My Ghost Bestfriend

Chapter 10 - Scarlet: A Living Soul

Chapter 10 - Scarlet: A Living Soul

Scarlet's POV

Time before I met Zack

I, Scarlet. I am a ghost. My soul had always been lost. Wala akong natatandaan tungkol sa naging buhay ko, I do not even know what my real name is. Basta ang alam ko lang, matagal na akong paligoy-ligoy dito sa park na kinatatayuan ko ngayon and I do not know what to do.

Walang nakakakita sakin na kahit sino dito sa mundo. Believe me I tried to talk and even yelled at people but they didn't seem to see me. That's why I have been sad for a long time. Di ko alam kung bakit nandito pa rin ako sa lupa. Siguro ito lang talaga ang tadhana ng mga ligaw na kaluluwang tulad ko. Ngunit kahit ganun, ayaw ko pa ring umalis dito sa lupa. Ito ay dahil sa hindi ko pa alam ang dahilan ng pagkamatay ko. Nabundol ba ako? Naaksidente? Inatake? Or what?!

But one day, I heard something. I heard someone playing  sweet music on his guitar at pumukaw ito na aking pansin. Pinuntahan ko yun habang sinusundan ang tunog. I walked and walked till I arrived infront of a tree house.

I saw a boy and he looks familiar to me. I stared at him for a moment with a curious face in me. I was shocked when he stared at me too. Pero naisip ko na baka sa iba talaga sya nakatingin. After all this time, hindi na ako uli aasa na may makakakita pa saking tao. Pero bakit ganun? He seems to see me too.

"Anong gagawin ko? Totoo bang nakikita n'ya ako?" I panicked kaya tumakbo ako towards the park.

"Teka miss wait!" Sabi nya.

Pero tumakbo pa rin ako ng tumakbo hanggang mapagod ako at parang nawala na sya. Kaya umupo ako sa usual bench ko sa park at umobon na lang.

"Hi miss!" I said while smiling

"Hello din" she said.
She got this very sweet smile that capture me.

"Nakita kitang nakatingin sakin kanina sa tree house sorry, so can I know your name?"

"Ahmmmm..." nag-isip sya na parang inosenteng inosente.

"It's okay, don't be shy. Gusto ko lang namang makipagkaibigan eh" I said with a gentle voice.

"Ahmmm... ako nga pala si Scarlet"

"Hi, so ngayon at kilala na natin ang isa't isa, magkaibigan na tayo ha?" sabi ko.

"Ahmmm. Ayoko nga"

"Huh? Bakit naman?" Ngayon lang may nangganyun sakin.
Then she slap my head at sabi nya. "Taya!"

"Magkaibigan na tayo kung mahahabol mo ako. Hahaha" at tumakbo na sya sa parang

"Oh sge. Yan pala ang gusto mo ah" I said then hinabol ko na sya.

Nahabol ko sya agad.
"Huli ka!!! Hahaha. Ikaw na ang taya ngayon"

I was happy to know  a person who can see me. Pero pano kung malaman nya na multo pala ako? Would he choose to be my friend still? Pero isa lang ang alam ko, mayroon na akong makakausap at makakasama simula ngayon.

Date check: September 2 (days after I met Zack)

Days have passed after I met a boy who shockingly can see me at di rin sya mawala sa isip ko. It is because ito ang unang pagakakataon na may nakakita sakin at nakausap ko pa. Kaya narito ako ngayon sa may school campus. I was just staring at people, just patiently watching them laugh and chuckle with each other. I start to wonder, magagawa ko pa kaya yun? Ang makipagkwentuhan at makipag-usap sa ibang mga tao. Haaay. Pero lucky pa rin ako kase nandyan si Zack. Nakatitig lang ako sa tabi ng biglang may tumawag sa akin. Siguro si Zack na yun.