These green eyes and curly hair (Harry Styles fanfiction)

Chapter 29

Βρισκόμουν στην αγκαλιά του Harry ενώ ακόμα ήμασταν ξαπλωμένοι στο ξένο κρεβάτι του σπιτιού όπου γινόταν το πάρτι. Είχαν περάσει κάποια λεπτά που δεν μιλούσε κανένας από τους δυο μας. Εκείνος ανά τακτά διαστήματα γυρνούσε το κεφάλι του και με κοιτούσε μα εγώ δεν ανταπέδιδα στο κάλεσμα των ματιών του. Οι κόρες των ματιών μου ήταν κολλημένες στο ταβάνι και σκεφτόμουν τι ακριβώς γινόταν στη ζωή μου τον τελευταίο καιρό και τι είχε γίνει μόλις τώρα. Όχι, δεν είχα μετανιώσει για τίποτα απ’ όλα αυτά μα ένιωθα λίγο εξαντλημένη… Ίσως έφταιγε και η ‘παράξενη’ ερωτική επαφή που είχα μόλις πριν λίγο με το αγόρι μου. Θα με βίαζε στα αλήθεια αν εγώ όντως δεν ήθελα;
<<Συγγνώμη>> τον άκουσα να λέει σιγανά διακόπτοντας από τις σκέψεις μου.
Γύρισα μπρούμυτα το σώμα μου- ήμασταν ακόμα γυμνοί ο ένας στην αγκαλιά του άλλου-και τα μάτια μου συνάντησαν τα δικά του. Ρυτίδες έκφρασης είχαν σχηματιστεί στο πρόσωπό του και τα χείλη του ήταν σφιγμένα. 
<<Για πιο πράγμα;>> ρώτησα αβέβαιη
<<Για ότι σε έκανε να δράσεις κατά αυτόν τον τρόπο… να ανέβεις στο τραπέζι και…>>
<<Μπορώ να σε ρωτήσω κάτι;>> είπα προσπαθώντας να αποφύγω αυτό που πήγαινε να πει
<<Βεβαίως>> είπε με σιγουριά
<<Θα μου πεις την αλήθεια όμως>> έγνευσε αμέσως δίνοντας μου το περιθώριο να κάνω την ερώτηση μου <<Θα μου το έκανες στα αλήθεια αυτό; Θα… θα με βίαζες; Αν εγώ δεν ήθελα όντως;>> οι λέξεις βγήκαν με δυσκολία από τα χείλη μου
Το πρόσωπο του έμεινε ανέκφραστο.
<<Το ήθελες όμως, έτσι;>>
<<Δεν μου απαντάς… Στην αρχή όχι Harry, μετά… ναι…>>
<<Δεν ξέρω αν έχω να σου δώσω κάποια απάντηση. Θύμωσα και ήμουν σίγουρος ότι κι εσύ το ήθελες, κι έπειτα θεωρείτε βιασμός το να κάνεις σεξ με την κοπέλα σου;>>
<<Αν αυτή δεν θέλει ναι!>> απάντησε με βεβαιότητα
Γρήγορα με άρπαξε στην αγκαλιά του και με έσφιξε γερά φιλώντας την κορυφή του κεφαλιού μου. <<Πες το σε παρακαλώ, έχω ανάγκη να το ακούσω… αν το εννοείς φυσικά>> μου είπε και κατάλαβα αμέσως τι εννοούσε.
<<Σε συγχωρώ Harry. Πως θα μπορούσα να μη το κάνω;>> του είπα φιλώντας τον γλυκά στα χείλη.
Αυτόματα τα χέρια του χάιδεψαν το πρόσωπό μου και τρίβοντας τη μύτη του στη μύτη μου, μου είπε <<Σήκω ντύσου, πάμε να φύγουμε>>
***
Κάποια λεπτά αργότερα βρισκόμασταν στο κεντρικό σαλόνι όπου ήταν μαζεμένος ο περισσότερος κόσμος και προχωρούσαμε προς την έξοδο κρατώντας του το χέρι. Πριν ανοίξουμε την πόρτα και βρεθούμε έξω θυμήθηκα τα κορίτσια.
<<Harry δεν μπορώ να φύγω ακόμα>> είπα <<Τα κορίτσια πως θα γυρίσουν;>>
Ξεφύσησε και ξύνοντας το κεφάλι του είπε <<Πάνε βρες τες θα τις πάμε με το αυτοκίνητο μου>> είπε βήχοντας
<<Σ’ αγαπάω>> του είπα πριν χαθώ μέσα στο πλήθος.
Βρήκα την Alice στο μπαρ να πίνει ένα ποτό με έναν άγνωστο, διαφορετικό από αυτόν που την είχα αφήσει την προηγούμενη φορά.
<<Alice>> της είπα τραβώντας της την προσοχή <<Πρέπει να φύγω, είμαι με τον Harry. Έλα θα σε πάμε σπίτι, δεν μπορείς να γυρίσεις μόνη, η Sam δεν νομίζω να γυρίσει σήμερα σπίτι>>
<<Τι εννοείς είσαι με τον Harry;>>
<<Θα σου εξηγήσω αύριο, είναι και ο Harry στο πάρτι, έλα θα σε πάμε σπίτι>>
<<Δεν νομίζω ότι είναι και πολύ καλή ιδέα>> είπε άβολα
<<Μην ακούω χαζομάρες, σήκω!>>
…
Σε λίγο βρισκόμασταν μέσα στο μαύρο τζιπ του Harry και παίρναμε τον δρόμο της επιστροφής
<<Στρίψε από εδώ>> του είπα προσπαθώντας να τον βοηθήσω για το που έμενε η Alice
<<Ξέρω που είναι το σπίτι Anastasia>> είπε βραχνά και αμέσως η Alice τσιτώθηκε
<<Τι πράγμα;>> ρώτησε πριν προλάβει να το συνειδητοποιήσει
Εκείνος χαμογέλασε και με της έκλεισε το μάτι.
…
Βρισκόμασταν έξω από το σπίτι της πλέον και την αποχαιρετούσα αγκαλιάζοντάς την.
<<Νομίζω ότι δεν πρέπει να ανησυχούμε για τον Sam απόψε, είναι με τον Tyler όλο το βράδυ>> μου είπε κι εγώ έγνευσα. <<Να προσέχεις>> μου είπε ρίχνοντας ένα απειλητικό βλέμμα στον Harry κι έπειτα μπήκε μέσα στο σπίτι της.
Εγώ ξανά μπήκα μέσα στο αυτοκίνητο και ο Harry έβαλε μπρος
<<Δεν πρέπει να με συμπαθεί και πολύ η φίλη σου>> μου είπε 
<<Απλά ανησυχούν…>> του ομολόγησα
<<Θα έπρεπε>> είπε γελώντας πνιχτά.
<<Σκοπός δεν είναι τι κάνουν αυτές όμως, αλλά εγώ… Κι εγώ δεν φοβάμαι!>> απάντησα αποφασιστικά
<<Το ξέρω Anna, το κατάλαβα από την πρώτη μέρα που σε γνώρισα ότι είσαι σκληρό καρύδι>> 
Αμέσως του χαμογέλασα.
<<Τέλος πάντων, μείνε απόψε μαζί μου, παρακαλώ…>> του είπα
<<Δεν υπήρχε περίπτωση να σε άφηνα πριγκίπισσα>> μου χαμογέλασε <<Ποτέ δεν θα το κάνω>>
Που να ήξερε τότε ότι θα έσπαγε την υπόσχεσή του και θα την άφηνε στην χειρότερη φάση της ζωής της…