Out of my Limit

Κεφαλαιο 26

Με δυσκολία άνοιξα τα μάτια μου, μιας που το φως του ηλίου με τύφλωσε. Ανασηκωσα στους ώμους μου κοιτώντας γύρω μου. Ήμουν στο δωμάτιο όπου κοιμόμουν αυτές της μέρες. Σηκώθηκα να πάω στο μπάνιο. Εντωμεταξύ το κεφάλι μου πονούσε παρά πολύ. Έριξα λίγο νερό στο πρόσωπο μου και έπλυνα τα δόντια μου. Όταν πήγα να βγω από το μπάνιο με παρατήρησα στον καθρέφτη. Φορούσα την μπλούζα του Αχιλλέα; Κοίταξα μέσα από την μπλούζα και για καλεί μου τύχη φορούσα τα εσώρουχα μου. Πηγαίνοντας πάλι προς το δωμάτιο άρχισα να σκέφτομαι το τι μπορεί να έγινε εχθές. Εικόνες στο μυαλό μου από εχθές το βράδυ πέρασαν σαν φωτογραφίες από μπροστά μου. Εγώ με τον Αχιλλέα στο σαλόνι να φιλιόμαστε. Ξαφνικά ακούμπησα τα χειλη μου. Ήταν τόσο έντονο όλο αυτό το συναίσθημα μεσα μου που ήταν σαν να τον φιλάω αυτήν την στιγμή. Ο καθρέφτης μπροστά μου με έδειχνε ολοκληρη. Παρατηρώντας με καλά στον καθρέφτη αντιλήφθηκα κάτι σκούρο στον λαιμό μου. Πλησίασα τον καθρέφτη φέρνοντας τα μαλλιά μου από την μια πλευρά, ώστε να μπορώ να δω καλύτερα. Δυο μεγάλες πιπιλιες διακοσμούσαν την δεξιά πλευρά του λαιμού μου. Σιγά πέρασα τα δάχτυλα μου πάνω από αυτά. Άρχισα να νιώθω αυτήν την αναστάτωση μέσα μου. Ξαφνικά άκουσα έναν ηχώ που λογικά προερχόταν από την κουζίνα. Βάζοντας ένα σορτσάκι που έβγαλα από τα πράγματα μου κατέβηκα κάτω. Τον είδα να φτιάχνει τον κάθε του. Δεν φορούσε μπλούζα ωστε μπορούσα να δω την καλογυμνασμένη του πλάτη. Παρατηρώντας τον καλύτερα συνειδητοποίησα πως είχε μερικές γρατσουνιές. Άμεσος έκλεισα το στόμα μου με τα χέρια μου.
'Τι έγινε εχθές;' ρώτησα τον εαυτό μου. Όσο σκεφτόμουν και καθόμουν όρθια προς την μεριά του γύρισε και με κοίταξε.
"Οο εμ.. καλημέρα." Είπε αμήχανος.
"Καλημέρα." Απάντησα και εγώ αμήχανα. Έκατσα απέναντι του παρατηρώντας τον. Είχε και αυτός μια πιπιλια στην δεξιά πλευρά του λαιμού του. Εκεί που τρώγαμε αμίλητη και η δυο μίλησε ξαφνικά.
"Πρέπει να φύγουμε σήμερα επειδή προέκυψε κάτι στην δουλειά του μπαμπά." Του έγνεψα και σηκώθηκα αφήνοντας τα πιάτα στον νεροχύτη. Όταν γύρισα ξανα προς το μέρος του τον είδα που με παρατηρούσε. Μάλλον τώρα αντιλήφθηκε πως φοράω την μπλούζα του.
"Εμ.. πάω να μαζέψω τα πράγματα μου." Είπα αμήχανα και έφυγα προς το δωμάτιο. Μερικές ώρες αργότερα είχαμε φτάσει πίσω στην Αθήνα. Σε μερικά λεπτά θα φτάναμε έξω από το σπίτι του. Ήξερα πως σήμερα ήταν η τελευταία μέρα της ανταλλαγής μας. Δεν ξέρω τι θα γινόταν στην συνέχεια και για αυτό αγχωνόμουν. Εντωμεταξύ σε όλο το ταξίδι δεν μίλησε κανείς από τους δυο μας. Ένιωθα τόσο άφοβα που απλός είχα βάλει τα ακουστικά κάνοντας πως ακούω μουσική.
Όταν φτάσαμε, κατεβήκαμε περνώντας τα πράγματα μας μαζί μας. Λίγο πριν μπούμε μέσα ο Αχιλλέας φώναξε έναν τύπο να τον βοηθήσει με τα πράγματα. Γύρισα να τον κοιτάξω.
"Λοιπόν αυτό ήταν.."
"Ναι.." είπε απλά βάζοντας τα χέρια στην τσέπες.
"Μου άρεσε πολύ που είδα πως είναι η ζωή σου." Συμπλήρωσε.
"Ναι και εμένα η δίκη σου. Δεν το περίμενα να μου αρέσει τόσο πολύ." Απάντησα ειληκρινα. Απλός χαμογέλασε μην ξέροντας τι άλλο να πει.
"Να πηγαίνω και εγώ.." πήρα τον σάκο στον ώμο μου περπατώντας προς την αντίθετη πλευρά από αυτόν. Αλλά ένιωσα το χέρι του να με σταματά.
"Πιστεύεις αλήθεια πως θα σε αφήσω να πας μόνη σπίτι;" είπε χαμογελώντας αποκαλύπτοντας τα λακακια του. Πριν απαντήσω μου πήρε τον σάκο από τον ώμο βάζοντας τον στα πίσω καθίσματα. Μπήκα στην θέση του συνοδηγού περιμένοντας να βάλει μπρος. Πέντε λεπτά αργότερα φτάσαμε έξω από το σπίτι μου.
Για μερικά δευτερόλεπτα κανείς από τους δυο μας δεν είπε τίποτα. Απλός κοιτούσαμε το κενό μπροστά μας. Δεν ήξερα τι να πω. Ένιωθα πως θα μου λείψει όλο αυτό και ας μην το έδειχνα. Γύρισα να τον κοιτάξω.
"Αυτό ήταν." Είπα περιμένοντας την επόμενη του κίνηση. Γύρισε και αυτός το κεφάλι του προς το μέρος μου. Άμεσος στο οπτικό μου πεδίο εμφανίστηκε το σημάδι στον λαιμό μου. Ένιωσα μια ανατριχίλα στην σκέψη πως εγώ του την έκανα. Δεν είπε τίποτε, απλός μου έριξε ένα μικρό χαμόγελο.
"Τα λέμε." Είπα ενώ βγήκα βιαστικά έξω. Πηρα τον σάκο μου από τα πίσω καθίσματα και πήγα προς το σπίτι μου. Όταν έφτασα στην πόρτα πριν ξεκλειδωσω γύρισα να του ρίξω μια τελευταία ματια. Με κοιτούσε ήδη. Ξαναγύρισα το βλέμμα μου μπροστά ανοίγοντας την πόρτα και κλείνοντας την πάλι. Όταν την έκλεισα άκουσα το αμάξι του να φεύγει. Έμεινα ακίνητη να κοιτάω την πόρτα. Αυτό ήταν; Δεν θα τον ξαναδώ άλλο; Μελαγχολία με έπιασε. Γυρίζοντας το σώμα μου έκατσα κάτω ακουμπώντας την πλάτη μου στην πόρτα. Πέρασα με το χέρι μου πάνω από τα χειλη μου. Η αίσθηση να με φιλάει δεν λέει να βγει από το μυαλό μου. Ξαφνικά αναρωτήθηκα πως γίνετε να έγιναν όλα αυτά μεταξύ μας εκείνη την μέρα, αλλά να ξύπνησα στο δωμάτιο μου μόνη μου. Δεν γίνετε να το ονειρεύτηκα, αφού φορούσα την μπλούζα του. Σωστα;

-------------------------------------------------------
Έτοιμο και αυτό! Εύχομαι να σας αρέσει. Στα επόμενα κεφαλαία να περιμένετε πολλά πράγματα. Φιλία και καλά Χριστούγεννα, καλή χρόνια σε όλους !!🎀❤️ ~Ρ,Μ