Uzun bir süre geçti. O çok beklediği sevdiği kadın yanında. Lakin Cemal şükürsüzlüğün cezasını çekmeli. Dünya çok geniştir. Haddi hududu olmaz bir mekandır. Cezası da, cefası da, sefası da çok büyüktür. Aşkın büyükse, mutsuzluğa da var ola bilmeli. Aysel kanserin son safhalarına doğru hızla ilerledi. Sevdiği adamın yanında geçirmek istedi son günlerini. Ya Cemal?
Cemal ona gerekli vefayı gösteremedi. Zaman geçince, bırakılan yerden devam etme yanılgısı bitirir umutları. Cemal akşam eve geldiğinde Aysel bayılmıştı. Onu kaldırmaya çalışırken, sanki ruhu bacaklarından terketti onu. Sonunda başardı, uyandı iki gözü. Bunca zamanda kaybettiği kilolardan sonra da güzeldi onun için Aysel'i. Unuttuğu bir şey olur hani insanın. Hatırlamazsın aklın gidikmiş gibi bakarsın. Eğer Aysel dönerse, mutlaka yapacaktı. Lakin hatırlayamadı. Şimdi ona bir bardak su getirdi. Zayıflıktan boğazının kemikleri öne çıkmıştı Ayselin. Gırtlağından akan su bariz gözüküyordu. Birazını içip sevdiği adama iade etti bardağı. Su gibi uzun ömrün olsun sevgilim diyemedi Cemal. Boğazı kahrla dolmuştu. Aysel sanki şokta imiş gibi bakınıp uykuya daldı. İnsan hasta olunca bir gün kalkarım diye düşünür. O düşünemiyor. Kalkmak mümkün kılınmamıştı ona. Cemal artık bir kadar yemek yedi. 27 saatlik açlığı sona erdi. Gidip Ayselin yanına uzanarak uykuya dalacaktı. Lakin camdan içeri gelen hüzünlü rüzgar. Mutfakta kavanozun dibinde kalan kahve, cebindeki sigara paketi. Üçü bir arada aklını başından aldı. Şükürsüz kavimin yolcusu Cemal!!!
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Ceketimi Daha Giymedim
General FictionAdım Cemal, Cemal Kurtuluş. Beyaz rengi hiç sevmedim. Kanım ısınmıyor işte fazla kurcalamayın. Çok fazla bir şey istemedim. Ne kadar istersem, o kadar birikir düşlerim. Hakkım var, gözüm yok fazlasında. Paylaşmak ruhumda var. Soyadımdan başlarım ger...
