These green eyes and curly hair (Harry Styles fanfiction)

Chapter 2

O Max είχε κυριολεκτικά σαστίσει, μη μπορώντας να συνειδητοποιήσει την τροπή που είχαν πάρει τα πράγματα.

"Μίλα" τον διέταξε ο ξανθός

"Όχι, όχι.. η Anna είναι μια γνωστή μου, μια απλή γνωστή μου, συμμαθήτρια. Anna πως στο καλό βρέθηκες εδώ;" είπε και η ανησυχία φαινόταν στη φωνή του.

"Λέει αλήθεια;" με ρώτησε ο σγουρομάλλης που με κρατούσε, πιέζοντας μου περισσότερο το όπλο στον κρόταφο.

Δάκρυα φόβου άρχισαν να κυλάνε από τα μάτια μου.

"Σςςς μη κλαις μωρό μου, αν είσαι καθαρή θα ζήσεις" συνέχισε.

"Ποιοι στο διάολο είστε;" ρώτησα μέσα από ενώ τα δάκρια συνεχίζονταν και το αμέσως επόμενο δευτερόλεπτο μετάνιωσα για τον τόνο της φωνής μου.

"Anna συγκεντρώσου, κρατάει όπλο" σκέφτηκα

"Μμμμ...Δύσκολη, μ' αρέσεις" είπε καθώς έχωνε τη μύτη του μέσα στα μαλλιά μου μυρίζοντας με. Αμέσως τραβήχτηκα αηδιασμένη

"Ας την αφήσουμε, απ' ότι φαίνεται είναι άσχετη. Ίσως ο μικρός μας Max λέει την αλήθεια, για μία φορά" είπε ένας από τους άλλους

Τότε οι πέντε τους αντάλλαξαν ένα σύντομο βλέμμα.

"Εμείς θα τα ξανά πούμε αγάπη" μου ψιθύρισε στο αυτί ο σγουρομάλλης πριν με αποδεσμεύσει μέσα από το σφιχτό κράτημά του.

Αυτόματα έπιασα τον λαιμό μου τρίβοντάς τον απαλά με τα δάχτυλά μου ανίκανη να κάνω βήμα από σοκ που μόλις είχα βιώσει.

"Anna φύγε, τρέξε" άκουσα τον Max, αλλά δεν του έδωσα και πολύ σημασία.

Κοίταζα ζαλισμένη μέσα στα σμαραγδί μάτια του τύπου που μέχρι πριν λίγο ήταν έτοιμος να μου φυτέψει μία σφαίρα στον εγκέφαλο.

Με κοιτούσε κι εκείνος αινιγματικά όταν ξανά άκουσα τον Μαx να λέει το όνομα μου και συνειδητοποίησα τον κίνδυνο στον οποίο βρισκόμουν κι άρχισα να τρέχω.

...

Βρέθηκα στην είσοδο του σπιτιού αλλά δεν μπήκα μέσα. Ένιωθα πως αν έμπαινα θα κατέρρεα. Χρειαζόμουν καθαρό αέρα και χώρο να αναπνεύσω. Πράγματα που δεν μπορούσε να μου παρέχει την στιγμή εκείνη το σπίτι. Κάθισα στις σκάλες, μπροστά στην είσοδο του σπιτιού και προσπάθησα να ηρεμήσω την αναπνοή μου και να ισορροπήσω τους χτύπους της καρδιάς μου.

--μετά από 10 λεπτά--

Ήμουν χαμένη στις σκέψεις μου όταν ένιωσα ένα χέρι να μου χαϊδεύει τον ώμο. Η Sam.

"Anna; Τι έγινε; Είσαι κάτασπρη" με ρώτησε

Συνειδητοποίησα ότι τα πόδια μου έτρεμαν.

"Παρά λίγο να.. να πεθάνω;" αναρωτήθηκα κι εγώ η ίδια.

"Τι πράγμα; Τι λες; Anastasia πες μου τι έγινε;"

Πριν προλάβω να μιλήσω μια αναγούλα με κυρίευσε και το επόμενο δευτερόλεπτο βρέθηκα να ξερνάω στο πάτωμα ότι είχα φάει και πιει όλη μέρα. Η Sam μου κράτησε τα μαλλιά μου πίσω για να μη λερωθώ.

Κατευθείαν έβγαλα ένα χαρτομάντιλο μέσα από το τσαντάκι μου και σκουπίστημα.

"Θεέ μου, ποιος ξέρει τι ήπιαμε απόψε" είπα

"Εμμ Anna, δεν θέλω να σε τρομάξω αλλά είναι ένας τύπος εκεί και σε κοιτάει" ακούστηκε ανήσυχη η Sam.

Τότε σήκωσα το κεφάλι μου και αντίκρισα τα ίδια σμαραγδί μάτια που είχα δει και προηγουμένως στον καυγά με τον Max, να με κοιτάζουν ανήσυχα.

"Ποιος είναι αυτός ο τύπος;" ρώτησε η κολλητή μου.

"Δεν ξέρω Sam! Καλύτερα να φύγουμε. Πάμε να βρούμε την Alice και να γυρίσουμε σπίτι, δεν αισθάνομαι καλά"

Σηκώθηκα τρομαγμένη, τραβώντας την Sam από το μπράτσο. Ένιωθα τα μάτια του σγουρομάλλη να με καρφώνουν στην πλάτη.

Προτού μπούμε μέσα έριξα μια σύντομη ματιά πίσω μου... Δεν υπήρχε κανείς...