Canını acıttılar senin kalbim.
Şimdi koca yaşında çocuk gibisin.
Canı yanınca ağlayan, ağladığını saklayan.
Korkak ve yalnız birisin, bilmelisin.
Ruhunu incittiler senin kalbim.
Şimdi akıllansan da deli gibisin.
Akıllanmazsın ama yaralı birisin.
Seni sevmezler, sevmiyorlar bilirim.
Gururunu kırdılar senin kalbim.
Şimdi kanadı kırık kuş misali.
Çırpınsanda uçamazsın. üzülmemeliyim.
Kırgınsın biliyorum, paramparça ettim seni.
Gidenler hep bir şeyler bıraktı bizlere,
Bu yüzden kapanmaz yaralarımız, açıldı mı bir kere!
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Abartma Sandığın Kadar Ölmüyorum
PoesíaÖlüm dile kolaysa; ne zoru ne iki hece? Acılara merhem gibi sürülen şiirlere, Belki sükuta sitem, Belki sevgilere. Ben, satırlara el diyorum. Onlar benim kollarım, ayaklarım, başım, Ve o şiirler benim kalbim. Eğer anlaşılan bir cümleyse, yazılan, ...
