These green eyes and curly hair (Harry Styles fanfiction)

Chapter 36

Το θέαμα που αντίκρισα με έκανε να κάνω δύο βήματα πίσω, παραπατώντας και πέφτοντας πάνω στην πόρτα. Τα μάτια μου γούρλωσαν και μια δόση αναγούλας εμφανίστηκε στο στομάχι μου και αισθητά στο λαιμό μου και το στόμα μου… Ο Harry γυμνός από τη μέση και πάνω, έχοντας ακάλυπτο το σημείο που τον είχε πετύχει η σφαίρα. Η πληγή ήταν αρκετά μεγάλη και το αίμα έτρεχε. Τα σεντόνια ήταν λερωμένα. Τα μάτια του ερμητικά κλειστά, ιδρώτας έσταξε σε όλο του το κορμί, οι μπούκλες ήταν κολλημένες στο μέτωπό του.

Το αγόρι που αγαπούσα ήταν διαλυμένος σε ένα κρεβάτι παλεύοντας για τη ζωή του εξαιτίας μου. Το τελευταίο πράγμα που θυμάμαι είναι κάποιον να με ταρακουνάει και έπειτα όπως ακριβώς και στις ταινίες, κενό.

-2 ώρες αργότερα-

Βρισκόμουν στο σαλόνι ξαπλωμένη. Τα μάτια μου έψαξαν για κάποιον από τα αγόρια. Ανασηκώθηκα απότομα καθώς θυμήθηκα τον λόγο για τον οποίον βρισκόμουν εκεί. Τι είχε γίνει; Λιποθύμησα; Γιατί λιποθύμησα; 

Από την κουζίνα ξεπρόβαλε ο Liam.

«Anna, συνήλθες, είσαι καλά;» με ρώτησε

«Καλά είμαι, τι έγινε;» ρώτησα κρατώντας το κεφάλι μου

«Τα αγόρια δεν πρόλαβαν να σε σταματήσουν και μπήκες στο δωμάτιο. Πιθανόν δεν άντεξες το θέαμα και λιποθύμησες»

Ναι, τώρα θυμόμουν… 

«Είναι καλύτερα να πας σπίτι σου να ξεκουραστείς»

«Όχι, δεν φεύγω! Πως είναι; Ήρθε ο γιατρός;»

«Ναι. Όλα καλά, είναι δυνατός ο Harry, απλά το μόνο που χρειάζεται τώρα είναι ηρεμία και ξεκούραση»

«Δεν θα ξυπνήσει μέχρι αύριο το μεσημέρι Anna» είπε ο Loui καθώς έμπαινε στο δωμάτιο «Ο γιατρός του έκανε μια ηρεμιστική για να ξεκουραστεί και για να μην κινείται και ανοίξουν τα ράμματα. Πάνε να ξεκουραστείς και όταν ξυπνήσει θα σε ειδοποιήσουμε. Έτσι κι αλλιώς είμαι σίγουρος ότι θα σε ζητάει» το τελευταίο το είπε γελώντας. 

«Όμως, σίγουρα θα γίνει καλά έτσι;»

«Ναι» είπε ο Liam «απλά θα πάρει μερικές μέρες»

***

Αποφάσισα να γυρίσω στο σπίτι μου. Η παρουσία μου εκεί δεν βοηθούσε τα αγόρια. Σίγουρα θα ήθελαν να ξεκινήσουν και να ψάχνουν ποιος ήταν αυτός που τον πυροβόλησε και δεν νομίζω να ήθελαν να μιλάνε για αυτά τα θέματα μπροστά μου χωρίς την άδεια του Harry.

Ειδοποίησα τα κορίτσια. Η Sam είχε πει ήδη τα πάντα στην Alice. Η μέρα ήταν Παρασκευή και ευτυχώς δεν είχαμε σχολείο την επόμενη μέρα. Κοιμήθηκαν μαζί μου το βράδυ. Δεν υπήρχε περίπτωση να έμενα μόνη μου. Το βράδυ ξύπνησα και έβαλα τα κλάματα χωρίς λόγο…

Ο γιατρός είπε ότι θα γίνει καλά μα αν δεν γινόταν; Γιατί με έσωσε; Γιατί μπήκε μπροστά μου; Εγώ έπρεπε τώρα να είμαι στη θέση του. Εκείνος δεν έφταιγε σε τίποτα…

…

Το Σάββατο πέρασε χωρίς κανένα απολύτως νεότερο για την υγεία του. Όλη τη μέρα κοιμόταν. Τα αγόρια δεν με άφησαν να πάω να τον δω. Μου είπαν ότι δεν θα ήταν καλό να τον δω σε αυτήν την κατάσταση.

Την επόμενη μέρα το πρωί καθώς έτρωγα το μπολ με τα δημητριακά και το γάλα μου που με ανάγκασαν οι φίλες μου τα φάω το κινητό μου χτύπησε. Αμέσως πετάχτηκα.

«Είχαμε κανένα νέο; Είναι καλά;» ρώτησα χωρίς να πω τίποτα άλλο

«Έχει ξυπνήσει εδώ και μισή ώρα και το μόνο που κάνει είναι να σε ζητάει. Σαν μωρό κάνει! Anna έλα όσο πιο γρήγορα μπορείς» ακούστηκε ο Loui.

«Σε 10 λεπτά θα είμαι εκεί» είπα καθώς φορούσα τη ζακέτα μου.