Out of my Limit

Κεφαλαιο 42

Μπαίνοντας ξανα μέσα στο σπίτι το τηλέφωνο μου χτύπησε. Έχοντας μια μικρή ελπίδα πως μπορεί να είναι ο Αχιλλέας και να μετάνιωσε έτρεξα να το σηκώσω.
"Ναι;" είπα έχοντας μια ελπίδα.
"Είσαι καλά; Τι έγινε;" ήταν η Μαρίνα η οποία ακουγόταν αγχωμένη. Αναστέναξα απογοητευμένη.
"Με άφησε. Είπε πως καλύτερα να μείνουμε χωριά." Άρχισα να κλαίω με λυγμούς.
"Έρχομαι." [...]

~Τρεις μήνες αργότερα~

Άλλη τρεις μήνες πέρασαν. Τρεις μήνες χωρίς να τον δω. Όλοι όσοι ήταν δίπλα μου προσπαθούσαν να με κάνουν να τον ξεχνάω. Άσχετος αν ήταν πολύ δύσκολο. Η Μαρίνα προσπαθούσε να μην μου λέει ποτέ ερχόταν γιατί ήξερε πως θα πήγαινα να τον βρω και θα ήμουν πολύ αδύναμη δίπλα του ώστε να αντέξω άλλη μια απορρίψει.
Η Μαρίνα ήθελε να βγαίνουμε στο γνωστό μπαράκι ώστε να βλέπει τον Λευτέρη, αλλά εγώ δεν είχα καμία όρεξη να πηγαίνω εκεί και να βλέπω τα μούτρα του Γιώργου. Γιαυτο τον λόγο βγαίναμε μόνο όταν ήξερα πως δεν θα τον πετυχαίναμε.
Αύριο θα γινόταν ένα μεγάλο πάρτυ σε ένα κλαμπάκι. Ολοι θα πήγαιναν. Όποτε η Μαρίνα με έπεισε να πάμε μαζί με τον Λευτέρη. Μου είπε πως ο Γιώργος θα είναι εκεί, αλλά δεν θα τον αφήσει να με πλησιάσει.
Τώρα είμαι στην δουλειά και περιμένω την Μαρίνα να έρθει ώστε να πάμε να αγοράσουμε η κάθε μια από ένα φόρεμα. Λίγη ώρα αργότερα ήταν ήδη εδώ. Αποχαιρέτησα το αφεντικό μου και φύγαμε προς τα μαγαζιά.
[..]
"Σου αρέσει αυτό ή αυτό;" με ρώτησε η Μαρίνα κρατώντας δυο διαφορετικά φορέματα στα χέρια της.
"Αυτό.." της έδειξα το φόρεμα που κρατούσε στο αριστερό της χέρι.
"Εσυ διάλεξες;" ρώτησε απορημένη μιας που κρατούσα δυο φορέματα στα χέρια μου τα οποία δεν είχα καν δοκιμάσει.
"Εμμ.." η αλήθεια είναι πως δεν είχα αποφασίσει ακόμα.
"Ρε αγάπη μου πέρασαν τρεις μήνες. Ξεπέρασε τον. Αν δεν σε θέλει μια δεν τον θες δέκα." Μου είπε όλο θάρρος.
"Τώρα θα πας να φορέσεις αυτά τα φορεματακια να σε δω και αύριο θα πάμε να γλεντήσουμε!" Μου είπε όλο χαρα και με έβαλε μέσα σε μια καμπίνα.
Τελικά μισή ώρα αργότερα διαλέξαμε ήδη τα φορέματα μας και πήγαμε σε μια καφετέρια να πιούμε έναν καφέ. Ξαφνικά το τηλέφωνο της χτύπησε. Παίρνοντας το στα χέρια γουρλωσε τα μάτια.
"Τι έγινε; Ποιος είναι;" δεν μιλούσε απλός κοιτούσε το τηλέφωνο. Άμεσος σηκώθηκε απότομα.
"Πάω να μιλησω έξω. Είναι η μητέρα μου και μάλλον θα έγινε κάτι επείγον για να με παίρνει." Δυο λεπτά περίμενα μέχρι να γυρίσει ενώ έπινα τον καφέ μου. Όταν γύρισε την είδα χλωμή.
"Καλε τι έγινε και έγινες κάτασπρη;"
"Τίποτα απλός ο πατέρας μου αρρώστησε και μου είπε να πάω να του πάρω κάποια φάρμακα από το φαρμακείο. Θα τα πούμε αύριο. Θα έρθουμε να σε πάρουμε με τον Λευτέρη." Της έγνεψα και την είδα να φεύγει γρήγορα.
Η επόμενη μέρα δεν άρχισε να έρθει. Μόλις είχα τελειώσει με την δουλειά. Πρώτα πήγα στο σούπερ μάρκετ να πάρω τα απαραίτητα που έλειπαν και μετά πήγα στο σπίτι. Εκεί βρήκα την μητέρα μου η οποία είχε μαγειρέψει. Τους τελευταίους μήνες η οικονομική μας κατάσταση καλυτέρευσε με τα λιγοστά, αλλά αρκετά για εμάς χρήματα που περνώ από την δουλειά μου. Επίσης η μητέρα μου άρχισε μια δουλειά πριν δυο μήνες.
"Τι ωραίο μαγείρεψες;" την ρώτησα δίνοντας της μια αγκαλιά.
"Μακαρόνια στον φούρνο. Το αγαπημένο σου." Τους τελευταίους μήνες έχω ενωθεί πολύ μαζί της.
Όταν τελειώσαμε το φαγητό αποφάσισα να πάω να κάνω ένα μπάνιο. Όταν τελείωσα, στέγνωσα τα μαλλιά μου και έβαλα της κρέμες μου.
Μιας που είχα χρόνο μέχρι να έρθουν να με πάρουν αποφάσισα να κοιμηθω για μια ώρα.
Όταν ξύπνησα άρχισα να ετοιμάζομαι. Με πηρε περίπου μιάμιση ώρα μέχρι να ετοιμαστώ. Πρώτη φορά με πέρνει τόσο πολύ για να ετοιμαστώ. Ξαφνικά το τηλέφωνο μου χτύπησε. Το σήκωσα άμεσος.
"Είμαστε κάτω." Άκουσα την φωνή της Μαρίνας να μου λέει στο τηλέφωνο.[...]
Φτάνοντας έξω από το κλαμπ ήταν γεμάτο. Ο Λευτέρης πάρκαρε το αμάξι του πολύ πιο μακριά από ότι το κλαμπ, αλλά εμάς μας άφησε να τον περιμένουμε απέξω. Όσο περιμέναμε κόσμος έμπαινε, κόσμος έβγαινε. Ξαφνικά ο Γιώργος ήρθε στο οπτικό μου πεδίο μαζί με τα παιδιά να τον ακολουθούν από πίσω του.
"Τσς.." είπα κοιτώντας τον ειρωνικά και γύρισα την πλατύ μου ώστε να μην με δει.
"Μην τσαντίζεσαι. Ο Λευτέρης δεν θα τον αφήσει να σε πλησιάσει." Της έγνεψα ως ευχάριστο. Λίγα μέτρα μακριά μας είδαμε τον Λευτέρη να μας πλησιάζει.
"Έτοιμες κορίτσια;" του γνεψαμε και μπήκαμε μεσα.
Το μαγαζί ήταν γεμάτο. Ο Dj ήταν στην άκρη της αίθουσας βάζοντας δυνατά την ξέγνοιαστη μουσική που ξεσήκωνε τον κόσμο. Ευτυχώς για εμάς ο Λευτέρης είχε κλήση ένα τραπέζι για εμάς τους τρεις. Πηγαίνοντας προς το τραπέζι μας, παραγγείλαμε από μια βότκα και θα μας έφερε επιπλέον πορτοκαλάδα για να βάλουμε μέσα στην βότκα.
Ο Γιώργος καθόταν πολύ πιο μακριά από εμάς. Όποτε λογικά δεν μας είδε ώστε να κάνει κίνηση να έρθει να χαιρετήσει τον φίλο του.
Είχαμε πιει ήδη το πρώτο μπουκάλι και το δεύτερο μόλις είχε έρθει στο τραπέζι μαζί με μια γύρα από σφινακια.
Ξαφνικά μέσα στο κλαμπ είδα να μπαίνει ο Αχιλλέας με τον Πέτρο και πάγωσα. Για κάποιον λόγο το βλέμμα του έπεσε άμεσος πάνω σε εμένα. Αυτό με έκανε να νιώθω άβολα. Χωρίς σκέψη πήρα το σφηνάκι της Μαρίνας και το ήπια μονορούφι.
"Εεε αυτό ήταν δικό μου." Είπε παραπονεμένη.
"Αρκετά ήπιες νομίζω." Είπα λίγο επιθετικά και με κοιταξε παράξενα.
"Μυρτω γιατί-"
"Τι κανεί αυτός εδώ μου λες;" την έφερα κοντά μου ψιθυρίζοντας ώστε να με ακούσει μόνο αυτή.
"Ποιος-" άμεσος πάγωσε και αυτή όταν τον είδε να μας καρφώνει με το βλέμμα του.
"Μυρτω πραγματικά δεν ήξερα πως θα ερχόταν εδώ." Απολογήθηκε αλλά δεν την άκουσα καν. Πήρα το ποτό μου από το τραπέζι και το ήπια και αυτό μονορούφι.
"Μυρτω χαλάρωσε με τα ποτά." Άκουσα τον Λευτέρη να μου λέει.
"Δεν με παρατάς και εσυ.." είπα εκνευρισμένη.
"Μου είπατε να έρθουμε, να πιούμε και να περάσουμε καλά. Εε λοιπόν αυτό είναι που κάνω." Είχαμε τελειώσει και το δεύτερο μπουκαλι.
"Παράγγειλε ένα ακόμα." Του είπα και έγνεψε. Πιστεύω πως ήταν η πρώτη φορά της Μαρίνας που θα μεθούσε. Ήδη την έβλεπα ζαλισμένη.
"Εσένα μικρό άλλο ένα ποτήρι και τέλος." Της είπα και αυτη έγνεψε χαμογελώντας μου. Καλά ποτέ θα το κόψει αυτό το χαζό μεθυσμένο χαμόγελο; Μου την δίνει στα νεύρα.
Χωρίς άλλη επιλογή το βλέμμα μου πήγε πάλι προς τον Αχιλλέα. Ο οποίος με κοιτούσε πολύ έντονα. Ξαφνικά το βλέμμα του πήγε άλλου. Και έτσι όπως το εντόπισα είχε πέσει πάνω στον Γιώργο ο οποίος ερχόταν προς το μέρος μας.

------------------------------------------------------
Έτοιμο και αυτό το κεφάλαιο. Μικρό αλλά εύχομαι να σας αρέσει.. το επόμενο θα μπει σύντομα!!☺️