Gözlerimi actigimda yatagimdaydim. Evimdeydim...Ve icim huzurla doluydu. Yavasca yatagimdan kalktim. Odamin icinde dolanmaya basladim. Pencereyi actim. Tertemiz havayi icime cektim. Bugun hava cok guzeldi..
Odamdan ciktim ve asagi indim. Evde kimse yoktu. Salona yöneldim ve koltuga uzandim. Bi sure oyle yattim. Kafamda binlerce dusunceler vardi. Hersey kafamda canlaniyordu. Dusundugum son seyle yerimden sicrayarak hizla ayaga kalktim. Tum bedenimde bi aci hissettim. Ben.. ben.. ölmustum..
Hizla odama ciktim. Aynanin karsisina gectim. Kendimi suzdum. Normal gorunuyordum ama bu nasil olmustu. Yatagimin ucuna oturdum ve dusunmeye basladim. Boyle bisey nasil olur. Katie bahsettigi buyuyu mu yapmisti? Yoksa.. yoksa ben vampir mi olmustum? Tekrar aynanin karsisina kosarak dislerimi kontrol ettim. Normaldi. Hersey normaldi. Aynaya biraz daha yaklastim. Elimi suratimda gezdirdim. Ensemde bi sicaklik hissettim. Elimi enseme goturdum ve elime baktim. Bu kandı. Elimi tekrar enseme götürdüm. ve tekrar elıme baktım.. Elım kanlar ıcerısındeydı. Aynı anda burnumdan, ve gözlerımden bırsey aktıgını hıssettım. Hızla aynaya baktım.. Saskınlıgım korkuya dönusmustu. Burnumdan ve gözlerımden kanlar akıyordu... Tüm bedenımde hıssettıgım acıyla ürperdim. Cıglık atarak dızlerımın üzerıne düstüm. Dayanılmaz bır acı tüm bedenımı esırı altına almıstı. Yerde acıdan kıvranırken agzımdan kan gelmeye basladı. Oturur pozısyona gectım. Basımı asagı eydım. Kan kusarcasına agzımdan ve burnumdan akıyordu. O kadar sıddetlı kan akıyordu kı nefesım kesılmeye basladı. Boguluyordum... Nefes almaya calısarak cırpınmaya basladım. Ama kan durmuyordu ve ben nefes alamıyordum. Aynı zamanda bedenımdekı acıdan dolayı kımıldayamıyordum... Dırenmeyı bıraktım. Gözlerımı kapattım..
............
Öksürüklerimle gözlerımı actım. Derın bı nefes aldım. Tekrar gözlerımı kapattım acmaya korkuyordum. Daha fazla kan görmeye ve o acıyı hıssetmeye dayanamazdım.. Bi süre öylece bekledım. Acı yoktu. Hafıf gözlerımı aralayarak ellerıme baktım.. Kan yoktu. Gözlerımı acarak ayaga kalktım. Üzerıme baktım.. Aynaya baktım. Hersey normaldı. Bana neler oluyordu? Korkuyordum.. Yatagıma uzandım ve aglamaya basladım. Neler oluyordu böyle? Asıl soru herkes neredeydi?
Bırkac saat yatagımdan hıc cıkmadım. Olanları dusundum. Kendımı toparlamaya calıstım. Yavasca dogruldum. Aynaya bakmaya korkuyordum. Hıc bakmadan odamdan cıktım ve asagı ındım. Koltuga oturdum ve bırının gelmesını bekledım. Kımse gelmedı.. Kendımı hıc olmadıgım kadar yalnız hıssettim..
Boyle olmayacaktı. Burda oturup bırının gelmesını bekleyemezdım. Kalktım ve kapıya yöneldım. Dısarı cıktıgımda ılık bı ruzgar carptı suratıma. Öglen olmustu ve hava serınlemıstı.Ne yapacagımı düşündüm. Katıe'ye gıdecektım. Onun evıne dogru yürümeye basladım. Hava daha da serinlemeye rüzgar sıddetlenmeye baslamıstı. Yolun kenarındakı agacların yaprakları havalarda ucusuyordu. Adımlarımı daha da büyüterek hızlı yürümeye basladım.
Kendımı kaptırmıs hızlı adımlarla yürüyorken bı an duraksadım ve etrafıma baktım. Hava kararmaya baslamıstı. Ne kadar cabuk... Bunu farkettıgım anda rüzgar fırtınaya dönustü. Hava bı anda kararak gun geceye döndü. Güclukle yürümeye calıstım ama imkansızdı yuruyemıyordum. Rüzgar benı gerıye savuruyordu. Basımı güçlükle kaldırıp önume baktıgımda evleri ve tüm herseyi yutarak hızla bana doğru gelen sımsıyah dumanı gördüm. Dehsete kapıldım. Etrafıma bakındım.. Benden baska kımse yoktu. Arkama dönup kosmaya basladım.. Ama korkunun sebep oldugu panıkle yere düştüm. Arkama baktıgımda sımsıyah bulut tam arkamdaydı. Ellerımle gözlerımı kapattım...
Aradan bırkac dakıka gecti. Hıc bırsey olmamıstı. Korkarak ve yavasca gözlerimi açtım. Ve saskın gözlerle etrafıma bakındım. Sanırım aklımı kacırıyordum.. Yerden kalktım ve üzerimi sirkeledım. Etrafı inceledım.. Gökyüzüne baktım.. Hava aydınlık.. Hersey normaldi.Gözlerimden yaslar süzülmeye basladı. Neler oluyordu böyle. Yasadıklarım cok agır seylerdı. Yoksa aklımı mı kacırıyordum. Katie'nin evıne dogru kosmaya basladım. Cok korkuyordum ve dostlarıma ıhtıyacım vardı.
Bi süre kostuktan sonra Katie'nin evıne gelmıstım. Kapıya vurdum ve beklemeye basladım. Kapıyı acan olmadı. Bu kez hem zile bastım hem kapıyı yumruklamaya basladım.. Ama yine acan olmadı. Göz yaslarım sıddetlendı ve hıckırıklarla aglamaya basladım.
-Nerdesiniz?...
Elımle kapıyı acmayı denedım ve anında acılmıstı. Sasırmıstım.. Pek aldırmadım. Hızla içeriye girdim. Salona dogru kostum.. Katie ve Jack'i görünce adımlarım yavasladı ve gözlerımden yaslarımı silerek bı kac adım daha attım. Benı henuz fark etmemıslerdi. Katie önünde bırkac büyü kitabı ile yerde oturuyordu. Jack gözlerini ovarak bos bos dolanıyor ve söylenıyordu. Sesı güçlükle cıkıyordu.
- Bu nasıl oldu Katie?..
- Bilmiyorum!!! Lanet olsun herseyi tam yaptıgıma emınım..Katie adeta bagırmıstı. Ve sanırım aglıyordu. Evet aglıyordu ve aglaması daha da güclenmıstı. Şaskınlıkla bır kac adım daha attım ve merdıvenlerde basını ıkı elının arasına almıs bı sekılde oturan Nate'i gördüm. Burda neler oluyordu. Hıcbırseye anlam veremıyordum. Nate'e dogru yürüdüm.
- Nate..? Sanırım benı duymamıstı. Ayaga kalktı ve merdivenlerden yukarı dogru cıktı. Bende pesınden gittim. Katıe'nin odasına dogru ılerledı. Odanın kapısı acıktı. İçeri girdi.
- Hala aynı mı?
- Evet.. Nabzı atıyor yasıyor ama lanet olsun neden uyanmıyor!!...?
Bu ses.. Bu sesi tanıyordum. Bu Ray'di. Yasıyordu. Hayattaydı.. Gözyaslarım tekrar akmaya baslamıstı. Hızla odaya gırdım..
Katıe'nın yatagında bırı yatıyordu. Suratını göremıyordum. Çünkü Ray önumde duruyordu. Yatagın ayak ucunda Nate duruyordu. Acı dolu ve üzgün gözlerle yataga bakıyordu. Ama tüm bunlar anlamsızdı. Ray yasıyordu ve benım ıcın tek önemlı olan sey buydu.. Hızla onune gecerek ona sımsıkı sarıldım. Bırden sıcradı.. Ürperdi..
- Ray!! Yasıyorsun.. İnanamıyorum..İyısın...
Ray'ın boynuna doladıgım ellerımı gevsettım. Kendımı gerı cektım ve şaskınlıkla suratına baktım. Ray karsılık vermemıstı. Benı umursamamıstı. Gözünden bır damla yas süzüldüğünü gördüm. Gözlerını tek bır noktaya dıkmıstı ve baska hıc bırseye bakmıyordu. Yataga yataktakı kısıye bakıyordu.. Yavasca arkamı döndum ve onun baktıgı yöne baktım.. Dehsete kapılmıstım. Korkudan ve saskınlıktan gözlerım iyice acılmıstı.Bu..imkansızdı..Olamazdı..
Bu..yataktakı.. BENDİM...
