These green eyes and curly hair (Harry Styles fanfiction)

Chapter 38

Άκουσα την πόρτα να κλείνει πίσω μου καθώς ο Harry συνέχισε να φωνάζει το όνομά μου. Ήθελα να φύγω, να τρέξω μακριά, μακριά από όλους και από όλα. Είναι δυνατόν ο Alex να με ήθελε νεκρή; Να προσπάθησε να με σκοτώσει; Ένα χρόνο πριν αν μου το έλεγαν αυτό θα έβαζα τα γέλια και θα τους έβριζα όλους με αυτό το κακόγουστο αστείο που μόλις είχα ακούσει. Τώρα όμως; Δεν ήταν αστείο σωστά; Ξέρω ότι δεν είναι σίγουρο ότι εκείνος κρυβόταν πίσω από όλο αυτό, αλλά κάτι μέσα μου, μου έλεγε ότι ήταν!

Χωρίς να με ενδιαφέρει αν θα με άκουγε κανείς από τα αγόρια, ίσως ακόμα και ο Harry, έβγαλα το κινητό μου από την τσέπη μου και ξεκίνησα να ψάχνω στον κατάλογο με τους αριθμούς. Δεν είχα διαγράψει ποτέ τον αριθμό του. Γελοίο έτσι; Απλά δεν το είχα κάνει…

«Anna;» η απορία στη φωνή του ήταν τόσο αισθητή. 

«Γιατί να είσαι τόσο μεγάλος ξευτίλας τελικά;» οι λέξεις βγήκαν από το στόμα μου χωρίς να μπορέσω να τις συγκρατήσω. Παίρνοντάς τον τηλέφωνο δεν είχα στο μυαλό μου να ξεκινήσω έτσι, αλλά απλά έγινε.

Δεν πήρα καμία απάντηση, έτσι συνέχισα «Τι νομίζεις ότι κατάφερες με αυτό που έκανες;»

«Δεν καταλαβαίνω τι εννοείς» έκανε τον ανήξερο

«Σε παρακαλώ!» είπα ειρωνικά «Σε ξέρω καλύτερα από τον καθέναν, ξέρω ότι εσύ το οργάνωσες όλο αυτό»

«Δεν καταλαβαίνω για πράγμα μιλάς Anna» συνέχισε

«Θα σου πω ένα πράγμα και βάλτο καλά στο μυαλό σου. Δεν κατάφερες να κάνεις τίποτα! Όπως καταλαβαίνεις είμαι ολοζώντανη, το ίδιο και ο Harry! Μου κατέστρεψες μια φορά την ζωή, δεν θα το ξανά κάνεις! Μείνε μακριά από εμένα και από τους ανθρώπους που αγαπώ» φώναξα κι έπειτα το έκλεισα.

Πέρασαν λίγα λεπτά όταν άκουσα έναν γδούπο μέσα από το δωμάτιο του Harry. Αμέσως έτρεξα και άνοιξα την πόρτα. Δεν ήταν στο κρεβάτι. Τα μάτια μου τον εντόπισαν στο πάτωμα. Γρήγορα βρέθηκα δίπλα του.

«Harry!» φώναξα

Εκείνος βόγκηξε

«Harry μ’ακούς;» είπα ξανά

«Μμμμ» είπε καθώς τον έβλεπα να πονάει. Πιθανόν από την πτώση του από το κρεβάτι άνοιξε τη πληγή ή κάτι τέτοιο

«Loui» ήταν το πρώτο όνομα που μου ήρθε στο μυαλό μου.

Δευτερόλεπτα αργότερα τα αγόρια βρέθηκαν στο δωμάτιο. Σιγά- σιγά τον σήκωσαν και τον έβαλαν ξανά στο κρεβάτι.

«Τι στο διάολο κάνεις ρε Harry; Δεν σου είπαμε ότι δεν πρέπει να κουνηθείς;» του φώναξαν τα αγόρια

Τα μάτια μου γούρλωσαν καθώς συνειδητοποιούσα τι πήγε να κάνει. Προσπάθησε να σηκωθεί για να με ακολουθήσει. 

Με κοίταξε. Τα σμαραγδί του μάτια έναν τόνο πιο σκούρα.

«Μη μου πεις ότι-» δεν πρόλαβα να τελειώσω

«Παιδιά φύγετε από το δωμάτιο» τους είπε καθώς κοιτούσε ακόμα εμένα

«Εντάξει αλλά μην τολμήσεις να ξανά σηκωθείς» είπε ο Niall και αποχώρησαν χωρίς κανένα άλλο σχόλια γνωρίζοντας την σοβαρότητα της κατάστασης

«Πες μου ότι δεν σηκώθηκες για να με ακολουθήσεις!» σχεδόν φώναξα

«Έλα εδώ» είπε χτυπώντας το σημείο στο κρεβάτι δίπλα του, αγνοώντας αυτό που είπα

Εγώ έγνευσα και βρέθηκα κοντά του. Το χέρι του αναζήτησε το χέρι μου.

«Όταν θα σε φωνάζω, θα μ’ ακούς!» είπε σοβαρά.

Πίσω ο παλιός του εαυτός λοιπόν.

Τα φρύδια μου σφίχτηκαν. Τα μάτια μου αγρίευσαν και ήμουν έτοιμη να του απαντήσω αλλά συνέχισε εκείνος.

«Σ’ αγαπάω» είπε σιγανά «Θέλω να ξέρω τι σκέφτεσαι. Πρώτος απ’ όλους!» είπε

Τα μάτια μου ξεκίνησαν τα τρέχουν. Γρήγορα τον αγκάλιασα. Το κεφάλι μου βρέθηκε στο λαιμό του και τα χέρια μου στο κεφάλι του.

«ο .. Harry» ξεκίνησα «Κι εγώ σ’αγαπάω τόσο πολύ! Δεν ξέρεις πόσο τρόμαξα! Σου ορκίζομαι ότι αν το έκανε όντως αυτός θα του ξεριζώσω τη γλώσσα και θα του τη δώσω να τη φάει!»

Εκείνος χαχάνισε με τις λέξεις που χρησιμοποίησα

«Όχι» είπε μετά από λίγο «Εσύ δεν θα ανακατευτείς με αυτό. Είναι δική μου υπόθεση»

Άνοιξα το στόμα μου για να αντιγυρίσω αλλά με διέκοψε

«Θέλω να έχω τον λόγο σου.!» απαίτησε

«Μα…» ξίνισα 

«Ορκίσου μου»

Στριφογύρισα τα μάτια μου. Παλιό-εγωίσταρος!

«Ορκίζομαι»