DANGEROUS SERIES:Επικίνδυνοι Απαγωγείς (rewritten)

Part 18

Gabriel Byrne as Nathan King  (I just love this actor)

And the chapters song: Ocean Drive by Duke Dumont. I think that it is perfect for the chapter, don't you agree?

Maddie's POV:

Όταν ο Brandon  έφυγε από το δωμάτιο κάθισα στην καρέκλα μου και προσπάθησα να συνειδητοποιήσω τι είχε γίνει μόλις τώρα. Ο Brandon ο οποίος όλες αυτές τις εβδομάδες μου είχε κάνει την ζωή κόλαση μόλις μου είχε ανοιχτεί. Μόλις μου είχε πει ένα κομμάτι της ζωής του, ζητώντας συγχώρεσή για αυτά που είχε κάνει. Ήταν τόσο συγκινητική η ιστορία του που για κάποια λεπτά μου ήρθε να βάλω τα κλάματα και ότι μοιάζω στην αδερφή του πρέπει να το έκανε πιο δύσκολο όλο αυτό.

Μετά από λίγα λεπτά οι υπόλοιπη παρέα ήρθε και κάθισε στο τραπέζι. Ο Michael με το που μπήκε στην κουζίνα και κάθισε στη καρέκλα έχωσε το πρόσωπό του μέσα στο πιάτο, στην κυριολεξία μόνο που δεν το έγλυψε κιόλας. Τελειώνοντας το με επαίνεσε για τις μαγειρικές μου ικανότητες. Σε αυτό συμφώνησαν και οι άλλοι , ο μοναδικός που ήταν σιωπηλός σε όλη την διάρκεια του βραδινού ήταν ο Alex. Κάθε τόσο τον κοιτούσα αλλά ούτε μια φορά δεν μου ανταπέδωσε ένα βλέμμα.

Ξαφνικά σηκώθηκε όρθιος και έφυγε από το δωμάτιο. Κανένας άλλος δεν φάνηκε να το προσέχει παρά μόνο εγώ. Αναστέναξα και σηκώθηκα διακριτικά από το τραπέζι καληνυχτίζοντας τα αγόρια. Ανέβηκα τις ξύλινες σκάλες και πήγα στο δωμάτιο μου. Άνοιξα την πόρτα μου και άρχισα να βγάζω τα ρούχα μου. Φόρεσα τις πιτζάμες μου και πήγα στο μπάνιο για να πλύνω τα δόντια μου. Όταν τελείωσα επέστρεψα στο δωμάτιο και κάθισα στο κρεβάτι τραβώντας κάποιες κλωστές από τις κάλτσες μου.

Από χθες το βράδυ ο Alex δεν μου έχει μιλήσει. Όχι πως με ενδιαφέρει ή τίποτα απλά πάντα μου λέει κάτι έστω και δυο λέξεις. Αλλά σήμερα τίποτα απολύτως ούτε που έδειχνε να αντιλαμβάνεται την παρουσία μου μέσα στο σπίτι. Κούνησα το κεφάλι μου. Maddie συγκεντρώσου πρέπει να λογικευτείς και να σταματήσεις να νιώθεις έτσι, είπα στον εαυτό μου. Πως θα μπορέσω σταματήσω όταν ζω στο ίδιο σπίτι με αυτόν; Όταν τον βλέπω κάθε μέρα, όταν... όταν... όταν. Τόσα πολλά όταν που με τρελαίνουν.

Ο θείος μου πρέπει να βιαστεί. Δεν ξέρω πόσο ακόμα θα αντέξω εδώ μέσα... Πόσο ακόμα θα αντέξω κοντά του... Έπεσα προς τα πίσω στο κρεβάτι και άρχισα να κοιτάω το ταβάνι ώσπου με πήρε ο ύπνος.