Sana umûd etmek, kendime yaptığım en büyük kötülüğümdü. Hesap sormadım, gittin, geldin, döndün. Yalancı bir bahardan çıktık ikimizde. Sevilmedim, sevmedin. Yabancı kaldık birbirimize. Uzaktan yakından alakamız yoktu. Dilimiz çözülmedi, hepte sustuk karşı karşıya gelince. Ve ben bakamadım yüzüne. Anlamamalıydın, dünya kadar yalanların.. Koca bir yalana aldanmamalıydım. Sana dert anlatacağım derken yaş atmışım, saçlarım ağarmış. Kendimi kandırmışım. Ellerimde çiçeklerin kalıntıları. Yol yorgunuyum. Uzun bir senden dönüyorum. "Yorucu". Şiir yazmak basit. Asıl zor olan yazmanın nedenleri. Unutuyorum çoğu zaman, saçmalama unutamıyorum! Kaybediyorum, yok kabullenemiyorum. Suçum neydi? Beni haksızlığa uğratanlara ağlıyor denizler bir bir. Sadece terk edilmek değil acıtan. Sen canım dediğinin canını yakması ne demek bilmiyorsun. Sana beni anlatayım biraz. Az sağlıklı, çiçek sevmeyenim. Ağaçların korkutuyor gölgeleri. Ama seni anlatırsam bayım, bu ağır olur. Sen benim sevmeyi bilmeyenim. Sen gözleriyle aldatan, sen sözlerine yalan katan. Sen baba kelimesini anlamayan kızı ağlatan. Herşey de sen, her kötü şey sensin. Yorgunum, üşüyorum, hayatı yakalayamadım, sen kaçırdığım son trendin. Bir daha kimseye koşmak için direnmedim. Sen benim en büyük yükümdün, geri gelmedin. Ayrı gemilerin, ayrı limanlarıyız. Kıyımız ayrı, kesişen yol ayrı, iskele ayrı, sen ben ayrı. Biz birleşik yazılmaya duaymışız da, kabul olmadan ayrı yazılmışız gibi. Daha vapur kalkmadan limandan, beni unutmaya çalıştığın günleri hatırla. Çaresiz ve aptal gibiydim. Değişmedim.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Abartma Sandığın Kadar Ölmüyorum
PoesieÖlüm dile kolaysa; ne zoru ne iki hece? Acılara merhem gibi sürülen şiirlere, Belki sükuta sitem, Belki sevgilere. Ben, satırlara el diyorum. Onlar benim kollarım, ayaklarım, başım, Ve o şiirler benim kalbim. Eğer anlaşılan bir cümleyse, yazılan, ...
