Senin gelişin, elime yüzüme mürekkep bulaştırdı,
kuşların karnı doydu,
bir kaç ağaç kımıl kımıl.
Gelişin tüm şiirleri susturdu, kelime bulunmayınca.
Bir isim konmalıydı bunun adına..
Sade ve aşk kokulu bir tamlama.
Şehirde sen rüzgar, ben yaprak.
Nedir bu aşkı bu kadar zor kılan?
Ya sadece ben bu kadar sevebilirim seni.
Ya da çıkmaz olur adını verdiğim sokak.
Sustu şiirler, konuştu aşk.
İçime ilmek ilmek dokuduğum sen.
Kalbime dokun, yüzbinlerce sen çıkacak.
Yaşamayı senin yüzünden sevdim.
Ah ki senin yüzünden ölmeyi bile beceremedim.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Abartma Sandığın Kadar Ölmüyorum
PoésieÖlüm dile kolaysa; ne zoru ne iki hece? Acılara merhem gibi sürülen şiirlere, Belki sükuta sitem, Belki sevgilere. Ben, satırlara el diyorum. Onlar benim kollarım, ayaklarım, başım, Ve o şiirler benim kalbim. Eğer anlaşılan bir cümleyse, yazılan, ...
