These green eyes and curly hair (Harry Styles fanfiction)

Chapter 16

Φόβος

Είναι ένα βασικό συναίσθημα του ανθρώπου που προκαλείται από τη συνειδητοποίηση ενός πραγματικού ή πλασματικού κινδύνου ή απειλής.

Ένα συναίσθημα τόσο άσχημο, κι όμως την προκειμένη στιγμή τον ένιωθα ίσως πιο έντονο από ποτέ άλλοτε. Ένιωθα ανατριχίλα σε όλη μου τη ραχοκοκαλιά, τα χέρια μου να ιδρώνουν και να τρέμουν…

Κοίταξα δεξιά και αριστερά αναζητώντας κάποιο γνώριμο μέρος αλλά μάταια. Είχα χαθεί. Σκούπισα κάποια δάκρια που είχαν κυλήσει από τα μάτια μου και προσπάθησα να βάλω το μυαλό μου σε τάξη, για να μπορέσω να δω τι θα κάνω… Έπρεπε να σκεφτώ γρήγορα, εκείνος μπορεί να ήταν παντού. Αναπάσα στιγμή να εμφανιστεί μπροστά μου και να με αρπάξει με την βία μαζί του.

Ο 'θυμός' μου είχε καταχωνιαστεί σε ένα μικρό ντουλαπάκι σε μια άκρη του μυαλού μου, αφήνοντας τον 'φόβο' να κάνει παιχνίδι.

…

Καθώς προχωρούσα βγήκα σε έναν δρόμο και πήρα ένα ταξί. Έπρεπε να κινηθώ πολύ γρήγορα… Το να πάω σπίτι μου εκείνη τη στιγμή ίσως ήταν τρέλα, αλλά έπρεπε να οργανωθώ. Έτσι κι αλλιώς, ήμουν συνηθισμένη πλέον στις τρέλες.

***

Ούτε κι εγώ ξέρω πως βρέθηκα έξω από το σπίτι της Sam να χτυπάω το κουδούνι… Οι γονείς της θα έλειπαν για το 2ήμερο, οπότε θα ήταν μόνη.

Όταν ο ταξιτζής με άφησε έξω από το σπίτι μου, μπούκαρα μέσα αρπάζοντας την σχολική μου τσάντα και κάποια ρούχα και χωρίς δεύτερη σκέψη έτρεξα στο σπίτι της Sam. Ο Harry σίγουρα θα ερχόταν από το δικό μου…

Η πόρτα άνοιξε κι εγώ κατέρρευσα κυριολεκτικά σαν πύργος από τραπουλόχαρτα μπροστά της. Λίγα λεπτά αργότερα κατέφθασε και η Alice, αφού της είχαμε πει ότι ήταν επείγων και να έλεγε στους γονείς της ότι θα κοιμόμασταν μαζί απόψε.

Καθίσαμε λοιπόν, στο δωμάτιο της Sam και τους τα εξήγησα όλα… Αρχικά με έκραξα, λέγοντάς μου ότι μου είχαν πει να μείνω μακριά του και ότι ήταν επικίνδυνος αλλά εγώ δεν τις άκουσα.

…

Την επόμενη μέρα πήγαμε μαζί στο σχολείο, σχεδόν τρέχοντας και κοιτάζοντας προσεκτικά την κάθε γωνία πριν κάνουμε βήμα. Φοβόμουν… Δεν ήθελα να βρεθεί απέναντί μου. Δεν θα ήξερα πώς να αντιδράσω… Τι να κάνω…

Τον φοβόμουν για πρώτη φορά και αυτό ήταν ένα πολύ άσχημο συναίσθημα. Το να φοβάσαι αυτόν με τον οποίο είσαι ερωτευμένη είναι κάτι που δεν θα το ευχόμουν ούτε στον χειρότερο εχθρό μου… Το είχα ξανά ζήσει. Και σιχαινόμουν τον εαυτό μου που αναγκαζόμουν να το ξανά ζήσω!

***

Ήμασταν στην Τρίτη σχολική ώρα καθώς ο mr.Masen παρέδιδε ένα λατινικό κείμενο, όταν απρόσμενα η πόρτα της αίθουσας άνοιξε, αναγκάζοντας μας όλους να κοιτάξουμε τον ακάλεστο επισκέπτη που διέκοπτε το μάθημα.

Δύο σμαραγδί μάτια ήρθαν για να συναντηθούν με τα δικά μου, γεμίζοντάς με φόβο για ακόμα μια φορά. Ο Harry έκανε ένα βήμα φανερά νευριασμένος και τείνοντας το βλέμμα του προς τον ενοχλημένο καθηγητή σχεδόν ούρλιαξε <<Η Anastasia Smith θα βγει από την τάξη ΤΩΡΑ!>>