Bu şiiri, Sevgili Atilla İlhan'ın, "Üçüncü Şahsın Şiiri" adlı mısralarından, sadece bir cümlesini alarak kendim tekrar yazdım. Bu cümleyi çok sevdiğim için..
Yaşaması zor ama anlamlıydı benim için.
Senli benliydi; Bahsettiğim hayatım.
Yine onu sayıklardın rüyanda.
İçim sızlardı, beni öyle saymazdın.
Felaketim olurdu ağlardım.
Yine yanında o, hiç gitmeyen adam.
Keşke yerinde ben olsaydım.
Yaşamayı göze alamazdım böyle.
Sen onunla gülüşünce;
Felaketim olurdu ağlardım.
Birçok kez intiharlara kalkıştım.
Ne sevdiğimden, ne öldüğümden haberin vardı.
Bir kız ki sevdiğim, hayatı zor kılardı.
Biz bir etmeliydik, bir biz edemedik.
Felaketim olurdu ağlardım.
Yalnızlıkla başım beladaydı.
Çoğu kez de seni, onunla yakalardım.
Hüzünlenir içim, tutamazdım.
Onunla seni görünce,
Felaketim olurdu ağlardım.
Yastığımın başucunda bekleyen bir sen vardı.
Geceleri hayallerimle tek başıma kalırdım.
Yalnızca seni sevmekten usanmazdım.
Çok acıydı, bu kadarına dayanamazdım.
Felaketim olurdu ağlardım.
Yaşlanırdı gözlerim, ben daha gepgencim.
Ya zaten akmalı gözlerimden, ya da sen yakmalıydın.
İçimde alev alan tüm külleri, başucumdan asmalıydın.
İçim yanardı sen onu sevince.
Felaketim olurdu ağlardım.
Çoğu kez mum ışığında yazarken satırları;
Satır aralarına gözyaşlarım kaçardı.
Bilirdim, daha kötüsü de vardı.
Yalnız sizi gördüğümde sönmek bilmezdi kor ateş.
Felaketim olurdu ağlardım.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Abartma Sandığın Kadar Ölmüyorum
PoesieÖlüm dile kolaysa; ne zoru ne iki hece? Acılara merhem gibi sürülen şiirlere, Belki sükuta sitem, Belki sevgilere. Ben, satırlara el diyorum. Onlar benim kollarım, ayaklarım, başım, Ve o şiirler benim kalbim. Eğer anlaşılan bir cümleyse, yazılan, ...
