Blood's Magic

« Αντίο»

Ύψωσε το ξίφος που κρατούσε στον αέρα και επιτέθηκε...

Ο λύκος δεν έδειξε κανένα άλλο ενδιαφέρον για μένα και απλά αντεπιτέθηκε στη μαμά μου.

Εγώ είχα μείνει ακίνητη να τους παρατηρώ. Ο λύκος ήταν μεγαλόσωμος με κοφτερά δόντια και γαμψά νύχια και έκανε συνεχόμενες επιθέσεις, αλλά η μαμά μου κινούνταν με άνεση γύρω του αποφεύγοντάς τες. Του κατάφερε μάλιστα και μερικά χτυπήματα, από τα οποία ανέβλυζε ένα μαύρο υγρό. Αυτό δεν ήταν αίμα!

Ο Άντριαν είχε συνέλθει και κοιτούσε εναλλάξ την παράξενη σκηνή μπροστά του και εμένα. Σε κλάσματα του δευτερολέπτου βρέθηκε δίπλα μου και ένα επιφώνημα βγήκε από τα χείλη μου. Ο λύκος απομακρύνθηκε γρήγορα από την μαμά μου και κοίταξε προς το μέρος μας. Τα μάτια του μας κάρφωναν, αν και δεν μπορούσα να πω με σιγουριά. Ήταν ολόμαυρα και δεν καταλάβαινα αν εστίαζαν πάνω μας.

Ο Άντριαν μου έκανε νόημα με το χέρι του να μείνω πίσω. Τότε παρατήρησα ένα τατουάζ στο χέρι του. Θα ορκιζόμουν ότι πριν λίγες ώρες δεν υπήρχε. Δεν έδωσα πολύ σημασία και στράφηκα πάλι προς τον λύκο. Μας πλησίαζε επικίνδυνα γρυλίζοντας. Εγώ με τον Άντριαν οπισθοχωρούσαμε όλο και περισσότερο.

Ένα μαχαίρι εκτοξεύτηκε πίσω από το πλάσμα που μας είχε στριμώξει και καρφώθηκε στο πλάι του κεφαλιού του. Εκείνος έβγαλε ένα βαθύ κλαψούρισμα και πισωπάτησε προσπαθώντας να κρατήσει την ισορροπία του.

Η μητέρα μου εμφανίστηκε απότομα μπροστά μας και δίχως λέξη μας έπιασε από τα χέρια και άρχισε να μας τραβά προς το αυτοκίνητο, ξανά.

Δεν προλάβαμε να κάνουμε πέντε βήματα και ακούσαμε το οργισμένο ουρλιαχτό του λύκου. Μας καταδίωκε πάλι.

Η μαμά μου δίπλα μου κάτι πήγε να πει, όμως τότε μίλησε ο Άντριαν

- « Τρέξτε και αν δεν έρθω σε πέντε λεπτά φύγετε.»

Με τα λόγια αυτά έκανε μεταβολή και έφυγε από κοντά μας. Τότε η μαμά μου με σταμάτησε.

- « Δεν μπορούμε να τον αφήσουμε.» είπε κοιτάζοντας τον λύκο ανήσυχα.

- « Εσύ είχες πει...»

- « Είχα πει ότι εγώ θα τον βοηθούσα, αλλά τώρα δεν υπάρχει χρόνος. Είναι τραυματισμένος. Κρύψου και περίμενέ μας .»