Viciously Charged [COMPLETED]

The End

Zoey was left on the floor. Nanghihinang nakatingin pa rin sa lugar kung saan huli nyang nakita si Rain na kanina ay pilit na lumalapit sa kanya.

Para malaman kung ayos ba sya.

Kung anong nangyari sa kanya.

But she wasn't able to tell him how sorry she was.

That she's too weak. That she can't protect him like what he always did.

Mula sa pagkakatagilid ay pilit na inayos ni Zoey ang katawan at nagawang iharap ang katawan sa langit. Sa langit na nagsisimula ng dumilim na tila may paparating na ulan. Mga ulap na sobrang dilim na tila nakikiramay sa kanyang nararamdaman.

She can't move her body freely, she can't speak, tila may pumipigil sa kanya at may nakadagan na mga mabibigat na bakal sa katawan.

But all of it are nothing compared to what she feels.

And that was wrong with her.

She's too full of emotions. Fear, guilt, sadness, pain, disapointment. Na mas mabigat pa ang mga ito kaysa sa pisikal na nararamdaman.

Gamit ang natitirang lakas, she tried to blink her eyes na unti-unting natatakpan ng tubig, tubig na mula sa ulan na unti-unti syang binabasa, kinakain ang lahat ng nararamdaman.

There's no room for crying. She thought.

One by one, she tried to move her fingers, next was her palm.

Nang magawa nyang maialis ang isang kamay sa lupa ay ginawa nya rin ito sa isa pang kamay.

Then her upper body...until she was able to sit on the ground not minding the rain.

Rain

Doon nabuhay muli ang galit na nararamdaman para sa mga taong kumuha sa taong minamahal maging sa mga kumitil ng buhay ng mga kaibigan.

Nagkaroon sya ng lakas na maiangat ang mga paa, unti-unti hanggang sa makatayo sya ng tuluyan.

Hindi alintana ang sakit ng katawan, ang mga bugbog at pasa na natamo sa kaninang bakbakan. Zoey raised her head in the sky at sinalubong nya ang mga patak ng ulan.

I will find you and save you Rain, no matter what.

I'll be back.

Wait for me.

And I'll make sure, that this will be the end of SkyTech.

Gone was the fragile Zoey full of happiness and love.

All of her are now full of anger and pain. Because this will be the end of being weak and the beginning for a new battle.

============================

And I am back! Lol. I think my prologue is lame.
Tell me what ya think. Hindi ko alam kung magiging consistent ako sa pag-update since magpapasukan na and I need to focus.

Mahirap ang maging CE. Nakanaks! Wala lang share ko lang.

Okay bye! Mwa mwa!