Sırtıma yüklediğin duvarlar kadarsın.
Taşıyamayacağımı bile bile sırtlandım.
Ne kadar ağladı, ne anladı duvarlarım?
Hiçbirinde yoktun, olamazsın.
Düşünceliyim bugün biraz.
İşe yaramayan vazgeçişlerim kadar.
Gidişlerim de var dönüşlerim kadar.
Aynı bardaktan yudumluyoruz, ince belli, uzun dar.
Sevemiyorsun değil mi kimseyi.
Bilmiyorsun da eminim.
Seni sevmek gökle boy ölçüşmek gibi.
Gökyüzü kadarsın; derin ve mavi.
Ama haddim değil sorgulamak seni.
Haddim değil yazmak sana dair.
Çünkü suya anlatır gibi kalemim.
Umutları çıkardım cebimden, sevmiyor zahir.
Ve bi zaman beklemeyi bıraktım seni.
Karşılaşmadan, gözlerimiz buluşmadan önce.
Sonra herşey başa sardı, tüm sevgim.
sona ermiyor, vazgeçemiyorum anladımki.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Abartma Sandığın Kadar Ölmüyorum
PoesiaÖlüm dile kolaysa; ne zoru ne iki hece? Acılara merhem gibi sürülen şiirlere, Belki sükuta sitem, Belki sevgilere. Ben, satırlara el diyorum. Onlar benim kollarım, ayaklarım, başım, Ve o şiirler benim kalbim. Eğer anlaşılan bir cümleyse, yazılan, ...
