Sabah saat 9 gibi yeşil,üstünde çamurlu 43 numara ayakkabı izi olan kapı açıldı. Eskişehirden Istanbula universite okumaya gelip maksadı sapmış ve aşkı universiteye tercih etmiş gençti onu aralayan. Bu genç adam Cemal,sigara paketini evde unuttuğundan bir haber halde dükkandan çakmak alıp,çalıştığı sigorta şirketine gitmek üzre otobüs bekleyenler kervanına katılır. Zaten insan duraklarda her beklemenin çaresiz bekleme olmadığını anlar.Aysel 8:35'te mesaj atmıştır,bunu şirkete varınca telefonu şarja takarken farkeder.Telaş eder ki,"Akşam buluşalım mı?Bugün hava soğuk,sıcak nefesini istiyorum" mesajını görmüştür. Cemal hep her an her şey ola bilir diye yaşardı. Aysel'e en sevdiği ceketle sarılmamıştı asla. Ve bugün bulaşacakların bilmediğindem yıkamaya vermişti.Mahalleye dönerler Vehbi abi'ye selam vermeden geçti bu sefer. Bu onun yıkılışının ilk ifşası idi. Vehbi abi ilk şahit olarak yazıldı. Sigara paketini cebine koydu ve ceketin kurumadığı gerçeğini kabullendi. Ilk kez karakterinden ödûn vererek fikrini erteledi. Sabah aldığı yeni çakmağını kullandı. Kireçburnu sahilindeki özel banklarına soğuk havayı aldırmadan teşrif ederler. Cemal bugün Ayselin ona son hediyesi olan süssüz,ancak anlamı büyük ve daha da büyüyecek mendil ellerindedir.Artık bu yeşil gõzlü,kıvırcık saçlı,ince belli,ince dudaklı kız kanser tedavisi için Amerika'ya gidecektir. Bir hafta şehri alt üst ederek,günde 187 kere telefon ederek arayan Cemal, e-mail aldıktan sonra öğrenir. Mail'i okumaya kalbinin gücü yetmese bile "beni beklersen ömründem yalnızlığı def edeceğim" kısmı gözlerinde umudun parıltısın canlandırır. Cemal 1 haftadır Vehbi abiye selam vermiyordu.2 gün önce bu hakkını kaybetmiştir zaten.O artık toprak ve taşla sınırlı sessiz bir ortama kavuşmuştur. Cemalin mahallede derdini anlata bildiği tek kişiyi kaybetmesi mi,yoksa Amerika'dan beklediği uçağı mı beklerken sustu.Şirketten verilen yıllık izin bitmek üzreydi.Illa ki,konuşmak zorundaydı. "Selam" vermemesi de cenazenin gündeminin merkezine konulmak üzreydi. Bu gece telefonun'da iyi geceler mesajı değil,Ayselin gülüşünün görseli vardı. "Iyi geceler Aysel" dedi, "Vehbi abi selam". Aysel ve Vehbi abinin ortak özelliği,hiç biri bu kelamları duymuyordu. Çaresizlik sesini duyuramamak değil miydi?
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Ceketimi Daha Giymedim
General FictionAdım Cemal, Cemal Kurtuluş. Beyaz rengi hiç sevmedim. Kanım ısınmıyor işte fazla kurcalamayın. Çok fazla bir şey istemedim. Ne kadar istersem, o kadar birikir düşlerim. Hakkım var, gözüm yok fazlasında. Paylaşmak ruhumda var. Soyadımdan başlarım ger...
