Out of my Limit

Κεφαλαιο 45

"Παρακαλώ θελω την προσοχή σας." Όλοι γυρίσαμε το βλέμμα μας προς αυτόν. Η μητέρα μου δίπλα μου άφησε το ποτήρι με το κρασί το οποίο έπινε και πήγε να συνεχίσει το γεύμα της ακούγοντας τον κύριο Αλέξανδρο.
"Θα ήθελα μαζί με την γιορτή που κάνουμε για την κόρη μου να ευχαριστήσω και τον συνεργάτη μου από την Αμερική που έκανε τόσα χιλιόμετρα για να έρθει εδώ, τον Μάκη Αναστασόπουλο για την επιτυχία που καταφέραμε στην Αμερική. Μάκη συνεργάτη και παιδικε μου φίλε έλα να πεις μερικά λόγια." Ξαφνικά το μαχαίρι που κρατούσε η μητέρα μου έπεσε από τα χέρια της στο πάτωμα. Όλοι γύρισαν προς το μέρος της κοιτώντας την.
"Μαμά είσαι καλά;" την ρώτησα και άμεσος σηκώθηκε κοιτώντας τον κύριο που μόλις είχε σηκωθεί για να βγάλει λόγο.
"Δεν είμαι καλα. Πάω να πάρω λίγο αέρα." Είπε βιαστικά και βγήκε έξω από το σπίτι.
"Με συγχωρείτε." Απολογήθηκα για την μητέρα μου και την ακολούθησα εξω. Την είδα να έχει ακουμπήσει τα χέρια της στα κάγκελα προσπαθώντας να πάρει ανάσα. Άμεσος πήγα προς το μέρος της αγκαλιάζοντας της.
"Μαμά τι έπαθες; Είσαι καλά;"
"Όχι δεν είμαι καλά."
"Να φωνάξω κάποιον;"
"Όχι. Όχι απλά θα κάτσω εδώ να ηρεμήσω. Πάνε μέσα ας μην τους χαλάσουμε την γιορτή." Ξαφνικά η πόρτα ακούστηκε και γυρίσαμε το βλέμμα μας προς τα εκεί βλέποντας τον κύριο από πριν να μας πλησιάζει.
"Σοφία εσυ είσαι;" είπε πλησιάζοντας την. Όταν πήγε να την ακουμπήσει άμεσος απομάκρυνε τα χέρια του.
"Μην! Μην με ακουμπάς." Φώναξε όσο πιο ήσυχα μπορεί.
"Σοφία ήρθα να επανορθώσω."
"Να επανορθώσεις τι; Τα ανεπανόρθωτα;" καθόμουν και τους κοίταζα χωρίς να καταλαβαίνω τι συμβαίνει.
"Ξέρω πως έκανα λάθη. Πολλά αλλά γύρισα. Ήρθα να επανορθώσω." Ακούγοντας τα λόγια τους διάφορες σκέψεις μου πέρασαν από το μυαλό.
"Μαμά τον ξέρεις;" ρώτησα απορημένη και άμεσος γύρισε το βλέμμα του προς το μέρος μου. Λες και πριν δεν είχε συνειδητοποιήσει πως ήμουν και εγώ εδώ.
"Μ-Μυρτω;" ρώτησε άναυδος. Τον κοίταξα απορημένη.
"Μαμά ποιος είναι ο κύριος;" είπα αναστατωμένη και έκανα μερικά βήματα προς τα πίσω. Άκουσα ξανα την πόρτα να ανοίγει ακούγοντας βήματα πίσω μου.
"Μ-Μυρτω δεν με θυμάσαι;"
"Μάκη όχι τώρα." Είπε η μητέρα μου διακόπτοντας τον. Τον κοίταξα σοκαρισμένη.
"Μ-Μάκης;" μονολόγησα το όνομα του συνειδητοποιώντας το τι συμβαίνει.
"Όλα καλά;" ένιωσα τον Αχιλλέα πίσω μου. Κοιτώντας γύρω μου χαμένη είδα τους γονείς του Αχιλλέα με την Μαρίνα να στέκονται λίγο πιο πίσω, ο Αχιλλέας δίπλα μου και μπροστά μου η μητέρα μου με τον.. τον πατέρα μου;
"Όχι.." ψυθίρισα αρχίζοντας να τρέμω πισο πατώντας.
"Εσυ.." είπα δείχνοντας τον.
"Μυρτω είσαι καλά;" ένιωσα τον Αχιλλέα μα με πιάνει από την μέση. Ξαφνικά άρχισαν όλα να γυρίζουν μπροστά μου. Η φωνές άρχισαν να χάνονται, βλέποντας τα όλα μαύρα μπροστά μου.[...]