Sen ki dünyanın tüm oksijenini karşılayan ağaç,
Sen ki sonsuzluğu kavramamız için yaratılmış gökyüzü.
Kime gidiyorsun gelip geçerek gönlümden?
Kim der ki; "-derin derin alınan nefesimsin sen".
Bir heyecan, bir silik hafıza, bir korku.
Yüreğimse titretip sarsar içimdeki boşluğu.
Ya bir şeyler yanlış gidiyor, ya da sen..
İnsan yanlışını sevemez mi, yanlışsa giden.
Tutamıyorum vakitleri avucumda.
Belki zaman dururda erken kavuşuruz bizi bekleyenlerin karşısında.
Sen ki benim doğru varsaydığım yanlışım.
Ben ki sana gelmeye çalışıp yanmışım.
İçim duman, içim virane, sana seslenen bi yankıyım.
Yıllarca aynı cam üstünde yalanla dans eden kırıklarım.
Sen ki asılsız gerçek, gerçeksiz bi yalansın.
Ben ki böyle seviyorum seni asırlardır.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Abartma Sandığın Kadar Ölmüyorum
ŞiirÖlüm dile kolaysa; ne zoru ne iki hece? Acılara merhem gibi sürülen şiirlere, Belki sükuta sitem, Belki sevgilere. Ben, satırlara el diyorum. Onlar benim kollarım, ayaklarım, başım, Ve o şiirler benim kalbim. Eğer anlaşılan bir cümleyse, yazılan, ...
