Ceketimi Daha Giymedim

Gelişim dünyayla en büyük irtibattır

Canı yanıyordu hala. Tek tutunduğu kitapları ve saati idi. Sadece okuyor ve okumak için daha ne kadar vaktinin kaldığına bakıp duruyordu. Çaresini yılmadan, büyük mücadele ile arıyordu. Gün yüzü görmek ve derin ıstıraplar çektiği bu dönen dünya'da mutlu olmak istiyordu. Onun hikayesi kavuşamamak, kavuştuktan sonra kaybedenler sınıfına aitti. İş, okumak. acı çekmek rutini yaşamına tam anlamıyla yerleştirmişti. Ya düşüncelerini değişecek, ya da aynı düşüncelerin onu tüketmesini bekleyecekti. Ki, beklemek yaşamanın en korkunç halidir demişler. Neden? niçin? ne? sorularına yanıt arıyordu. Bunun için çok okumak ihtiyacı doğuyordu. Gerek bilim, gerek felsefe, bir o kadar da dinsel takılmalı idi. Yaşamını bir amaca bağlaya bilmesi için Tanrı ona nimeti sunmuş bulundu artık. Yeni bir Cemal doğuyor, eski Cemal'in halleri hatıralara gizleniyor. Onun kumarı bundan ibaret değildi. Çabalarından sonuç çıkaramasa, boşuna acılarla dolu vücudu Vehbi abisi'nin yanına gömülecekti. Sonsuz hayata, ömrünü harcamak gibi büyük kumar var mı? Kumar'ın dini yönden yasak olduğu dairevi dünyamızda. " Adım Cemal, Cemal Kurtuluş. Beyaz rengi hiç sevmedim. Kanım ısınmıyor işte fazla kurcalamayın. Çok fazla bir şey istemedim. Ne kadar istersem, o kadar birikir düşlerim. Hakkım var, gözüm yok fazlasında. Paylaşmak ruhumda var. Soyadımdan başlarım gerisi gelir, sanırım. Saat'imi, mendil'imi ve onu çok severim. Bu hayatta çay ve sigaradan çok, sol yanımda olanı sevdim. Benden bir şey sakladı. Saklama alışkanlığı edindi ondan sonra. Başlar işte böylece çile." Kimin umrunda, ya da birini umrunda olduğunu mu hissediyor? Hiç karamsarlık, boşluk hissine beraberdir. Çünkü insan karamsarken dünyanın karasını kavrar, akına ihtiyaç duya bilir. Sevgi tumurcuğuna çevrilmenin anlamı yok. Kıymet bilmeyene sevgi vermek aptalca gelmiyor mu? Dünya barışını savunup, kan akıtan olmakla aynı olmak gibi bir şeydir bu. Çokça düşünmekten delirmek, dünyayla irtibatı kesmekten kesinlikle daha iyidir. Delilik yapmadan bir ömür sürenler çok basittir. Basit olmayı kabullenme vaziyetini benimsemek nedendir? İnanmakla bitmiyor, çalışmakla olmuyor, okumakla anlam bulmuyor, sorgulamadıktan sonra okumak neye yarar? Her bir sistemin çarkı otomotikman robotikleşme yaratmaz efendim, sistemli çalışmadan başarı olamaz. Cemal farkındalık ile sarsıldı, fakat şimdi havalarda uçuşan ayakları asfalta basıyor. O okuyor. Gelişim dünyayla en büyük irtibattır sayın  düşünür...