Yüzüne başka iklimler değmiş senin.
Başkalaşmışsın, başkaydın benim için.
Ne baharda yaprak bıraktın sevgili.,
Ne de gözlerimde sevincimi.
Sen alıp götürürken herşeyimi.
Sorsana kendine senin için neydim?
Ayrı sokaklarda doğan aynı güneşiz.
Gelmeden gittiğinden belliydi, olduğum hiçbir şeyin.
Sen en güzel anlamıydın devrik bir cümlenin.
Sesini duyabilseydim senin, sesini duyuyorum kendimin.
Bu kadar hasret, gitmene izin verdiğim için mi?
Daha ne kadar beklemeliyim, beklemeli miyim?
Basit bir dille bile bilmiyorsun seviyorum demeyi.
Sen en güzel kapıların birinde beklediğim.
Kaç mevsimde öğreneceksin bilmiyorum sevmeyi.
Gel diyemiyorum, sessizce bekliyorum seni.
Sonunu biliyorum dönüşü yok, yine de iyiyim.
Keşke duymama izin verseydin sesini.
Kimden öğrendin bu kadar iyi olabilmeyi.
Duyamıyorum seni, sesini duyuyorum kendimin.
Hissedemezsin bilemezsin, bildiğin gibi değil.
Nasıl denir ki bu işte.. gittiğin gibi.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Abartma Sandığın Kadar Ölmüyorum
ŞiirÖlüm dile kolaysa; ne zoru ne iki hece? Acılara merhem gibi sürülen şiirlere, Belki sükuta sitem, Belki sevgilere. Ben, satırlara el diyorum. Onlar benim kollarım, ayaklarım, başım, Ve o şiirler benim kalbim. Eğer anlaşılan bir cümleyse, yazılan, ...
