Gel tadına varalım sarılmanın.
Kokun nedir bilmiyorum, zamanı tam da anlamanın.
İlla mı gerekli şu veda.
Yalanına kandığım dünyanın,
Kimi etmeden gidiyor vedasını.
Sarılmakta vedadır.
Sevdiğim hatta yanmaktan ölmekte.
Üzülmüyorum beni düşünme.
Umutların körelmediği yer nere?
Heyecanı bu muydu yaşamanın?
Sensizlikle doluysa hayatım, anlamı yok nefes almanın.
Üzülmedim ki hiç zaten.
Bir bakıma biliyordum olacakları.
Hayalleri yakıp devam etmek yola,
Ne faydası var, kırılan kalbi onarmanın.
Gel, ne olursun bir kez sarılalım.
Aşk budur ya işte, kollarına dolanmalı.
Sen satırlara hâkim adamsın.
Bilmeyecek misin nasıl sarılınır?
Ben hiç sarılmadım daha önce.
Başımı yaslasam sadece, olmaz mı?
Ömrüne..
Biliyorum kollarına atılmanın verdiği huzur nasıl.
Az çok tahmin eder insan, sevmekse nedeni asıl.
Ama bir bilinmezlik söz konusu sevgilim.
Gel işte bir kez sarılalım.
Çivisi çıkıyor şu koca dünyanın.
Ölüme varmadan sarılsak sımsıkı.
Bitmiyor mu yalanı Allah aşkına?
Şu koca dünyanın.
Bırak şimdi yalanı dolanı..
Belki de tam zamanıdır;
Kalbime kalbini koymanın.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Abartma Sandığın Kadar Ölmüyorum
PoesiaÖlüm dile kolaysa; ne zoru ne iki hece? Acılara merhem gibi sürülen şiirlere, Belki sükuta sitem, Belki sevgilere. Ben, satırlara el diyorum. Onlar benim kollarım, ayaklarım, başım, Ve o şiirler benim kalbim. Eğer anlaşılan bir cümleyse, yazılan, ...
