Wszystko Będzie Dobrze [Naruciak]

17.Jak pogodzić te sprawy?

Konstancja wyszła z kuchni i poszła na górę.Pobiegłam za nią i krzyknęłam:

-Konstancja!Stój!

Ona nie odpowiedziała tylko zamknęła mi drzwi przed nosem.Ja otworzyłam je i zapytałam:

-Co się dzieje?!Powiesz mi?

-Nie!Wyjdź!Chcę zostać sama - załkała.

Leżała na łóżku, płakała.Nie wiem co jest między nią, a tamtą, ale wiem, że moja siostra cierpi.Chcę jej pomóc.

-Ej, przecież wiesz, że mnie możesz zaufać.

Nie odpowiedziała nic.Tylko zaczęła głośniej płakać.To tak bardzo bolało jak słyszę, że ona płaczę.W ogóle krzywda ludzka mnie boli.

-Konstancja, powiedz mi.Spróbuje ci pomóc.

-Nie!Mnie się nie da pomóc!

-Wszystko się da jak się chce.Powiedz o co chodzi.

-Ja...ja...jestem lesbijką - wyznała.

Wytrzeszczyłam oczy i zaniemówiłam.Dobrze, że ona tego nie widzi.Moja siostra lesbijką?!Przecież każdy chłopak wzdycha do niej, a ona okazuje się być lesbijką?!

-Jesteś pewna?

-Tak!Ta dziewczyna co tu była to...Zakochałyśmy się w sobie i ukrywałyśmy to, ale ona nie chce się już ukrywać.Dlatego się kłóciłyśmy, bo ja nie chce być pośmiewiskiem - schowała twarz w poduszkę i łkała.

-Kiedy się dowiedziałaś..że wolisz dziewczyny?

-Pół roku temu.Proszę cię, wyjdź!Chcę zostać sama.

-Dobrze, tylko jak będziesz chciała pogadać to wal śmiało.Tu się nie ma czego wstydzić.

-Będę wiedzała.Idź już!

Wyszłam z pokoju i nadal byłam w szoku.Przecież nic nie zauważyłam.Musiało być jej bardzo trudno przyjąść to do wiadomości, że jest lesbijką.Kurczę, a jak ona sobie coś zrobi?Nie...Konstancja nie ma odwagi by coś takiego zrobić.Za badzo kocha ten świat aby go opuszczać, ale przez to co odkryła, swoją orientację, jej stosunek do świata mógł się zmienić.

Poszłam do kuchni upiec tort, który obiecałam swojej rodzinie.Potem muszę jechać do babci z Adamem.Chwila, muszę go poinformować, że jedzie ze mną.

-Adam?

-No, a kto inny?Co tam, kotek?

-Pamiętasz, że idziesz dziś ze mną do mojej babci?

-Taaa...zrobie z siebie pośmiewisko, ale spoko.

-Ej!Nie mów tak.O 16:00 koło parku?

-Dobrze, będę czekać.

-Co się stało?

-Nie nic.Nie przejmuj się.Do zobaczenia.

-Adam.Gadaj co się stało.

-Nic.Dominika mnie wkurzyła na maksa.Pożyczyła moją kamerę do nagrywania i ją popsuła.Mała żmija.Mogła sobie kupić, a nie brać moją.Przecież ona wie ile to kosztuje.I teraz będę musiał wszystkich przeprosić, że przez parę dni nie będzie odcinków, bo moja kochana siostrunia nie umiała trzymać łap przy swoim tyłku i mi zniszczyła kamerę do nagrywania.Rozumiesz, nawet nie przeprosiła.

-Jejuu co za...Dobra nie będę się wkurzała.Spotkamy to pogadamy, okej?I nie przejmuj się tą małą szczygą.

-Dzięki..Do zobaczenia, kocie.

-Mrrr...Do zobaczenia.

Po 4 godzinach skończyłam!Mój tort był niesamowity.Miał pełno owoców, bitej śmietany i innych dodatków.Byłam z siebie dumna, że zdołałam upiec tort.Włożyłam swoje dzieło do lodówki i poszłam do pokoju przebrać się i umalować.Czuję, że nie wystarczy mi czasu, ale muszę dać radę.Bo jak nie ja to kto?

Dobrze, więc otworzyłam szafę.Wzbogaciłam się o wiele sukienek i spódniczek, ale bliżej mojemu sercu są sukienki.Przeglądając zawartość szafy, zastanawiałam się co robi moja siostra.Podczas gdy ja robiłam tort ona nie wyszła z pokoju.Martwiłam się o nią, Bóg wie co jej do głowy strzeli.Wiem, że bardzo cierpi, bo ja też tak miałam.Ale jeżeli kocha tą dziewczynę to nie powinna patrzeć na zdanie innych.To jej życie i co ją inni obchodzą.Niech się ludzie śmieją i obgadują, ale to moja siostra i ma być szczęśliwa, a nie jej towarzystwo.

Wygrzebałam jakąś niebieską sukienkę i dobrałam biżuterię.Po 30 minutach skończyłam się malować i zapukałam do Konstancji.

-Mogę wejść? - zapytałam, ale nie usłyszałam odpowiedzi, więc weszłam i zobaczyłam, że jej nie ma.

Kurczę dziwne, bo nie słyszałam, żeby wychodziła.Może poszła się przewietrzyć i przemyśleć wszystko.Jeżeli tak zrobiła to byłam o nią spokojna.Ale nic nigdy nie wiadomo.Nadal mi nie wchodzi do głowy to, że moja siostra jest...lesbijką.Ciekawa jestem jak rodzice zareagują.