Blood's Magic

« Το φλάουτο »

- Βαλεντίνα : « Μαμά τι συνέβη μετά; Σας φυλάκισαν; Σας βασάνισαν;» ρώτησα με αγωνία και θυμό για εκείνους που μπορεί να πλήγωσαν την οικογένειά μου.

- Σελίνα: « Όχι μικρή μου. Μας αγαπούσαν. Δεν θα μας πείραζαν.» είπε με ένα θλιμμένο χαμόγελο.

- Βαλεντίνα : « Μα τότε τι...»

- Σελίνα: « Τους μιλήσαμε και κατάλαβαν πως θα ήταν ανώφελο να μας χωρίσουν. Το είχαν προσπαθήσει, αλλά μάταια. Θα ένωναν τις αγέλες μας, αφού όλοι ήθελαν ειρήνη. Το πρόβλημα ήταν ποιος θα ηγούνταν της κοινής αγέλης, μιας και ο Ααρών και ο Βάριος θέλησαν να αφήσουν την αρχηγία στην επόμενη γενιά.

     Όλοι πρότειναν τον πατέρα σου. Αυτό θύμωσε τον Λορέντζο, τον σύμβουλο του Ααρών, διότι εκείνος ήθελε την εξουσία. Τους έστρεψε όλους εναντίον μας λέγοντας και στις δύο αγέλες ψέματα, με αποτέλεσμα να δημιουργηθούν αναταραχές. Οι γονείς μας κάτω από την πίεση αυτή θα αναγκάζονταν να μας σκοτώσουν. Δεν το ήθελαν, οπότε απλά υποσχέθηκαν πως η απόδειξη της αγάπης μου με τον πατέρα σου θα καταστρεφόταν. »

- Βαλεντίνα : « Δηλαδή... θα...;»

- Σελίνα: « Ναι μωρό μου. Θα σε σκότωναν. Όχι αυτοί βέβαια, ο Λορέντζο θα το έκανε.» είπε κλαίγοντας

- Βαλεντίνα : « Μην κλαις. Τι συνέβη;»

- Άντριαν: « Το σκάσατε!» λέει ο Άντριαν αυτήν την φορά κοιτώντας την μαμά μου με θαυμασμό. Εκείνη απλά έγνεψε θετικά.

- Άντριαν: « Τι συνέβη;» ρώτησε, επειδή η μητέρα μου είχε μείνει ακίνητη, τα μάτια της ήταν πορτοκαλί και κοίταζε το κενό.

- Βαλεντίνα : « Μαμά...»

- Σελίνα: « Δεν έχουμε πολύ χρόνο.» λέει ξαφνικά και σηκώνεται όρθια και τρέχει προς την κουζίνα.

- Βαλεντίνα : « Πού πηγαίνεις;» ρώτησα καθώς σηκωνόμουν και εγώ με τον Άντριαν ακολουθώντας την.

- Σελίνα: « Μας βρήκαν Άντριαν. Είναι πολύ αργά.» φωνάζει για να την ακούσει

- Άντριαν: « Αυτό είναι αδύνατο!» κοιτάζει έντρομος από το παράθυρο.

- Βαλεντίνα : « Τι συμβαίνει;» ρωτάω τρομαγμένη, κάνοντας μεγάλη προσπάθεια να ηρεμήσω.

   Η μαμά μου τρέχει πάνω κάτω και μετά φεύγει για λίγο στα δωμάτια. Πλησιάζω τον Άντριαν για να τον ρωτήσω τι συνέβη, αλλά εκείνη την στιγμή εμφανίζεται η μαμά μου πάλι. Κρατούσε δύο σακίδια. Τα άνοιξε και έβαλε μέσα λίγα τρόφιμα, αγνοώντας μας.