Bıraksaydın da ağlasaydım keşke.
İçim döküp derin sulara, okyanuslara..
Gelmeni bekledim çoğu kez.
bırakıp gittiğini kafamdan silerek.
Öyleyse unutalım anıları.
Sessizce çıkıyorum hatırından.
Ben bittim kalbinde hiç kalır mıyım.
Yerime kimi koydun çıkartırken aklından?
Kalmakla gitmek arası bir yerdeydin.
Dönmek yoktu lügatında, bekledim.
Yavaşladım, yaşlandım, gözlerim yaşardı..
O kadar da ağırlaştım; sen gelmedin.
Nasıldım? n'apıyordum hiç bilmiyorum.
Seni düşünürken kendimi unutuyorum.
Biliyorum fazla geldim, taşıyamadın biliyorum.
Durağımız kış, durağımız son, artık bende kalkıyorum.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Abartma Sandığın Kadar Ölmüyorum
PoesíaÖlüm dile kolaysa; ne zoru ne iki hece? Acılara merhem gibi sürülen şiirlere, Belki sükuta sitem, Belki sevgilere. Ben, satırlara el diyorum. Onlar benim kollarım, ayaklarım, başım, Ve o şiirler benim kalbim. Eğer anlaşılan bir cümleyse, yazılan, ...
