Gecelerim soldu.
Vazgeçince ben herşeyden.
Kıyamazdım bakmaya.
Olanlar oldu.
Düşüne düşüne varamadım.
Gereken hiçbir yere.
Seni ararken bulduğum,
Acıklı birkaç hikâye.
Bitiyor biliyorum.
En çok sen isterdin bunu.
Bana kolay deme.
Seni unuttur.
Güneş bizden çok uzakta.
Ay çok uzakta.
Yıldızlar uzakta.
Güzel günler yok oluyor ardımızda.
Dönüp dolaşıp sana varmalarım..
Geri dönmeyen o yıllar.
Seni ararken oluşan satırlara,
Defalarca devir ekliyorum.
Bir çağı yerle yeksan ettin.
Seni unutmaktı tüm derdim,
Beni kendimden ettim.
Ben ne ettiysem kendime ettim.
Neden mi?
Çünkü insanın en büyük zararı
Kendinedir.
Hadi karşıla benden aldıklarını.
Anlamakta çektiğin zorlukların..
Para etmiyor işte mutlulukların.
Varsa yoksa kendindi aldığın tüm kararların.
Seni senden iyi tanırım.
Yetmiyor mutluluğa tanınmışlığın.
Hırs yapıp sardın başıma,
Aşk denen şu belayı.
Sende ben yokum.
Seven şu yazdıklarımı okurdu.
Sevmediğin için yalnızlık zordu.
Kendin için neysen benim için oydun.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Abartma Sandığın Kadar Ölmüyorum
PoetryÖlüm dile kolaysa; ne zoru ne iki hece? Acılara merhem gibi sürülen şiirlere, Belki sükuta sitem, Belki sevgilere. Ben, satırlara el diyorum. Onlar benim kollarım, ayaklarım, başım, Ve o şiirler benim kalbim. Eğer anlaşılan bir cümleyse, yazılan, ...
