DANGEROUS SERIES:Επικίνδυνοι Απαγωγείς (rewritten)

Part 8

Πάνω ο Kellan Lutz ως Michael

Maddie's POV:

Ένιωθα το σώμα μου βαρύ. Πονούσα παντού στο κεφάλι ,στα χέρια ,στα πόδια, στον αυχένα. Προσπάθησα να ανοίξω τα μάτια μου αλλά μου ήταν αδύνατο. Στην δεύτερη προσπάθεια ,όμως, τα κατάφερα. Κοίταξα γύρω μου και είδα πως ήμουν δεμένη σε μια καρέκλα σε ένα μισοσκότεινο δωμάτιο.

Μια λάμπα κρεμόταν από πάνω μου, μια σιδερένια παλιά πόρτα βρισκόταν μπροστά μου και στα δεξιά μου είδα έναν τοίχο με κάποια εργαλεία. Εστίασα καλύτερα το βλέμμα μου και είδα πως δεν ήταν απλά εργαλεία αλλά εργαλεία βασανισμού. Υπήρχαν μερικά ακόμα σε ένα τραπέζι κάτω από τον τοίχο τα οποία είχαν αίμα πάνω τους αρκετά φρέσκο. Παρατήρησα στους γύρω τοίχους δαχτυλιές με αίμα αλλού φρέσκο και αλλού παλιό.

Ανατρίχιασα αυτά ήταν στοιχεία για το ποια είναι η μοίρα μου. Θα πεθάνω εδώ μόνη χωρίς κανένας να ξέρει που βρίσκομαι. Τότε αναπάντητες ερωτήσεις πλημμύρησαν το μυαλό μου. Ποιοι ήταν οι απαγωγείς μου; Τι θέλουν από μένα; Θα ξαναδώ του γονείς και τους φίλους μου; Γιατί εγώ; Τι έχω κάνει για να το αξίζω αυτό; Θα ξαναβγώ από εδώ μέσα ζωντανή; Όλες αυτές οι ερωτήσεις μου προκάλεσαν μεγαλύτερη αγωνία για το τι πρόκειται να μου συμβεί.

Πάνω στην απελπισία μου άρχισα να τσιρίζω και να κλαίω φωνάζοντας και παρακαλώντας να με αφήσουν να φύγω. Δεν ήξερα πόση ώρα βρισκόμουν εκεί μέσα. Μέρες, ώρες, λεπτά. Πάντως εμένα μου φαινόταν μια αιωνιότητα. Κάποια στιγμή μετά από πολύ ώρα ένας εκκωφαντικός ήχος έσπασε την σιωπή στο δωμάτιο. Η πόρτα άνοιξε αποκαλύπτοντας δυο αντρικές φιγούρες.

Ήρθαν προς το μέρος μου αλλά δεν έβγαλα άχνα. Ο ένας ήταν τουλάχιστον 1,85 με ξανθά μαλλιά, μπλε μάτια και αθλητικό σώμα. Φορούσε ένα απλό τζιν παντελόνι, μια γκρι μπλούζα και αθλητικά. Ήταν αρκετά τρομακτικός. Ο άλλος ήταν και εκείνος περίπου 1,85 με σκούρα καστανά μαλλιά με μπλε μάτια και αθλητικό σώμα. Φορούσε ένα άσπρο πουκάμισο, μαύρο παντελόνι και μαύρα παπούτσια. Και οι δυο φαινόταν επικίνδυνοι και αυτό με τρόμαζε.

-Λοιπόν, δεσποινίς δισεκατομμυριούχα συγνώμη που δεν μπορούμε να σας προσφέρουμε σουίτα πέντε αστέρων., είπε χλευαστικά ο ξανθός.

-Ποιοι είστε και τι θέλετε από μένα;, ούρλιαξα.

-Οι χειρότεροι εφιάλτες σου, απάντησε ο μελαχρινός.

-Κοιτάξτε αν πρόκειται για λεφτά μπορώ να σας δώσω όσα θέλετε απλά αφήστε με να φύγω, παρακάλεσα.

-Λυπάμαι αλλά δεν μπορείς να μας δωροδοκήσεις το αφεντικό μας έχει δουλείες μαζί σου.

-Τι εννοείς δουλειές; Για ποιο λόγο με θέλει το αφεντικό σας;

- Θα μάθεις, είπε και πήγαν να φύγουν.

Άρχισα να τους βρίζω και να τους καταριέμαι. Ο ξανθός γύρισε πίσω και με μια απότομη κίνηση με χαστούκισε με την ανάποδη του χεριού του. Με το χέρι που φορούσε ένα δαχτυλίδι. Αίμα κύλησε στο μάγουλο μου. Σήκωσα το κεφάλι μου και τον κοίταξα με όσο μίσος μπορούσα να επιστρατέψω εκείνη την στιγμή. Χαμογέλασε σαδιστικά χαρούμενος με αυτό που έκανε.

Έφυγαν γελώντας αφήνοντας με μόνη μου στο μισοσκότεινο δωμάτιο με μόνη συντροφιά τις σκέψεις μου. Άρχισα να τραβάω τα σκοινιά όταν ένας διαπεραστικός πόνος διαπέρασε τους καρπούς μου. Κοίταξα κάτω και είδα πως ήμουν δεμένη με σύρματα και όχι με σκοινί όπως νόμιζα αρχικά. Από την προσπάθεια μου να ξεφύγω το σύρμα είχε σκάψει το δέρμα μου κάνοντας το να κοκκινίσει και αίμα άρχισε να αναβλύζει από τις πληγές μου.

Δάκρυα άρχισαν να κυλάν στα μάγουλά μου και συναντήθηκαν με το αίμα που έτρεχε από την πληγή στο μάγουλό μου. Σίγουρα αυτό θα αφήσει σημάδι, σκέφτηκα και άφησα το κεφάλι μου να πέσει βαρύ κάτω. Άραγε θα έβγαινα ζωντανή από εδώ ή θα κατέληγα σαν όλους τους προηγούμενους που είχαν περάσει από εδώ.

Jake's POV:

Ήμουν στο μαγαζί μαζί με την Chloe και εξυπηρετούσαμε τους πελάτες. Δεν έβλεπα την ώρα να τελειώσω για να πάω στην Maddie από χθες το βράδυ δεν είχε απαντήσει στα τηλέφωνα που τις έκανα ούτε σα μηνύματα που της έστειλα.

Κόντευα να τρελαθώ από την ανησυχία μου. Μου άρεσε η Maddie από την πρώτη στιγμή που την είδα και τους τρείς τελευταίους μήνες είχαμε έρθει αρκετά κοντά. Επιτέλους ύστερα από τρεις ώρες το μαγαζί έκλεισε. Πήρα τον δρόμο για το σπίτι της Maddie. Φτάνοντας στάθηκα μπροστά από την πόρτα της και χτύπησε το κουδούνι. Περίμενα αλλά τίποτα. Το ξαναχτύπησα άλλες τρεις φορές αλλά και πάλι δεν μου άνοιξε. Τώρα είχα αρχίσει πραγματικά να ανησυχώ. Ίσως είχε πάθει κάτι και ήταν λιπόθυμη.

Πήγα σε όλα τα παράθυρα του κάτω ορόφου αλλά δεν την είδα πουθενά. Έτρεξα στην πίσω πλευρά του σπιτιού που ήταν η πόρτα της κουζίνας. Την είδα μισάνοιχτη και έτσι μπήκα μέσα. Τσέκαρα όλα τα δωμάτια του κάτω ορόφου αλλά δεν την βρήκα πουθενά. Τώρα πραγματικά κόντευα να τρελαθώ από την αγωνία. Ανέβηκα τρέχοντας τις σκάλες και είδα ένα σπασμένο βάζο, μπήκα σε όλα τα δωμάτια του πάνω ορόφου αλλά δεν την βρήκα πουθενά. Μπήκα στο δωμάτιο της και βρήκα ένα σπασμένο πορτατίφ δίπλα από το ανοιχτό παράθυρο.

Αυτά μόνο με έκαναν να καλέσω την αστυνομία. Κατέβηκα κάτω και τους περίμενα στην μπροστινή αυλή. Ήρθαν μετά από δέκα λεπτά, τους είπα τι ήξερα και εκείνη είπαν ότι είχαν περάσει 24 ώρες για να μπορέσουν να ξεκινήσουν να την ψάχνουν. Μπήκαν μέσα στο σπίτι και πήραν φωτογραφίες και ότι άλλο αποδεικτικό στοιχείο χρειάζονταν. Εμένα με έστειλαν σπίτι μου αφού δεν μπορούσα να κάνω τίποτα άλλο παρά να περιμένω.