Blood's Magic

« Δεμένη με την αλήθεια»

Όταν άνοιξα πάλι τα μάτια μου ένιωθα καλύτερα. Καθώς ανασηκωνόμουν ένιωσα κάτι κρύο και μεταλλικό να μου σφίγγει το χέρι.

- «ΧΕΙΡΟΠΕΔΕΣ!!!...Αλήθεια τώρα;» ρώτησα απευθυνόμενη προς αυτόν.

- «Ναι, συγγνώμη για αυτό, αλλά ήταν ο πιο ασφαλής τρόπος για να σου μιλήσω...»

Δίχως να το θέλω μου ξέφυγε ένα μικρό χαμόγελο. Παρ' όλα αυτά παρατήρησα πως το αγόρι είχε μειώσει την απόσταση μεταξύ μας. Αυτό με έκανε να νιώθω άβολα, αν σκεφτεί κανείς πως ήμουν δεμένη και μόνο με το σουτιέν μπροστά του, αφού χτες είχα χάσει την μπλούζα μου στο δάσος. Κρατούσε λίγο πάγο στο μάτι του. Μάλλον τελικά η μπουνιά μου ήταν πολύ πιο δυνατή απ' ότι περίμενα.

- «Μπορούμε να μιλήσουμε τώρα;» ρώτησε ευγενικά, δίνοντάς μου μία μπλούζα του και βγάζοντάς μου τις χειροπέδες.

- « Ποιος είσαι;» ρώτησα καθώς φορούσα την μπλούζα.

- « Λοιπόν, Βαλεντίνα, εγώ...» προσπάθησε να μιλήσει, αλλά δεν κράτησα την περιέργειά μου.

- « Πώς ξέρεις το όνομά μου;»

Ένα χαμόγελο απλώθηκε στα χείλη του. Αυτό με νευρίασε περισσότερο.

- « Μην γελάς; Τι είναι τόσο αστείο;» ρώτησα αγανακτισμένη.

- « Αν ηρεμήσεις λίγο, θα σου τα εξηγήσω όλα!»

- «Εντάξει αλλά... οχ Θεέ μου! Η μητέρα μου!...θα ανησυχήσει αν ξυπνήσει και δεν είμαι εκεί. Πρέπει να της μιλήσω.»

- «Δεν μπορεί να περιμένει αυτό;»

- «Είναι η μαμά μου, θα ανησυχήσει... Η δική σου μαμά ξέρει που είσαι;...»

Το βλέμμα του ξαφνικά σκοτείνιασε. Κατάλαβα το λάθος μου.

- « Λυπάμαι.» ήταν το μόνο που είπα και προσπάθησα να σκεφτώ κάτι για να αλλάξω θέμα, αλλά εκείνος με πρόλαβε.

- « Εντάξει λοιπόν..θα σε οδηγήσω έξω από το δάσος.»

...

<>