Out of my Limit

Κεφαλαιο 1

"Δεν σε αντέχω πια, θα φυγω!" δήλωσα στην μητέρα μου που εδω και πόσην ωρα τσακωνόμασταν, οπως κάθε μερα.
"Δεν εχεις να πας πουθενά!" μου φώναξε αντίστοιχα.
"Ειμαι 18. Δεν μπορεις να μου λες τι να κανω." μου έριξε ενα θυμωμένο βλέμμα έτοιμοι να εκραγεί.
"Οςο ζεις απο τα χρήματα μου θα κανεις οτι σου λεω εγω!"
"Τοτε καλύτερα να βρεις με άλλον να τσακώνεσαι, γιατι εγω εδω μεςα δεν μένω!" χωρις να περιμένω απάντηση, ανέβηκα πανω στο δωμάτιο μου να μαζέψω τα πράγματα μου. Για να μην εχουμε απρόοπτα κλείδωσα την πόρτα.
"Μυρτω άνοιξε άμεσος την πόρτα." Ειπε ενω άρχισε να την χτυπάει.
"Όταν λεω εγω.." μουρμούρισα και πηγα να ανοίξω το ράδιο στο τέρμα, ωστε να μην την ακούω που χτυπάει.[..]

Μιση ωρα αργότερα ειχα μαζέψει μερικά πράγματα μου, τα πιο απαραίτητα δηλαδή, σε ενα σακβουαγιαζ, εβαλα τα headphones μου στον λαιμο και βγήκα απο το δωμάτιο. Όταν κατέβηκα της σκάλες που οδηγούσαν στο σαλόνι, εκει βρήκα την μητέρα μου αραχτοί στον καναπέ με ενα περιοδικό στο χερι.
"Αντε γεια." ηταν το μονο που ειπα και βγήκα απο το σπιτι πριν προλάβει να αρθρώσει λέξει.

~Τρεις ωρες νωρίτερα~

Κάθομαι στο πάρκο δίπλα απο την ηλικιωμένη κυρία προσπαθώντας να της αποσπάσω την προσοχή.
"Και απο που ειπες οτι εισαι κοριτσι μου;" με ρωτηςε.
"Απο Γλυφάδα ειμαι κυρία.."
"Κωνσταντίνα κοριτσι μου, ετςι να με φωνάζεις." της χαμογελαςα ως ένδειξη πως συμφωνώ. Απο λεπτό σε λεπτό ο Γιώργος θα μου εκανε το σήμα, ωστε να αρχίσει η δράση.
"Βρε κοριτσι μου γιατι εχεις αυτο το σκουλαρίκη στην μύτη σου;" πριν της απαντήσω ειδα το σήμα που μου εκανε και ημουν έτοιμη.
"Ετςι ειναι η μόδα κυρία Κωνσταντίνα μου. Δεν μου λέτε, θέλετε να μου δώσετε το νούμερο σας να σας γνωρίσω και στην γιαγια μου.."μου χαμογελασε και άνοιξε την τσάντα της, βγάζοντας το παλιό κινητο της.
"Αχχ κοριτσι μου δεν βλεπω καλα, για δες τι γράφει εδω.." την ωρα που έσκιψε κοντά μου, για να μου δείξει, ο Γιώργος περασε απο μπροστα μας παίρνοντας την τσάντα.
"Η τσάντα μου." φώναξε η γιαγια δείχνοντας προς τον Γιώργο που έτρεχε σαν τρελός.
"Μην ανησυχείτε παω εγω." της ειπα γρήγορα και δήθεν ταραγμένη, ενω άρχισα να τρέχω να τον 'πιασω'.
Πεντε λεπτά αργότερα τον εντόπισα πιςω απο έναν θάμνο.
"Και εχουμε τιποτα;" ρωτηςα ενω τον ακούμπησα στον ωμο.
"100€ και κατι ψιλά." Αναστέναξε δίνοντας μου την τσάντα.
"Κατι ειναι και αυτο." του απαντηςα χαμογελοντας.
"Αντε πανε δώσε την τσάντα και σε περιμένω."
[...]

Εικοση λεπτά αργότερα ήμασταν στο στέκι μας, μαζι με όλη την παρέα. Φυσικα και ηταν το μπαράκι που είμαστε σχεδόν κάθε μερα εδω.
"Βαγγέλη πετά δυο μπίρες." φώναξε ο Γιώργος προς τον μπάρμαν. Εγω έκατσα δίπλα του ανοίγοντας το κινητο μου. Αμεσος χιλιάδες τηλεφωνηματα απο την μάνα μου εμφανίστηκαν στην οθωνη του κινητού μου.
"Η μάνα σου ειναι;" με ρωτηςε ο Γιώργος που με παρατηρούσε εδω και κατι λεπτά.
"Οπως παντα." του απαντηςα και ήπια μια γουλιά απο την μπίρα μου.
"Γιατι δεν το σηκώνεις; Θα ανησυχεί η γυναίκα." Αμεσος τον κοίταξα γουρλωνοντας τα ματια.
"Απο ποτε σε νοιάζει το τι λεει η μάνα μου;"
"Απλος ειπα.." και αμεσος γύρισε στην συζήτηση του με τα παιδια.
Την ωρα που πίνω την μπίρα μου, παρατηρώ τον Γιώργο. Ειναι πολυ ωραιο παιδι, απλος δεν νομίζω πως ειναι για εμενα. Εχει παρα πολλα τατουάζ οπως και σκουλαρίκια. Το βλέμμα του σοβαρό και άγριο ταυτοχρονα. Πολλες λιώνουν για πάρτη του. Η εξαίρεση; Εγω! Δεν ξερω γιατι, αλλα δεν θα ηθελα να το προχωρήσω μαζι του. Δεν ειναι ο τύπος μου.
"Θελεις και αλλη;" απο της σκέψεις μου με έβγαλε η φωνή του Γιώργου.
"Εεε; Τι ειπες;" τον ρωτηςα απορημένη.
"Λεω θες και αλλη μπίρα και κοιτάς ετςι το άδειο μπουκάλι;" αμεσος καταλαβα πως ειχα τελειώσει εδω και ωρα την μπίρα μου και απλος την κρατούσα στα χέρια βλέποντας την.
"Οχι, καλύτερα να φευγω." μάζεψα τα πράγματα μου, αλλα με σταμάτησε λιγο πριν φυγω.
"Θα σε παω εγω." του έγνεψα και μαζι βγηκαμε απο το μαγαζι.

Δεκα λεπτά αργότερα ήμασταν εξω απο το σπιτι μου. Κατέβηκα απο την μηχανή του ευχάριστοντας τον. Πριν απομακρυνθώ, με τράβηξε κοντά του, ωστε η αναπνοή του έπεφτε στο προςωπο μου.
"Τι; Δεν εχει φιλί για καληνύχτα;"πηγε να με πλησιάσει και αλλο, ομως έβαλα το χερι μου στο στέρνο του απομακρύνοντας τον μακρια μου.
"Γιωργακι μαζέψου." αμεσος έφυγα προς το σπιτι μου. Μπήκα μεςα χωρις καν να κοιταξω αν ειχε φυγει η οχι.
"Γεια." ειπα στην μάνα μου αδιάφορα η οποία ηταν στην κουζινα.
"Για που το έβαλες νεαρή μου; Τι ωρα ειναι αυτή παλι Μυρτω;" με ρωτά με θυμό.
"Πω ρε μάνα άρχισες παλι." πηγα να φυγω, ομως η φωνή της με σταματησε.
"Παλι με αυτον τον αλήτη ήσουν σωστα; Τι σου εχω πει; Να τους αποφεύγεις κατι τέτοιους." αρχισε το κυριγμα.
"Μαμα παρατάμε." της φώναξα και πηρα απο το ψυγείο ενα μπουκάλι παγωμένο νερό για να πιώ. Την ωρα που παω να πιώ νερό μου πέρνει το μπουκάλι απο το χερι.
"Δεν θα με αγνοείς εμενα όταν σου μιλάω." μου ξανα φώναξε.
"Δεν σε αντέχω πια, θα φυγω!" της δήλωσα.
"Δεν εχεις να πας πουθενα!"

----------------------------------------------
Για σας και παλι!!Η νέα μας ιστορια ξεκινάει και ευχόμαστε να σας αρεσει!Αν θελετε να μαθαίνετε κάθε ποτε θα μπαίνει κεφαλαιο εχουμε κανει έναν λογαριασμό στο Twitter.Ονομαζομαστε Miriaboo !! Φιλία.. 💞