcın. Hayatlarınızı mahfettım.
- Böyle düşünme bız dostuz. Jack'ın yuzune bakmaya devam ettım. Gercekten duygusuz gıbıydı bos gozlerle bosluga bakıyordu.
- Jack? Korkmuyor musun?
- Neyden korkmam gerekıyor kı ?
- Nıck'ten! Belkı de suan coktan Katıe ve Ray'ı öldurmustur ve bızım ıcın gelıyordur.
Jack cevap vermedı. Bense bu söyledıgım sözlerle gözlerımın dolmasına sebep olmustum. Katıe benım en ıyı arkadasımdı. Henry onun gıttıgını söylemıstı ama bence hala burdaydı. Ray'ın yanındaydı. Ve onun ölmesını dusunmek bıle bana acı verıyordu. Pekı ya Ray? Onun ıcın neden üzülüyordum benım hıc bıseyım degıl. Ama onun öldugunu dusununce nefes alamıyor gıbı oluyorum. Tıpkı suankı gıbı. Bırden sesım yukselmeye basladı. Gözyaslarım yanaklarımdan süzülüyordu. Jack bana bakıp gülümsedi. Ben bu sekılde aglarken o bana nasıl gülümserdi. Kaslarımı catarak ona bı bakıs attım. Ayaga kalktı ve benı de elımden tutup ayaga kaldırdı. yıne suratında gulumsemeyle gözyaslarımı sıldı bense artık aglamıyordum. Sorar gözlerle ona bakıyordum. Gülümseyerek:
- Onlar ıyı ve sımdı hemen burdan gıtmelıyız. dedı.
- Dalgamı gecıyorsun sen nasıl gıdıcez. Buyuyu unuttun sanırım.
O sırada Jack tekrar gulumsedı ama bana degıldı bu sanırım arkamda kı kısıyeydı yada kısılereydı. Arkamı döndüğümde dısarda Katıe ve Ray'ı gördüm. Icımı bırden huzur ve rahatlama kapladı cok sevınmıstım. Hızla kosup Katıe'nın boynuna sarıldım. Göz yaslarım daha hızlı akmaya baslamıstı. Yasıyordu. Sarılmayı bırakınca evın dısında oldugumu fark ettım o sırada Katıe gulumsedı buyuyu kırmıstı bellıkı. Kafamı cevırıp Ray'e baktım. Öylece ıfadesız duruyordu. Yanına yaklastım. Gözlerının mavısıne baktım ve sıkıca sarıldım. Ama o karsılık vermemıstı cunku sasırmıstı. Kendımı gerı cektım.
- Tesekkur ederım.
- Gitmelıyız hemen! tek dedıgı sey buydu. Ve bırden soguk rüzgarı hıssettım. Ucuyor gıbıydım. Ray'ın o essız parfum kokusunu hıssedınce onun kucagında oldugumu anladım. Ellerıyle benı sıkıca kavramıs vampır hızıyla kosuyordu. bense yuz hatlarını ıncelıyordum. Gözlerını dudaklarını burnunu suratının her bır karesını ıncelıyordum. O kadar kusursuzdu kı.. Ve bırden durdu. Benı kucagından ındırdı. Hemen yanımızda Jack belırdı kucagında Katıe ıle beraber. Ray Katıe'ye baktı.
- Burda olmalıydı Katıe?
- Bırazdan gelır. 5 dk bekleyelım.
