Blood's Magic

« Αποφάσεις»

Άντριαν

Ο ήχος εκείνος που ακούστηκε από το φλάουτο με έκανε να πέσω στα γόνατα κρατώντας τα αφτιά μου. Ήταν τόσο δυνατός και διαπερνούσε ολόκληρο το κορμί μου. Ένιωθα αδύναμος. Δίπλα μου η Βαλεντίνα με την μαμά της βρίσκονταν στην ίδια κατάσταση, αν και η μικρή φαινόταν χειρότερα από εμάς. Ήμουν έτοιμος να χάσω τις αισθήσεις μου, όταν ξαφνικά έφυγα από εκεί που βρισκόμουν.

Αυτό το δάσος πάλι. Τι στο καλό;... Προχώρησα λίγο αφού ήταν η πρώτη φορά που μπορούσα να ελέγξω κατευθείαν τις κινήσεις μου. Περίμενα εκείνη την φωνή να μου μιλήσει, να μου πει κάτι που ίσως βοηθήσει όπως έκανε πάντα. Τίποτα. Η ώρα περνούσε και κανένα σημάδι της.

Μια κραυγή ακούγεται... Η Βαλεντίνα! Αρχίζω να τρέχω, όταν μπροστά μου ένα δέντρο τυλίγεται στις φλόγες. Πάω να το προσπεράσω, αλλά σταματώ καθώς η φωτιά κοπάζει, μέχρι που σβήνει. Το κοιτάζω καλύτερα... Πάνω στο κορμό χαράζεται ένα σύμβολο με μπλε φλόγες.

Ένας οξύς πόνος στο αριστερό μου χέρι κάνει την εμφάνιση του, μόλις το σύμβολο στο δέντρο ολοκληρώνεται. Το κοιτάζω με πανικό. Η ίδια μπλε φλόγα που έκαιγε πριν το δέντρο τώρα έκαιγε το δέρμα μου. Φώναξα δυνατά, μήπως και με ακούσει εκείνη. Καμία απάντηση. Ξαναφώναξα πολλές φορές. Τίποτα πάλι, σιωπή. Κοίταξα γύρω μου, αλλά κανείς δεν ήταν εκεί κοντά.

Η φωτιά είχε σχεδόν σβήσει και στο δέρμα μου υπήρχε πλέον το ίδιο σύμβολο που υπήρχε και πάνω στο δέντρο. Τότε όλα άρχισαν να μαυρίζουν... Το τελευταίο πράγμα που θυμάμαι είναι η φωνή να λέει κάτι.

« Αχ αγοράκι μου. Είσαι πλέον ολοκληρωμένος φύλακας...»

τα υπόλοιπα λόγια χάθηκαν, καθώς εγώ επέστρεφα στο σώμα μου.

...........................................

« Η νέα σου αποστολή θα έχει πιο πολύ ενδιαφέρον.»

Τα λόγια του παίζουν ανεπανάληπτα στο μυαλό μου από την στιγμή που τα είπε. Τι συμβαίνει με τον τύπο; Από την μία γελά και χαίρεται που μου ξέφυγαν, ενώ από την άλλη μου ζητά πράγματα ανήκουστα.

2 μέρες πριν *

- « Πιο πολύ ενδιαφέρον;» ρωτάω τρομαγμένη, διότι κάτι στον τρόπο που το είπε με τρόμαξε.

- «Ναι, και σίγουρα θα σου αρέσει.» λέει και αφήνει ένα γελάκι

- « Ακούω.» λέω κοφτά, όμως η καρδιά μου χτυπά σαν τρελή από τον φόβο

- « Λοιποοοοον... από ότι φαίνεται θα πας διακοπές.»

- « Να πάω πού;» ρωτάω και προσπαθήσω να κρατήσω την φωνή μου σταθερή

- « Θα πας στο αεροδρόμιο αμέσως. Έχεις μεγάλο ταξίδι και πολλά να κάνεις. Ένας άντρας μου θα σε συναντήσει εκεί και θα σου δώσει έναν φάκελο με τις λεπτομέρειες του ταξιδιού και της αποστολής σου.» λέει και μου το κλείνει.

Εγώ έμεινα εκεί να κοιτάω το τηλέφωνο. Μου το έκλεισε! Δεν το πιστεύω ότι θέλει να κάνω αυτό το ηλίθιο ταξίδι χωρίς να ξέρω τον λόγο. Και απλά να περιμένω κάποιος να μου δώσει έναν φάκελο καθώς θα μπαίνω στο χαζό αεροπλάνο... Εγώ δεν πάω....

1 ώρα μετά*

Εδώ και μισή ώρα είμαι στο αεροπλάνο. Ναι λοιπόν ξεκίνησα αυτό το ηλίθιο ταξίδι. Δύσκολη απόφαση, αλλά θα τελειώσω ότι άρχισα.

Βέβαια έμαθα πολλά από τα χαρτιά που μου έδωσε ένα από τους μπράβους του. Οποιαδήποτε άλλη ερώτηση είχα μου την απάντησε ο Ρόρη, ο άντρας που μου έδωσε τον φάκελο και ήταν υπεύθυνος για μένα. Έμαθα ότι μπορούσα για τον προορισμό μας και ήλπιζα όλα να είναι απλές φήμες.

Τώρα *

Πριν λίγες ώρες έφυγα από το Μαύρο νησί, που όλοι φοβούνται και τρέμουν, διότι λέγεται πως είναι στοιχειωμένο και όποιος πατήσει το πόδι του εκεί δεν ξαναγυρνάει στο σπίτι του. Δεν έχουν και άδικο. Είναι απαίσιο μέρος, με τρομερούς κινδύνους, όμως στοιχειωμένο δεν το λες. Αν ξέρεις που να ψάξεις θα βρεις πολλά μυστικά, αλλά ελάχιστοι είναι εκείνοι που ξέρουν που να ψάξουν, και αν ξέρουν φοβούνται να πλησιάσουν.

Ο άντρας που με προσέλαβε ήταν κάθετος στην διαταγή του. Έπρεπε να έρθω εδώ, για να πάρω το φλάουτο και να το χρησιμοποιήσω. Είμαι περίεργη να δω αν λειτουργεί, αλλά ενημερώθηκα πριν λίγο πως μόνο μια φορά μπορεί να χρησιμοποιηθεί. Επίσης δεν θέλω να γίνω εγώ ο στόχος ενός μαγικού κειμηλίου, και κυρίως αυτού.

Ελπίζω μόνο να λειτουργεί, γιατί αλλιώς είμαι χαμένη από χέρι.

...................................

Αθέτησα τον όρκο της βοήθειας. Δεν έπρεπε να τον αφήσω έτσι απλά να πάρει την λύση. Αλλά έπρεπε να βιαστώ, γιατί δεν είχε χρόνο. Ήταν μια απόφαση της στιγμής και δεν μετανιώνω . Αν δεν το έκανα θα είχαν όλοι σίγουρο θάνατο. Τώρα τουλάχιστον υπάρχει ελπίδα. Υπάρχει Αυτός!

Στα μάτια του βέβαια πήρε χρόνο, οπότε μάλλον δεν πειράζει και τόσο, αφού η λύση δεν ήταν για εκείνον και τόσο εύκολη τελικά...

Πρώτη φορά συμμετέχω τόσο. Του έδωσα το σημάδι! Βέβαια το κέρδισε και ας είναι καλά το πνεύμα που μου επέτρεψε να είμαι εγώ εκείνη που θα του το δώσει. Οι κραυγές του με σκότωναν, όμως τα χέρια μου είναι δεμένα ακόμα...

Αχ θεέ μου έχω αλλάξει. Τόσα χρόνια δεν ήμουν έτσι. Δεν ήμουν ευαίσθητη! Και τώρα νομίζω πως έμπλεξα για τα καλά σε έναν πόλεμο της καρδιάς. Πλέον αμφισβητώ τα πάντα. Μόνο για ένα είμαι σίγουρη. Θα βοηθήσω στην τελική μάχη. Θα βοηθήσω τον Άντριαν και την εκλεκτή.