Out of my Limit

Κεφαλαιο 16

"Είχες μια ιδέα πριν. Θα μου τι δείξεις επιτέλους;" είπε. Ένας τόνος ανησυχίας ακούστηκε. Ήταν τόσο γλυκό πως προσπαθούσε να με βάλει σε άλλες σκέψεις, ακόμα και αν δεν ήξερε τι συνέβαινε. Με τα λόγια του θυμήθηκα τι ήθελα να του δείξω. Πήρα γρήγορα το μικρό πακέτο με τα μπλε χάπια και ένα μπουκάλι νερό από την τσάντα μου.
"Κάνε ότι κάνω και εγώ." είπα και κατάπια ένα χάπι. Προβληματισμένος, με κοίταξε.
"Τ-τι είναι αυτ-το?" ρώτησε τραυλίζωντας. Του έδωσα μια προειδοποίητικη ματιά. Στη συνέχεια, του έδωσα το πακέτο. Διστακτικά άπλωσε το χέρι του για να πάρει ένα χάπι. Ύστερα πήρε ένα στο στόμα του και το κατάπιε με μια γουλιά νερό.
"Τόσο δύσκολο δεν ήταν." Είπα με ένα πονηρό χαμόγελο. Κούνησε το κεφάλι του καταφατικά. Προχώρησα με το βλέμμα μου στραμένο στο δρόμο. Ήξερα, που ήταν ο στόχος μας, σε αντίθεση με τον Αχιλλέα. Ήταν αστείο να τον βλέπεις απελπισμένο. Και κάπως γλυκό να συγκεντρώνετε στο δρόμο προσπαθώντας να καταλάβει που θα τον πήγενα. Ήξερε πολύ καλά ότι σήμερα θα συμβεί κάτι συναρπαστικό. Απόψε είναι το φινάλε. Αυτή η νύχτα ήταν η τελευταία ευκαιρία να του δείξω πως είναι να ζεις στον κόσμο μου. Έριξα μια ματιά στο ρολόι μου. Ήταν 1:20 . Αποφασισμένη πήγα προς σε ένα κτίριο. Όταν φτάσαμε μπροστά, ο Αχιλλέας με χτύπησε ελαφρά στον ώμο.
"Ξερεις πως ήμαστε μπροστα απο μια τράπεζα ετσι;"
"Ναι;" ειπα ειρωνικά συκονοντας το φριδι.
"Και..τι κανουμε εδω;"ρωτηςε ζαλισμένα.
Η αντιδράσεις απο το χάπι τωρα άρχισαν να εμφανίζεται.
"Απλά κάνε οτι κανω." Κουνιςε καταφατικα το κεφαλι του ακολουθώντας της κίνησης μου. Εβγαλα τα σπρέι και πήγαμε στην πιςω μεριά της τράπεζας. Αρχιςα να δημιουργώ διαφορα σχέδια. Ο Αχιλλέας με παρατηρούσε και λιγα λεπτά αργοτερα αρχισε να δημιουργεί και αυτός. Όταν τελειώσαμε και οι δυο κοιτάξαμε ο ενας του άλλου το 'σχεδιο' του. Ξαφνικα σκάσαμε και οι δυο στα γέλια. Επι πεντε λεπτά γελούσαμε χωρις να μπορουμε να σταματήσουμε. Ηταν τοςο αστια η εικόνα που προσπάθησε να ζωγραφίσει.
Ενας θόρυβος ακούστηκε και αυτόματος κοιτάξαμε προς το μέρος που προερχόταν ο ήχος.
"Εσεις εκει σταματήστε οτι κανετε." Αμεσος κοιταχτηκαμε γουρλονοντας τα ματια μας.
"Και τωρα;" ρωτηςε ταραγμένος.
"Τωρα τρέχουμε." Απαντηςα και τον επιαςα απο το χερι τρέχοντας απο την αντίθετη πλευρά απο τους αστινομικους που ακούγονταν απο πιςω μας να μας ακολουθούν. Πρώτη φορα με επιαςε καποιος την ωρα που κανω Graffiti. Ηταν κατι καινούργιο για εμενα και ενιωσα ξανα την αδρεναλίνη μεςα μου.
"Σταματήστε ειπα." Ακούσαμε απο πιςω έναν απο τους δυο που μας ακολουθούσαν.
"Μας φτάνουν." Ακουςα να λεει ο Αχιλλέας λαχανιασμενα. Πριν προλάβω να απαντήσω ενιωσα ενα τράβηγμα στον ωμο μου.
[.....]