Bir Bedende İki ruh (BİTTİ)

Nisa olayları öğrenecek

'Değişim,

artık değişmek istemiyorum:

seviyorum.

Aşk,

artık sevmek istemiyorum:

değişiyorum. ' ne güzel de anlatmış fransız şair Alain. Değişmek istemiyorum seviyorum. Sürekli birileri arasında kalmaktan ve bunca zamandır yaşananlardan bıktım. Yanımda Cenk olduğunda ben rahat edemiyorum. Fatih olduğunda Toprak rahat edemiyor. Nereye kadar böyle devam edecek ki. Hele de ortada bir İstanbul olayı varken. Ben daha aileme açıklayamamışken bir de hangisiyle gideceğimizin kavgasını yapıyorlar. Sanırım sadece dua etmeli ve bu kabusun bitmesini dilemeliyim. ''Allah'ım bana yol göster yardım et. İkimize de mutluluk ver yarabbim sevdiklerimizle. Yardım et Allahım. Artık seçim yapmaktan, değişmekten yoruldum. Yardım et..'' diye dua ederken Ceylan telefonuna mesaj geldi. 

''Toprak yarına bilet aldım. Annem İstanbul'a çoktan gitmiş ve evi bile ayarlamış. Biz de gidip düzenimizi kuralım. :)'' diyen bir mesajtı. Ceylan mesajı bir kaç defa daha okudu ve Toprak'la konuşmaya başladı.

-Onunla gitmek istiyor musun?

-Eee evet. Ceylan ben onu gerçekten seviyorum.

-Biliyorum, biliyorum. dedi ve daha fazla konuşmadılar. O sırada Ceylan eline telefonu aldı ve Cenk'e mesaj yazmaya başladı.

''Biz yarın İstanbul'a gidiyoruz Fatih'le. Cenk üzgünüm. Toprak'ı kıramam. Orada görüşürüz.'' diyen bir mesaj attı ve cevap gelmesini bekledi. Fakat cevap gelecek gibi değildi. O da en sonunda telefonu yatağına fırlattı ve anne, babasına durumu anlatmaya aşağıya indi. 

-Biraz konuşabilir miyiz?

-Tabi evladım. Ne hakkında?

-Imm ben stajı İstanbul'da yapmak istiyorum.

-Ne? Niye?

-Çünkü Cenk ile birlikte gitmeliyim.

-Olmaz kızım. Seni ona emanet edemeyiz. Geçen olanlardan haberdarız.

-Abisi Fatih'te bizimle olcak ve annesi.

-Nerede kalmayı planlıyorsun?

-Onlarla.

-Olmaz.

-Neden?

-O erkeklerin arasına seni bırakamayız.

-Anne ben 18'ime girdim. Ne istersem yapabilirim resmen.

-Ama hala bizim kızımızsın.

-Ne yapmamı öneriyorsunuz? Burada durup onu yalnız mı bırakayım en zor zamanında? Sen babam için aynısını yapmaz mıydın anne? İstanbul ne ki ben onun için dünyanın öbür ucuna giderim. Artık kabul edin ben onu seviyorum.

-Ne zaman gitmeyi planlıyorsun?

-İzin veriyor musunuz

-İzin alamadın ki bizden sadece söyledin. Ama izin veriyorum ben. Ben olsam baban için aynısını yapardım sevgili, küçücük kızım. Ama tek bir şartla.

-Ne?

-O evde kalamazsın. Sana ev tutacağız.

-Imm tamam dedi ve gülümsedi Ceylan. Aslında şaşkındı. Çünkü inatçı ailesinin bu kadar çabuk izin vereceğini planlamıyordu. Yine de bu durumu boşvererek onları sarıldı ve yukarı çıkıp bavulunu hazırlamaya başladı.

1 saat sonra yatmak için yatağına girdi Ceylan. Son kez telefonuna baktı ve mesaj gelmediğine emin olduktan sonra yatağa iyice sokuldu. O sırada kapı çaldı. Gelen annesiydi.