These green eyes and curly hair (Harry Styles fanfiction)

Chapter 41

-λίγο καιρό αργότερα-
«Δεσποινίς Smith θα μας κάνετε την τιμή να παρακολουθήσετε στο μάθημα;» ακούστηκε ενοχλημένος ο καθηγητής μου καθώς με έβγαζε από τις σκέψεις μου.
«Ε, ναι, με συγχωρείτε» απάντησα κατεβάζοντας το κεφάλι.
Ήμουν τελείως αφηρημένη.. Το σώμα μου τυπικά μπορεί να βρισκόταν στο μάθημα καθώς μια νέα βδομάδα ξεκινούσε αλλά το μυαλό μου βρισκόταν πίσω, στον Harry και όλα αυτά που συνέβησαν από τη μέρα που τον γνώρισα. Πλέον ήταν Μάιος και οι τελικές εξετάσεις ερχόντουσαν.
Ο Alex δεν μας ξανά ενόχλησε. Το γεγονός ότι έφαγε ξύλο ίσως να τον ταρακούνησε λίγο. Δεν χάρηκα που έγινε αυτό. Ναι, άξιζε να πάρει ένα γερό μάθημα, ίσως να πάθαινε και κάτι χειρότερο αλλά δεν μου άρεσε που αυτός που έκανε την δουλειά ήταν ο Harry. Φυσικά του τις έβρεξα αλλά όπως που είπε αργότερα και το σεβάστηκα ήταν ‘θέμα ηθικής’ καθώς προσπάθησε να με βλάψει.
«Λοιπόν…» ξανά ακούστηκε ο καθηγητής μου «Όπως ξέρετε η σχολική χρονιά φτάνει στο τέλος της. Έτσι αποφάσισα να σας αναθέσω μια τελευταία εργασία με θέμα τον σημερινό μέσο άνθρωπο στη σήμερον ημέρα»
Αμέσως αναστεναγμοί και διαμαρτυρίες ακούστηκαν από τους μαθητές στην αίθουσα.
«Δεν ακούω κουβέντα! Η εργασία αυτή είναι απαραίτητη και θα έχει και ένα μικρό μπόνους στον βαθμό του τετραμήνου!»
Οι διαμαρτυρίες συνεχίστηκαν καθώς ήταν ανόητο να μας φορτώσει με επιπλέον δουλειά, ενώ είχαμε να διαβάσουμε για τις τελικές εξετάσεις. Μας χώρισε σε ομάδες των δύο ατόμων. Εμένα με έβαλε με μια κοπέλα που όλο κι όλο είχα μιλήσει 5-6 φορές όλο το χρόνο μαζί της. 
Όταν χτύπησε το κουδούνι στην πλησίασα
«Εμ, Bella» ξεκίνησα «Πότε θα μπορούσες να συναντηθούμε για την εργασία;»
Εκείνη με κοίταξε αμήχανα για μερικά δευτερόλεπτα κι έπειτα μου απάντησε χαμογελώντας
«Όσο πιο γρήγορα ξεκινήσουμε, τόσο πιο γρήγορα θα τελειώσουμε!... Τι λες για μετά το μάθημα, σπίτι μου;» απάντησε με την λεπτή φωνή της
«Ναι, τέλεια, μετά το μάθημα λοιπόν» είπα καθώς την χαιρέτησα και βγήκα από την αίθουσα.
Προχώρησα προς τον διάδρομο με το ντουλάπι μου. Το άνοιξα για να αλλάξω τα βιβλία μου και στη συνέχεια έπιασα το κινητό μου για να στείλω μήνυμα στον Harry, να μην έρθει να με πάρει σήμερα. Στη συνέχεια τηλεφώνησα στις φίλες μου. Δεν είχαν έρθει σήμερα. Η Alice είχε μια πολύ σημαντική εμφάνιση στο μπαλέτο και η Sam πήγε για υποστήριξη. Ίσως να πήγαινα κι εγώ αν δεν είχα τόσες πολλές απουσίες λόγω του Harry…
Και μόνο στη σκέψη του ονόματος του, πεταλούδες δημιουργήθηκαν στο στομάχι μου, δεν ξέρω τι θα κάνω αν τον χάσω.!...
***

Οι επόμενες ώρες κύλησαν ομαλά όπως συνήθως. Στο μεσημεριανό συνάντησα και τον Max και μου μίλησε για μια νέα κοπέλα που ξεκίνησε να μιλάει και απόψε είχαν ραντεβού. Χάρηκα πολύ γι αυτόν! Το αξίζει. Είναι τόσο καλό παιδί τελικά. Και όσο φαντάζομαι ότι τα προηγούμενα χρόνια τον απέφευγα γιατί όλοι έλεγαν ότι είχε παρτίδες με την μαφία. Πφ, που να ήξερα τότε.

Μετά το σχόλασμα λοιπόν πήγα στο σπίτι της Bella. Καθίσαμε στο δωμάτιο της και ξεκινήσαμε την εργασία.
«Anna, μπορώ να σε ρωτήσω κάτι;» ρώτησε μετά από αρκετή ώρα
«Ναι φυσικά» της απάντησα
«Δεν θέλω να φανώ αδιάκριτη και ξέρω ότι δεν γνωριζόμαστε σχεδόν καθόλου αλλά-» την διέκοψα καθώς γνώριζα τι θα ακολουθούσε
«Θέλεις να ρωτήσεις για τον Harry έτσι;»
Εκείνη έγνευσε «Ναι, τον … Styles!»
«Κοίτα, Bella» ξεκίνησα «Φαίνεσαι ένταξη άτομο γι αυτό και θα σου πω… Με τον Harry είμαστε μαζί… ξέρω ότι ακούγεται κάπως αλλά αυτή είναι η αλήθεια»
«Και… και δεν φοβάσαι; Μη σου κάνει κακό; Δεν σε έχει πειράξει ήδη ή κάτι τέτοιο;» ρώτησε συνεσταλμένα
«Δεν μου έχει κάνει κακό και ούτε πρόκειται να μου κάνει ποτέ! Επίσης επειδή ξέρω και την επόμενη ερώτηση σου, όχι δεν με έχει μπλέξει με τη δουλειά του, αντίθετα με κρατάει τελείως έξω από αυτό! Μπορεί να φανεί γελοίο, αλλά τον αγαπάω και με αγαπάει!»
Στο άκουσμα των λέξεων ‘αγάπη’ γούρλωσε τα μάτια
«Είσαι σίγουρη γι αυτό;» ήταν η επόμενη ερώτηση της
«Είμαι» απάντησα χωρίς δεύτερη σκέψη
Είμαι; Αναρωτήθηκε μια μικρή φωνούλα μέσα μου…
…
Συνεχίσαμε στην εργασία μας χωρίς καμία άλλη αναφορά στον Harry και σχεδόν την τελειώσαμε όταν το κινητό μου χτύπησε.
Ήταν η Alice
«Δεν θα το απαντήσεις;» με ρώτησε η Bella όταν το ακούμπησα στο κρεβάτι
«Όχι, οι φίλες μου είναι, θα τις πάρω εγώ μετά» απάντησα και συνέχισα να ψάχνω στο internet αυτό που με ενδιέφερε.
Το κινητό μου χτύπησε ξανά κι εγώ στριφογύρισα τα μάτια μου
«Νομίζω πρέπει να το σηκώσεις» μου είπε «Για να επιμένει ίσως είναι κάτι σημαντικό»
Ξεφύσησα και έπιασα το κινητό μου
«Τι είναι Alice, προσπαθώ να κάνω μια εργασία!» της απάντησα κοφτά
«Anna…» ακούστηκε τρομοκρατημένη «Anna που είσαι;» ξεκίνησε να κλαίει
Αμέσως σηκώθηκα όρθια
«Alice γιατί κλαις; Τι έγινε; Είσαι καλά; Έπαθες κάτι;»
«Anna.. η Sam, η Sam μας…» ήταν το μόνο που κατάφερα να ακούσω μέσα από τους λυγμούς της.
«Τι έπαθε η Sam; Alice σταμάτα να κλαις σε παρακαλώ και απάντησε μου… Είναι καλά; Τι έγινε;»
«Την … την πυροβόλησαν!»
«Τι; Είναι ζωντανή;» οι λέξεις βγήκαν από τα χείλη μου πριν το καταλάβω καθώς άκουγα την κολλητή μου να σπαράζει από την άλλη γραμμή.
«Alice σε ρώτησα κάτι! Απάντησε μου γαμώτο!» τσίριξα αλλά εκείνη δεν μου απάντησε μονάχα έκλαιγε…