My Ghost Bestfriend

Chapter 21 - Sickness

Chapter 21 - Sickness

Halos hindi ako makatulog kagabi dahil sa kaiisip.

I don't even know what to say to Lucy.

Ano ang gagawin ko pag nakita ko siya sa ospital?

Magiging masaya kaya siya pag nakita niya ako?

All those questions ang hindi halos nagpatulog sa akin. Puro "what if's" ang nasa isip ko.

Si Lucy.

Lagi siyang nasa tabi ko dati pero binigo ko siya. Naging selfish ako. Nalaman ko na ngang may problema sila sa pamilya pero wala ako sa tabi niya para damayan siya.

All I focused on is about Scarlet. My ghost bestfriend. Who left me.

Its almost 9:00 am pero ayaw ko pang bumangon. Ewan ko ba pero all I want now is to sunk myself into slumber. I heard my alarm clock ringing for a few times pero ini-ignore ko lamang ito.

Suddenly, narinig ko naman ang cellphone kong nagriring. It's my ringtone again. Narinig ko ulit yung ringtone na yun. Ako'y sayo at— kailangan ko nang palitan ang ringtone ko na yun. Everytime I heard that song, it reminds me of her— Scarlet.

It has been weeks ago since she was gone and I really need to tone down. Nakita ko ang tumatawag at unknown number ito.

Who could it be?

"Hello. . .?"

"Hello Zack!" Sabi nito. Kilala ko ang boses na yun. Si Mrs. Zeriff yun hindi ako pwedeng magkamali and it seems like merong emergency and it can't be good 'cause I can hear her voice cracking.

"Yes tita?! Ano pong problema?! Huminahon lang po kayo"

"It's Lucy! She's in critical situation ngayon. At— at ayaw niyang magpagamot Zack" I can hear tita's tears on the phone at parang nagising ang isip ko nun.

"Hindi pumapayag na magpaopera si Lucy and the doctor said that if she don't get operated as soon as possible. She— she might die Zack! I might lose my daughter again Zack! Please I'm begging you! Lucy needs you Zack!" Hindi ko alam kung anong magiging reaksiyon ko sa narinig ko. But one thing is for sure. I can't lose anybody anymore specially Lucy.

"Hang in there po tita. Papunta na po ako!" Narinig ko ang medyo pagtigil ng pagluha ni Mrs. Zeriff.

Pinatay ko na ang tawag at tumayo na ako sa kinahihigaan ko.

Why? Why is this happening to me again?

I can't bare to lose anybody anymore. Marami ng nawala sa akin at ayoko masama pa si Lucy don.

Just hang in there Lucy. Wag kang susuko.

Nagmamadali akong bumaba ng kwarto ko at lumabas na ng bahay. Nagpaalam lang ako kay yaya at sumakay na din ng taxi. Buti na lang ay nag-iwan si Mrs. Zeriff ng pangalan at adress ng ospital kung nasaan si Lucy kay yaya.

Madali akong nakasakay at pumasok na ng taxi. Sinabi ko ang adress sa driver tapos sinabi kong emergency and I need to get in there faster.

Maya-maya pa ay nakarating na ako ng ospital.

Nasa harapan pa lamang ako ng ospital ay ramdam ko na ang presence nito. Ang presence ng mga taong malungkot dahil sa lugar na ito.

Every hospital contains the same atmosphere. The lonesome feeling of sickness, the lost of hope and sadness will always be in here. Sa isa sa mga pinakaayaw kong lugar.