These green eyes and curly hair (Harry Styles fanfiction)

Chapter 19

<<Τον γνωρίζω>> απάντησα κατεβάζοντας το κεφάλι. <<Και θέλω να σας ζητήσω συγγνώμη…>>
<<Δεν είναι θέμα συγγνώμης νεαρή μου. Είναι θέμα αρχών. Θα μπορούσα να σε είχα αποβάλει αν δεν γνώριζα τους γονείς σου και ποιοι είναι!>>
<<Το ξέρω αυτό…->>
<<Θέλω να ξεκαθαρίσεις στους φίλους σου να μη ξανά γίνει κάτι τέτοιο γιατί την επόμενη φορά θα με αναγκάσεις να πάρω δραστικότερα μέτρα. Εδώ πέρα είμαστε ένα σοβαρό σχολείο και κάτι τέτοια δεν τα ανέχομαι! Όχι όσο είμαι εγώ υπεύθυνος εδώ!>>
<<Το ξέρω και με συγχωρείτε, δεν πρόκειται να ξανά συμβεί!>>
<<Το ελπίζω! Κάλεσα και τους γονείς σου, αύριο θα είναι εδώ…>>
<<Σας δίνω τον λόγο μου ότι δεν πρόκειται να ξανά συμβεί. Ναι μου τηλεφώνησαν…>>
<<Αυτά είναι, λείπουν οι γονείς και τα παιδιά αλωνίζουν…!>> είπε θυμωμένος <<Τελειώσαμε μπορείς να πηγαίνεις>> μου είπε και με αυτά του τα λόγια βγήκα από την αίθουσα.
Τις επόμενες ώρες τις πέρασα σκεπτική. Εξήγησα και στον Max πάνω-κάτω τι είχε γίνει. Είχαμε έρθει αρκετά κοντά πλέον. Τον ένιωθα σαν έναν πολύ καλό μου φίλο.
Τα κορίτσια ήταν ψηλο-θυμωμένες μαζί μου λέγοντας μου ότι έκανα βλακείες και αργά ή γρήγορα θα έτρωγα το κεφάλι μου.
…
Το κουδούνι χτύπησε για το σχόλασμα και εγώ άρχισα να κατευθύνομαι μόνη μου προς τα έξω. Ήμουν αρκετά απορροφημένη για να μην παρατηρήσω το μαύρο τζιπ που ήταν παρκαρισμένο λίγα μέτρα μακριά. Βγήκα από τις σκέψεις μου όταν μου κόρναρε και αμέσως μου άνοιξε την πόρτα και βγήκε έξω λέγοντας μου <<Έλα μέσα>>
Για ακόμα μία φορά ήμουν το κέντρο της προσοχής, αφού όλοι όσοι ήταν στην αυλή με κοιτούσαν. Μπήκα όσο πιο γρήγορα μπορούσα μέσα στο αυτοκίνητο και εκείνος έβαλε μπρος.
<<Πλάκα μου κάνεις τώρα;>> είπα νευριασμένη
<<Καθόλου, γιατί;>>
<<Τι γιατί, με δουλεύεις;>>
<<Πως πήγε η μέρα σου;>>
<<Με κάλεσε ο διευθυντής στο γραφείο του και αύριο θα πάνε και οι γονείς μου>>
<<Μμμμμ>> ήταν το μόνο που μου απάντησε καθώς έστριψε σε ένα στενό.
<<Που με πας;>> ρώτησα
<<Μια βόλτα, θα δεις>> είπε.
…
Δέκα λεπτά αργότερα είχαμε φτάσει σε ένα μέρος που δεν είχα ξανά πάει ποτέ. Ήταν λίγο πιο έξω από την πόλη. Το μόνο που διέκρινα ήταν ένα μικρό δασάκι.
<<Που μας έφερες;>> ρώτησα χαζεύοντας το μέρος.
<<Λίγο πιο πέρα από αυτό το δασάκι έχει μια μικρή παμπ. Νομίζω είναι το τέλειο μέρος για να μη μας πάρει κανένα μάτι>>.
<<Κανένα μάτι;>>
<<Κανένα τσιράκι του Tom…>>
Στο άκουσμα του ονόματος ξεφύσησα.
<<Νομίζω ότι αρκετά ασχοληθήκαμε με τον Alex. Δεν θέλω να ξανά μαλώσουμε για αυτόν>> είπα
Έβγαλα τη ζώνη μου και τεντώθηκα προς το μέρος του για να μπορέσω να τον φιλήσω. Εκείνος ανταποκρίθηκε αμέσως, χαρίζοντάς μου ένα φιλί γεμάτο πάθος. Το φιλί μας κράτησε αρκετή ώρα και όταν τελείωσε ήμασταν και οι δύο λαχανιασμένοι. Παρόλα αυτά δεν με άφησε, αντίθετα με κράτησε πιο σφιχτά πάνω του. Το επόμενο δευτερόλεπτο με τράβηξε με τα δυνατά του χέρια και με βοήθησε να καθίσω στα πόδια του. Τα πόδια μου πέρασαν γύρω από τη μέση του, φέρνοντας πολύ κοντά τα γεννητικά μας όργανα. Αμέσως, τα χείλη του άρχισαν ν’ αφήνουν σημάδια στον λαιμό μου. 
<< Σε θέλω>> μου ψιθύρισε.
<<Τώρα, εδώ και τώρα!>> απαίτησε καθώς με ρουφούσε στον λαιμό. 
Ένα δυνατό ρίγος διαπέρασε την ραχοκοκαλιά μου. Τον ήθελα κι εγώ. Ίσως και περισσότερο από ότι με ήθελε εκείνος. Με μια κίνηση τον έσπρωξα προς τα πίσω. Τα χείλη μου κόλλησαν στο λαιμό του, δίνοντας του παθιασμένα φιλιά, ενώ ταυτόχρονα το χέρι μου ταξίδεψε στο δέρμα κάτω από την μπλούζα του, φτάνοντας στο στήθος του. Ένα βογκητό ξέφυγε απ’ το λαρύγγι του, πράγμα που με έκανε να πάρω περισσότερο θάρρος. Ξεκίνησα να τον δαγκώνω και να τον φιλάω αχόρταγα στα χείλη του. Λίγα λεπτά αργότερα ένιωσα το σημείο στο καβάλο του να σκληραίνει… 
Χαμογέλασα παιχνιδιάρικα κι ύστερα του ψιθύρισα σαγηνευτικά στο αυτί <<Σου είχα πει ότι θα μου το πληρώσεις το σημερινό>> κι έπειτα, άνοιξα τον πόρτα και βγήκα γρήγορα πριν προλάβει να ξανά βρει την δύναμη του και με τραβήξει.