Out of my Limit

Κεφαλαιο 28

Όταν πήγα σπίτι άμεσος έπεσα για ύπνο. Ήμουν παρά πολύ κουρασμένη που δεν θυμόμουν καν αν έβγαλα τα ρούχα μου για να βάλω μπιτζαμες.
Το πρωί ξύπνησα νωρίς επειδή δουλεύω στις 12:00. Πήγα κάτω στην κουζίνα και βρήκα την μητέρα μου. Είχα ώρα ακόμα όποτε έκατσα να πιώ έναν καφέ.
"Καλημέρα." Μου είπε με χαμόγελο. Από τότε που γύρισα όλο μου χαμογελάει και προσπαθεί να μην μου χαλάει χατίρι.
"Καλημέρα." Απάντησα πίνοντας την πρώτη δουλειά από τον καφέ μου.
"Το ώρα δουλεύεις;" με ρώτησε ενώ κοιτούσε το περιοδικό της.
"12:00 και σε λίγο πρέπει να πάω να ετοιμαστώ." Την ενημέρωσα ανοίγοντας το κινητό μου. Ο Αχιλλέας δεν μου είχε στείλει ακόμα μήνυμα.
"Μετά την δουλειά θα έρθεις σπίτι;" ρώτησε ενώ σηκώθηκε για να αφήσει την κούπα στον νεροχύτη.
"Δεν ξέρω, μάλλον." Απάντησα ενώ σηκώθηκα πηγαίνοντας προς το δωμάτιο μου.
Μισή ώρα αργότερα ήμουν έτοιμη να φύγω για την δουλειά. Σήμερα θα με δοκιμάσουν όποτε δεν είναι σταθερή η δουλειά μου εκεί. Ο Λευτέρης μου λέει πως όποτε θελω μπορώ να πάω πάλι στον παππού του να δουλέψω, αλλά δεν μου φτάνουν μόνο τα χρήματα από το μπαρ και δεν θελω να δουλεύω άλλο τόσο την νύχτα. Εάν όμως δεν με πάρουν τότε δεν έχω άλλη επιλογή.
Φτάνοντας στην δουλειά χαιρέτησα το αφεντικό μου. Μου έδειξε μερικά βασικά πράγματα που θα έπρεπε να κάνω και άρχισα την δουλειά. Για πρώτη μέρα είπε πως θα δουλέψω μέχρι τις 16:00. Θα πάω άλλες τρεις φορές μέχρι να αποφασίσει αν με πάρει η όχι.
Όταν η ώρα έφτασε 16:00 αποχαιρέτησα την κυρία Ελένη και βγήκα έξω. Άμεσος έβγαλα το κινητό μου ώστε να δω αν μου έστειλε μήνυμα. Ανακούφιση ένιωσα όταν είδα πως μου είχε στείλει. Χωρίς σκέψη τον πήρα τηλέφωνο.
"Μυρτω;" ρώτησε απορημένος.
"Αχιλλέα; Συγνώμη που δεν απάντησα στα μηνύματα σου, αλλά δούλευα."
"Οπα δούλευες; Από ποτέ;" ρώτησε απορημένος.
"Μεγάλη ιστορία. Θα τα πούμε από κοντά. Αν θέλεις φυσικά.." είπα αγχωμένη.
"Ναι φυσικά. Μπορείς τώρα;" είπε άμεσος.
"Ναι πες μου που;" Μου είπε που να βρεθούμε και άμεσος ξεκίνησα προς τα εκεί.
Όταν έφτασα στην καφετέρια που κλείσαμε ραντεβού μπήκα μέσα. Δεν είχε έρθει ακόμα όποτε πήγα να κάτσω σε ένα γωνιακό τραπέζι. Παράγγειλα τον καφέ μου και περίμενα. Δυο λεπτά αργότερα τον είδα να με πλησιάζει.
"Γεια." Είπε με χαμόγελο και κάθησε απέναντι μου.
"Γεια." Απάντησα και εγώ χαμογελώντας του.
"Περίμενες πολύ ώρα;" ρώτησε και κούνησα αρνητικά το κεφάλι μου.
"Απλός έψαχνα πάρκινγκ. Σήμερα έχει πολύ κίνηση."
"Δεν πειράζει." Απάντησα πιάνοντας του το χέρι ώστε να σταματήσει να απολογείται. Άμεσος κοιτάξαμε τα χέρια μας και τράβηξα το δικό μου διακριτικά.
"Παραγγειλες ήδη;" ρώτησε και του έγνεψα. Ένιωθα λίγο αμήχανα είναι η αλήθεια. Όταν η σερβιτόρα έφερε τον καφέ μου παράγγειλε και ο Αχιλλέας το ίδιο. Σιωπή έπεσε ανάμεσα μας για μερικά λεπτά.
"Καλός ο φίλος σου." Είπα απότομα και με κοίταξε απορημένος.
"Εννοώ πολύ συμπαθητικός." Διόρθωσα πριν με παρεξήγηση.
"Είναι ο μόνος αληθινός μου φίλος για να πω την αλήθεια." Απάντησε μελαγχολωντας.
"Πως και έτσι;"
"Είναι δύσκολο να βρεις αληθινούς φίλους στις μέρες μας." Πριν προλάβω να πω κάτι η σερβιτόρα του έφερε τον καφέ.
"Να σας πληρώσω λίγο." Απάντησε ο Αχιλλέας βγάζοντας τα χρήματα του. Άμεσος έβγαλα και εγώ ένα τάλιρο για να πληρώσω, αλλά μου κατέβασε το χέρι και κοιτάζοντας τον το κατέβασα αναστενάζοντας.
Μιλούσαμε εδώ και ώρα. Μου έλεγε διαφορά για την ζωή του. Αλλά μέσα μου έπρεπε να τον ρωτήσω αυτό που με έκαιγε.
"Να σε ρωτήσω κάτι;" τον διέκοψα από αυτό που έλεγε. Μου έγνεψε πίνοντας την τελευταία γουλιά του καφέ του. Εγώ τον είχα τελειώσει εδώ και λίγα λεπτά.
"Τι έγινε εκείνο το βράδυ στην Μύκονο;" άρχισα να νιώθω άγχος από την απάντηση που θα έπαιρνα.
"Δεν θυμάσαι τίποτα σωστά;" είπε απογοητευμένα. Τι σημάνει αυτό; Ποσό προχωρήσαμε και δεν το θυμάμαι; Όταν πήγα να τον ρωτήσω η σερβιτόρα μας διέκοψε.
"Τελειώσατε; Να τα πάρω;" της έγνεψα και αυτή πήρε τους καφέδες από το τραπέζι.
Κοίταξα την ώρα στο κινητό μου. Είχε πάει 19:00 και είχα τέσσερις αναπάντητες από την μητέρα μου. Άμεσος σηκώθηκα όρθια.
"Πρέπει να φύγω. Θα ανήσυχη η μητέρα μου." Σηκώθηκε και αυτός ακολουθώντας με έξω από την καφετέρια.
"Θα βρεθούμε αύριο;" ρώτησε σταματώντας με. Τον κοίταξα στα μάτια. Είχε αυτό το σεξι και αθώο βλέμμα ταυτόχρονα.
"Μου ζητάς να βγούμε ραντεβού;" τον ρώτησα πλησιάζοντας τον.
"Μπορεί." Είπε και με πλησίασε και αυτός. Είμασταν πολύ κοντά ο ένας στον άλλον. Ξαφνικά απομακρύνθηκα μερικά εκατοστά μακριά του.
"Στείλε μου μήνυμα τι ώρα και που." Είπα μόνο και έφυγα με ένα χαμόγελο. Μου χαμογέλασε και αυτός κάνοντας τα λακακια του να φανούν. Μέχρι να φτάσω σπίτι τον σκεφτόμουν. Δεν ξέρω τι νιώθω για αυτόν, αλλά αρχίζει να γίνετε πολύ έντονο.
Η υπόλοιποι μέρα πέρασε πολύ γρήγορα. Όταν πήγα σπίτι έκανα το μπάνιο μου και μετά πήγα στο σαλόνι. Είδαμε με την μητέρα μου δυο έργα και μετά πήγα για ύπνο επειδή αύριο πάλι δουλεύω στις 12:00.[...]
Ήμουν ήδη μια ώρα στην δουλειά. Περίμενα πως και πως να περάσει η ώρα ώστε να συναντηθώ με τον Αχιλλέα. Σήμερα μου πρότεινε να πάμε σινεμά. Αλλά πρώτου αυτού θα με πήγαινε κάπου να φάμε. Με ενημέρωσε πως θα έρθει να με πάρει αυτός από την δουλειά, όποτε το μόνο που είχα να κάνω είναι να περιμενο.
Ξαφνικά μπήκε πολλοίς κόσμος ταυτόχρονα στην καφετέρια. Ήμουν και μόνη μου όποτε άρχισα να περνώ παραγγελίες.
Η ώρα πέρασε τόσο γρήγορα που δεν το είχα πάρει είδηση. Άκουσα το κουδουνάκι της πόρτας να ανοίγει και άμεσος έριξα το βλέμμα μου προς τα εκεί. Ο Αχιλλέας με ένα πλατύ χαμόγελο με πλησίασε.
"Γεια σου κούκλα." Είπε κλείνοντας μου το μάτι.
"Γεια." Είπα βγάζοντας την πόδια μου.
"Πάω τουαλέτα και σε δυο λεπτά μπορούμε να φύγουμε." Μου έγνεψε και έκατσε σε ένα από τα σκαμπό που είχε μπροστά στο μπαρ. Ευτυχώς είχε έρθει η αντικαταστάτρια μου. Λίγα λεπτά αργότερα βγήκα έξω πηγαίνοντας προς το μέρος του.

-------------------------------------------------------

Έτοιμο και αυτό το κεφάλαιο. Ένα σας λέω.. Το επόμενο κεφάλαιο να το περιμένετε με πολλές εκπλήξεις! Πια είναι η δίκη σας γνώμη; Τι λέτε να γίνει στην συνέχεια; Θα θέλαμε πολύ να ακούσουμε την γνώμη σας.💘 Ρ,Μ