Sen, gördüğüm en güzel rüya,
Ki geçimimi sağlar gözlerin.
Ki seninle tutunurken hayata,
Ki senin için tüm bunlar.
Ki yaşam sendin benim için.
Ki nefes demektir bi esef sen.
Ki gözlerinin kuyusu düşülmeyecek gibi değil.
Ki alamıyorum kendimi yüzünden.
Ki nasıl rahatsın, herşey senin yüzünden.
Ki bırak diyorum bazen, bırak
Ki; sevmeyi öğrensin garibim.
Ki ne bilsin o acı çekmeyi.
Ki ben varken terk edilecek biri.
Ki sadece bu kadar mı dünya.
Ki o kadar da koskoca sandığımız..
Ki yalanlarla doludur aslında sandığımız.
Ki ben yıllarımı geçirmişim yokluğunla.
Nereye kaçsam da kurtulamıyorum.
Senin edemediğin vedalarından.
Duyduğum bildiğim bir şey vardı,
Unuturmuşum zamanla.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Abartma Sandığın Kadar Ölmüyorum
PoesíaÖlüm dile kolaysa; ne zoru ne iki hece? Acılara merhem gibi sürülen şiirlere, Belki sükuta sitem, Belki sevgilere. Ben, satırlara el diyorum. Onlar benim kollarım, ayaklarım, başım, Ve o şiirler benim kalbim. Eğer anlaşılan bir cümleyse, yazılan, ...
