Bu yolun tek güzel yanı senin gidiyor olmandı.
Buradan çok kişi gitti lakin,
Senin gibi kararlı değildi ki her biri emindi adımlarının.
İsmini sorsam masamın üzerindeki kağıtlara;
Gerçi çoğu da bilir hani kimin kimi sevdiğini.
Ara sıra da kovuyorsam aklımdan seni, beni, bizi.
Bi bildiğim de yok aslında şiir dışında.
Hata değildi seni sevmek.
Hatta seni sevmek güzeldi.
Gidişin bile hayret verici.
Gözlerin, ellerin.
Tutma hissiyatı kadar heyecanlı.
Sen de birini sevdin mi hiç?
Benim seni sevdiğim gibi.
Şehrimde karanlık çöküyor.
Bazen seni okuyorum zihnimin her köşesinde.
Ulaşmaya çalışmıyorum, zaten oradasın.
Bir meftun gibi tutulmak acı verici.
Sana tutunuyorum haberin olmadan.
Sana sımsıkı tutunmak, acıtıyor ellerimi.
Buna rağmen bırakamıyorum.
Sen en güzel yaramsın benim,
Hem de en derin.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Abartma Sandığın Kadar Ölmüyorum
PoesíaÖlüm dile kolaysa; ne zoru ne iki hece? Acılara merhem gibi sürülen şiirlere, Belki sükuta sitem, Belki sevgilere. Ben, satırlara el diyorum. Onlar benim kollarım, ayaklarım, başım, Ve o şiirler benim kalbim. Eğer anlaşılan bir cümleyse, yazılan, ...
