Out of my Limit

Κεφαλαιο 12

"Απο που μας έρχεστε;" Ρωτηςε ο άντρας.
"Απο Αθήνα. Συγκεκριμένα στο κέντρο κοντα." Ειπα και κοιταξα αμήχανα γύρω μου.
"Και πως φτάσατε εδω πέρα;" Μας ρωτηςε πίνοντας λιγο απο τον καφε του. Εντομεταξη η γιαγια πηγε να μας φέρει πρωινω. Ειπε πως αν δεν μας ταΐσει δεν φεύγουμε απο εδω.
"Γιατι που είμαστε;" Ρωτηςε ο Αχιλλέας απορημένος.
"........" Μας ειπε. Καλα πως φτάσαμε σε αυτο το κολοχωρι;
"Και πως μπορουμε να φύγουμε απο εδω;" Ρωτηςα κοιτάζοντας την γιαγια να έρχεται με διάφορες λιχουδιές.
"Μην μου ανχωνεςτε. Θα σας πάει το παλικάρι μας.Ο Μιχάλης μας. Ετςι και αλλιος μας ειπε πως εχει δουλειές στην Αθήνα σημερα." Έγνεψα και πηρα ενα κουλούρι για να φάω.
"Ειλικρινά δεν επρεπε να τα κανετε ολα αυτα." Της ειπα πριν φύγουμε με τον Αχιλλέα.
"Κανένα πρόβλημα γλυκιά μου. Βέβαια το πως βρεθήκατε στην αποθήκη μας ειναι άγνωστο αλλα φαίνεστε καλα παιδια." Της χαμογελαςα και γυριςα την προσοχή μου προς τον Αχιλλέα.
"Παμε;" Μου έγνεψε και συκοθηκε.
"Εμεις πρεπει να φύγουμε. Μήπως να πάρουμε ενα ταξί γιατι μάλλον ο γιος σας κοιματε ακομα;" Πρωτινα αλλα δεν σύμφωνισαν. Περιμέναμε αλλα δεκα λεπτά και ξαφνικα βγαίνει ο γιος τους εξω. Όταν λέμε θεος με ολοι την συμασια της λέξεις.
"Για σας." Ειπε με αστεία προφορά. Χαμογελαςα αμιχανα και ο Αχιλλέας τον κοίταξε ξινηζοντας την μουρη του.
"Λοιπον παιδι μου απο εδω η Μυρτω με τον Αχιλλέα. Χάθηκαν και μιας που θα πας και εσυ τωρα προς το κέντρο δεν νομίζω να σε πειραζει να-" ξαφνικα με καρφοσε με το βλέμμα του. Με σκαναρε απο πανω μεχρι κατω. Ένιωθα πολυ άβολα και μάλλον ο Αχιλλέας το κατάλαβε και επιαςε το χερι μου. Τον κοιταξα ερωτηματικα. Μου εδωσε ενα βλέμμα σαν να πρωσπαθουσε να μου πει πως θα μου εξηγήσει αργοτερα.
"Φυσικα και θα τα πάρω τα παιδια μαζι μανα. Τοςο όμορφιες να της αφήσουμε στο έλεος του θεού;" Με κοιτουςε οςο μιλούσε. Αμεσος εβιξα αμιχανα.
"Λοιπον παμε;" Ειπε ο Αχιλλέας λιγο τσαντισμένος σφίγγοντας μου το χερι. Αμεσος απόμακρινα το δικο μου απο αυτον μιας που με πόνεσε. Δεν περίμενε και έφυγε εξω απο το σπιτι αρον αρον.
" Συγνώμη για αυτο. Απλος δεν ειναι και πολυ κοινωνικός."απολογήθηκα για αυτον.
" Δεν πειραζει κουκλα μου θα του περασει του αγοριού σου." Αμεσος την κοιταξα παράξενα.
"Εγω..-"
"Αντε παμε κουκλα." Ειπε ο Μιχάλης αν θυμαμε καλα το όνομα του. Αποχαιρετισα την κυρία Παςχάλια με τον κύριο Μανωλιο και βγήκα εξω ακολουθώντας τον Μιχάλης και τον Αχιλλέα. Αμεσος έβγαλα την ψεύτικη μάσκα απο το προσοπω μου. 'Πολυ καλη για σημερα'. Ειπα απο μεςα μου.

Ο δρόμος για το σπιτι ηταν μεγάλος. Σε όλη την διαδρομή ο Μιχάλης σχολίαζε τα παντα ωστε να πιάνει συζιτιςει μαζι μου. Ο Αχιλλέας αντίστοιχα δεν έλεγε τιποτα.
"Ευχαριστούμε." Του ειπα όταν μας άφησε σε μια πλατιά κοντα στα σπίτια μας.
"Κανένα πρόβλημα κουκλα. Θα τα ξαναπούμε." Μου εκλεισε το μάτι και χαμογελαςα αμιχανα. Ο Αχιλλέας ξεφυσιξε νευριασμένος και απομακρινθηκε μακρια απο εμάς χωρις να πει ουτε ενα ευχαριστο.
"Ναι..ωραια ταλεμε." Ειπα αμιχανα αλλα όταν γυριςα να φυγω ακουςα να με φωνάζει. Γυριςα να των κοιταξω και με πλησίασε.
"Αυτη ειναι η καρτα μου. Πάρε με αν ποτε χρειαστείς κατι." Μου την εδωσε και την κοιταξα αυτοματα.
"Οκευ..ταλεμε." Και έφυγα αμεσος πηγενοντας προς τον Αχιλλέα. Εβαλα την καρτα στην τσέπη του παντελονιού μου.
"Τι σου εδωσε;" Ειπε ο Αχιλλέας μολις των πλησίασα.
"Κοιτα την δουλειά σου." Του ειπα και ξεκίνησα να πήγενω προς το σπιτι.
"Εεε που πας;" Με ρωτηςε ακολουθώντας με.
"Σπιτι μου; Αυτο που θα επρεπε να κανεις και εσυ."
"Ποτε θα ξαναβρεθούμε; Μην ξεχνάς την συμφωνία." Αναστεναξα και γυριςα να τον κοιταξω.
"Απόψε, απλος οχι τωρα. Πρεπει να ξεκούραστο πρώτα. Ηταν μεγάλη η σημερινή μερα."
Μου έγνεψε και αρχισε να περπατάει δίπλα μου. Οςο περπατούσα γυριςα και τον κοιταξα παρεξηνεμενη.
"Που πας; Το σπιτι σου δεν ειναι απο εδω."
"Ποιος σου ειπε οτι παω σπιτι;" Μου χαμογελασε στραβά αφήνοντας τα λακακια του να φανούν και βάζοντας τα χερια στης τσέπες. Στριφογιρισα τα ματια μου και συνεχησα να περπατάω.
"Γαμοτο." Ψυθίρισα σταματώντας.
"Τι εγινε;" Με ρωτηςε μερικα δευτερόλεπτα αργοτερα, ενω σταματησε δίπλα μου να δει τι έπαθα.
"Αυτα τα τακούνια με πεθαίνουν." Οςο του έλεγα, εβγαλα τα τακούνια κρατώντας τα στο χερι και αρχιςα να περπατάω ξυπόλητει.
"Τι κανεις;" Με ρωτά σοκαρισμένος.
"Τι βλέπεις οτι κανω;" Ειπα ενω του έδειξα εμενα.
"Γιατι να περπατήσεις τοςο δρόμο ξυπόλυτη; Μπορεί να πατήσεις τιποτα." Δεν του απαντηςα και συνεχισα να περπατάω.
"Ζήσε λιγο." Ειπα τελικά. Όταν φτάσαμε εξω απο το σπιτι μου άνοιξα την πόρτα και μπήκε μεςα ανενόχλητος.
"Σαν το σπιτι σου." Του ειπα ειρωνικα. Γελαςε και τον ειδα που αρχισε να παρατιρει το σπιτι.
"Ωραιο σπιτι." Ειπε καπως ψιθυριστα. Πηγα και στάθηκα δίπλα του.
"Σε συγκρίσει με το δικο σου ειναι μούφα." Ειπα αυθόρμητα χωρις να σκευτω. Με κοίταξε αμιχανα οπως και εγω το ιδιο.
"Παμε πανω;" Δεν περιμενα απαντηςη, απλος αρχιςα να ανεβαίνω στο δωμάτιο και αυτός αρχισε να με ακολουθεί.
Όταν μπήκαμε στο δωμάτιο έκατσε στην άκρη απο το κρεβάτι μου παρατηρώντας τον χώρο.
"Τι ειναι τοςο ενδιαφέρον εδω μεςα τελος παντον;" Ειπα χαμηλόφωνα και έκατσα και εγω στο κρεβάτι κρατώντας μια απόσταση αναμεςα μας.
"Παίζεις κιθάρα;" Με ρωτηςε μερικα λεπτά αργοτερα. Γυριςα να τον κοιταξω. Ειχε ρίξει το βλέμμα του στον τοιχο στον οποίο ειχα κρεμάσει την κιθάρα. Αρχιςα να γελάω στην ανάμνηση αυτής της κιθάρας.
"Μεγάλη ιστορια." Με κοίταξε παράξενα χωρις να συνεχιςει την συζιτιςει. Ξαφνικα η εξώπορτα ακούστηκε.
"Γαμοτο." Ψυθίρισα και συκωθηκα όρθια.
"Τι εγινε;" Ειπε ο Αχιλλέας ακολουθώντας της κινήσεις μου. Πριν προλάβω να πω κατι η φωνή της μητέρας μου ακούστηκε.
"Μυρτω; Εισαι έδω;" Ειχε μπλοκάρει το μυαλο μου. Δεν μπορουσα να αρθροσω λέξει. Πρώτη φορα φέρνω αγόρι στο σπιτι που δεν ξερει η μανα μου. Ξαφνικα η πόρτα ανοίγει και εμεις μένουνε ακίνητη. Όταν με είδε χαμογελασε και έριξε το βλέμμα της στον Αχιλλέα.
"Κοριτσι μου που ήσουν; Ανυσιχισα, χθες δεν γύρισες σπιτι." Αμεσος με αγκαλιασε.
"Θα μιλήσουμε μετα." Της ειπα αυστηρά και έγνεψε γυρίζοντας το βλέμμα της στον Αχιλλέα.
"Εσυ αγόρι μου ποιος εισαι;" Ο Αχιλλέας με κοίταξε χωρις να ξερει τι να πει.
"Εεεμ..."πριν προλάβει να πει κατι πετάχτηκα εγω.
"Ενας φιλος που πρεπει να φυγει." Αμεσος τον τραβιξα για να τον διώξω.

---------------------------------------------
12ο κεφαλαιο και σημερα. Ευχομαι η ιστορια μας να σας αρεσει, γιατι δεν βλέπουμε και πολυ ανταπόκριση. Αν σας αρεςει αφήστε ενα σχολιο και ψηφίστε😕    Το επομενο σύντομα. ❤️