Chapter 2 - That girl

192 16 0
                                    

Isang araw na ang nakalipas pero hindi ko pa rin maalis sa isipan ko ang tungkol sa babaeng yun. There's something strange about that girl na hindi ko maipaliwanag at parang nababaliw na ako.

Hanggang pagpasok ko sa school tulala pa rin ako hanggang...

"Mr. Zaackk" ay sigaw ng teacher namin.

Tumayo naman ako.
"Yes ma'am?" Sabi ko in a loud voice.

"What are you doing?!!" She scolded

"Ooooowwww!" pang-aasar ng mga classmates ko.

"Ahmm... wala po ma'am may naalala lang po ako" pagpapalusot ko.

"Can you tell me what is the value of x in this equation?"

"The answer is 1/7. X is equals to 1/7" Mathematics is my genra ever since I was a child, kaya it's very easy for me to answer an easy equation. Hahaha.
Nagulat naman yung teacher namin dahil nakasagot ako

"Okay very good Mr. Zack, you may sit down now"
At umupo na nga ako.

"Uy pre, napapansin ko nga ata na parang tulala ka ngayon. Babae yan ano?!" usisa ni Cedric

"Wala. Wala lang to. Napuyat lang siguro ako" sabi ko sabay hikab ala-ala para maniwala siya.

"Weh? Kilala kita. Hindi ka basta-basta natutulala ng ganyan" pagbibiro pa niya.

"Ok bro! It's about this girl! Nakasama ko sya kahapon and I never felt this strange together with a girl specially na nun ko lang sya na met."

"Wooow! Bro. It seems like you are very serious about this"

"I don't know yet" Pero kailangan ko siyang makita uli.

At ayun nga buong araw akong static ang isip. Ewan ko ba para atang di ako makapagfocus sa school ngayon.

A lot of hours had past at gusto ko na lang magskip lahat ng yun. Wala akong ganang gumawa kahit ano. Buti na lang, halos wala na nanan kaming ginawa kasi nagkaroon bigla ng emergency meeting. (Emergency nga eh, syempre biglaan.

*After class

Haaay! Natapos din ang klase namin. Masyado akong naging bored sa klase namin. Kung ano-ano na lang kasing ginagawa ng mga kaklase ko, tapos ako nakatulala lang since wala naman ulit na klase. Kaya umalis na lang ako. Bigla ko siyang naalala, that girl. Sini kaya siya talaga? Ever since kasi nung nakasama ko siya kahapon ay napagod ako. Nagpaalam lang ako na bibili lang sandali at poof! Bigla na lang siyang nawala. Ang weird talaga nun.

Pagkaalis na pagkaalis ko hinanap ko agad sa school admin ang listahan ng students at chineck ko ang pangalang Scarlet. Hanggang naalala ko na may nakalimutan pala ako.

Syeetee! Nalimutan ko tanungin real name nya. I face-palmed

Isa-isa kong hinanap lahat ng listahan at wala akong nakita kahit isang Scarlet dun. So, I left on the office disappointed. Naisip ko na hanapin na lang sya sa school namin, since nakita ko naman na same ang suot nyang uniform sa girls namin.

After a couple of minutes, napagod ako at umupo na lang ako sa circular bench sa palibot ng puno. Dahil sa sobrang pagod ay napaubob na lamang ako sa isang tabi.

Suddenly, napansin ko na parang lumamig at lumakas ang hangin sa paligid. Pero di ko na ito masyadong pinansin.

"Hi Zack!" Bigla akong nakarinig ng boses.

Hindi ako pwedeng magkamali. Siya yun. It's her again.

Scarlet.
"Hello!" I said on a nervous voice. Natuwa ako kasi naaalala pa niya ako.

"Bakit mukang kabado ka? Is that how you greet your friend?" She said.

Bigla akong natauhan ng umupo na sya sa tabi ko.
"Scarlet! It's really you. Hahaha"
Medyo kabado pa rin ako.

"Oo naman ako na to, who else could it be? May iniintay ka ba dito?" Its very cute on how she said those words.

"Ah wala akong hinihintay dito (actually ikaw nga talaga hinahanap ko eh). Uy magkwento ka naman tungkol sayo or sa pamilya mo"

"Ahmmm.... Ayoko nga. Ikaw na lang muna. Tell me about your family"

"Ahmm... Actually di ko naman sila masyadong nakakabond eh. Lagi silang busy sa mga works nila o kahit hindi man, lagi lang silang nag-aaway. Kaya I am more like a solo person sa bahay"

"Ah. Ganun ba? Mag-isa lang din ako eh. Pareho tayo."

"Huh? You mean ulila ka na?" pag-uusisa ko.

"Ahmmm.. oo medyo ganun na nga" sabi nya

"Ahh. Sorry sa question ha."

"Ok lang yun" sabi nya
"Anyway napansin ko na may gitara kang hawak ah, marunong ka magplay ng guitar? Sample naman oh.

"Ahmmm. Oo marunong ako. Wait lang."

Then I started playing bestfriend "Do you remember when I said i'll always be there. Ever since we were ten baby. When we were out on the playground playing pretend. . . . . . . Your love is so unreal I just wanna kiss you touch you somebody pinch me too. . . . . And I fall inlove with my besfriend"

"Wow! Ganda nung kanta. I wish I could also have a bestfriend kasi sawa na akong maging malungkot"

Tiningnan ko sya at nakita ko sa mga mata nya ang bakas ng kalungkutan. And somehow I want to be with her all the time. Shit. I want to be her bestfriend.

"But don't you worry. Di kana mag-iisa ngayon. I will be your bestest and most cheerful friend starting from now on."

"Huh? Talaga? Gagawin mo yun?" Sagot nya

"Oo ba. Ano? Bestfriend na tayo? Kung ayaw mo di wag" pagpipilit ko.

"Ok sge. Bestfriend!"

"Bestfriend! Forever?"

"Yes! Forever! If it really exist. Hahaha"

"Sira. Hahaha"

Okay. Mula ngayon, wala nang iwanan, wala nang limutan at promise na natin yan ha?

"Oo naman. Uy tugtog ka uli ng gitara pleeaase!" pag-iiba nya

"Sge. Any request my bestfriend?" Sabi ko in a silly little face

"Hahaha. Ahmmm. Ako'y sayo at ika'y akin lamang kase favorite ko yun."

"Sge"
Then I started playing.. Ikaw na ang may sabi, na ako'y mahal mo rin. At sinabi mo na ang pag-ibig mo'y di magbabago. . . . . . At ako'y sayo at ika'y akin lamang. .

Then nagpinky promise kami. And it was very romantic for me. Then ever since that moment is the start of a very special relationship between ME and SCARLET. A relationship that I will cherish forever in my life,na for the first time there is someone I can talk to, and for the first time I had a bestfriend who will always be here beside me. Forever.

My Ghost BestfriendWhere stories live. Discover now