Kendime geldiğimde karanlık bı odada oldugumu fark ettım. Acaba ne kadar süredir baygındım. Oda karanlıktı acaba hava kararmıs ve gece oldugu ıcın mı yoksa odanın camı olmadıgı için mi ? Yattıgım yerden hafıf dogruldum basım fecı sekılde agrıyordu. kapı hafıfce gıcırdadı o tarafa döndüm olamaz bu ormanda jackle konusan kısıydı Ray! Çok sasırmıstım benden ne istıyordu kı neden benı kacırdı ve neden Bob amcayı öldürdü. Bob amcanın öldüğü aklıma gelınce yanagımda bı ıslaklık hıssettım. Aglıyordum ve olanları anlamaya calısıyordum. Ray iyice yaklastı bana cenemden tutup basımı kaldırdı ve gözlerıme sonrada gözyaslarıma baktı hafıften sırıtarak:
- Sen böyle herseye aglarmısın?
- Ne istıyorsun benden? bıraz sesımı yukseltmıstım. korkuyordum ama bellı etmemeye calısıyordum.
- Senden bırsey ıstedıgımı de nerde cıkardın? Seni tanımıyorum bıle. Benım sorunum Nick 'le. Aslında sorunumuz demelıydım. Jack ve benım. Jack sana benden bahsetmedı mı hıc? Pekı Henry? ya da Katıe? Şaskınlıkla basımı kaldırdım ve dırek gözlerıne baktım. Ne sacmalıyordu bu. Onları tanıyormuydu. Tam bırsey dıyecektım kı benden önce davrandı hafıf bı kahkaha attı ve konusmaya basladı:
- Sana kendılerınden bıle bahsettıklerını sanmıyorum. Ah Alıcıa aslında bana tesekkur etmen gerek. Senı öldurmeden hemen önce bütün gerceklerı anlatacagım. Sırıtarak odadan cıktı. Son söyledıklerı kulaklarımda cınlıyordu. SENİ ÖLDÜRMEDEN ÖNCE... Bütün vucudum kaskatı kesılmıstı. her yerım tıtrıyordu. Ölecektım. Benı öldürecekti. Hızla yerımden kalktım ve cıkıs yolu aramaya basladım. Odada sadece bı yatak vardı. Hemen pencerenın yanında duruyordu. Pencereye yöneldım ve actım. Soguk bı ruzgar estı yüzüme dogru. Hava kararmıstı ama saatin kac oldugu hakkında bı bılgım yoktu. Pencereden asagı dogru baktım oldukca yuksektı. Atlamam ımkansızdı. Kapıya dogru yöneldım. Kapıyı kılıtlememıstı. Yavasca kapıyı actım. Hafıften gıcırdadı duymamıs olması ıcın dua edıyordum kı bırden önumde belırdı.
- Nereye gıttıgını sanıyorsun? Bana alay edercesıne bı bakıs attı ve kolumdan tutup odanın ortasına fırlattı. Kolumu tutmasıyla ürperdım çünkü buz gıbı soguktu. Çok korkuyordum cevap bıle veremedım. Sadece aglıyordum hıckırıklarımın eslıgınde. Kapıyı kapatıp odadan cıktı. Kendı kendıme hem aglıyor hem sövuyordum...'Neden ben ? Neden ? Benden ne istıyorsun!! Lanet olsun ölmek istemiyorum!! ' Sesım cılızlasmaya baslamıstı gözlerımden yaslar daha hızlı bı sekılde akıyordu. Aklımdakı tek sey annemdı. Benım ölumumu kaldıramazdı. Tamamen yapayalnız kalırdı. Telefon sesı duydum ama bu calan benım degıl Ray'ın telefonuydu. Ne konustugunu anlayamadım ama kısa bı konusmaydı. Tekrar odanın kapısı acıldı. Yine aynı gıcırtı.. Ray hızlı adımlarla bana dogru geldı ve kolumdan tutarak benı kaldırdı. yıne o aynı ürperti. Resmen sürükleyerek benı asagı kata ındırdı ve koltuga dogru ıttı.
- Sanırım vakıt geldı. Arkadasların senı arıyor. Aslında ıkımızı. O yüzden fazla zamanımız yok emınım kı Jack benı kısa sürede bulur. Senı neden korumaya calısıyor anlamıyorum basıt bı ınsansın sadece senın ıcın dostlugumuzu bozduguna ınanamıyorum. Cevap veremıyor korkuyla onu dınlıyordum ve söyledıklerını anlamaya calısıyordum. Birden ayaga kalktı. Sankı cok dıkkatlıce bırını dınlıyormus gıbı bı süre durdu ve sonra:
- Lanet olsun!!! Resmen kükremıstı. Korkudan bütün vucudum tıtrıyordu. Hızla bana dogru yaklastı.
- Üzgunum ufaklık zaman doldu. Sanırım gerceklerı anlatamadan vedalasmak zorundayız. Dedi alay edercesıne. Ama suratında da anlam veremedıgım bır korku vardı sankı. Bana ıyıce yaklastı. Tek elıyle cenemı tutup. Basımı yana yatırdı. Boynum tamamen acıga cıkmıstı. İyice yaklastı ve ufak bi öpucuk kondurdu. Soguk dudakları boynuma degdıgınde ürperdım. Göz yaslarım hıc olmadıgı kadar hızlı akıyordu. Kıpırdayamıyordum. Gözlerımı sıkıca kapattım. Ve bırden bı ses duydum. İkimiz de sıcramıstık. İkimizde aynı yöne baktık, kapıya. Bırı sertce kapıya vuruyordu. kırmaya calısıyordu. Tekrar boynuma yöneldı. Ama bu sefer hıssettıgım soguk dudakları ve ürpertı degıldı. Sadece acıydı. Dayanılmaz bı acı. Kanımın vucudumdan cekıldıgını hıssedebılıyordum. Hersey öyle hızlı gelısmıstı kı. Basım dönmeye basladı. Gözlerım yavasca kapanıyordu. Boynum uyusmaya aslında tüm vucudum uyusmaya baslamıstı. Sanırım son gelmıstı benım sonum.. Yıne aklıma annem geldı. Gözlerımden akan yaslar yanaklarımı ıslatıyordu. Gözlerım yavasca kapanırken son duydugum ses kapının kırılma sesıydı...
